ถ้าพูดถึงเรื่องผีวิญญาณถ้าไม่สัมพัสกับตัวเองก็คงไม่เชื่อส่วนตัวผมเชื่อ90%หลังจากเหตุการณ์นี้
ย้อนกับไปตอนผมอายุ17-18ช่วงนั้นจะเป็นช่วงวัยเที่ยวซึ่งผมก็ได้รู้จักกับน้องคนนึงน้องคนนี้ชื่อ "อาร์ต" อาร์ตเป็นคนค่อนข้างใจร้อนใจถึงรักพวกพ้อง สมัยนั้นอาร์ตมักจะพาเพื่อนๆรุ่นเดียวกันไปขี่รถไล่ตีกับคู่อริถึงถิ่นบางทีก็โดนคู่อริไล่ยิงกลับมาบ้างเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆแต่ก็ไม่เคยโดนตีถึงกับเลือดตกยางออกเลยสักครั้ง แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นคืนนั้นอาร์ตได้พาพวกไปตีคู่อริแบบเดิมแต่ครั้งนั้นไม่เหมือนก่อนปกติคู่อริถ้าเห็นอาร์ตมาก็จะหลบกันแต่ครั้งนี้ฝั่งคู่อริได้สตาร์ทรถมอไซขี่ไล่อาร์ต อาร์ตตกใจจึงขี่รถหนีกวดไล่กันมาตลอดทางจนถึงถนนใหญ่
ฝั่งคู่อริเร่งเครื่องรถมอไซต์แซงอาร์ตขึ้นไปอยู่ข้างหน้าอาร์ต ความเร็วน่าจะ100+ แล้วคู่อริก็ปาหินขนาดใหญ่เท่าฝามือได้เข้าหน้าอาร์ตอย่างจังอาร์ตเสียหลักลงข้างทางซึ่งเป็นคูน้ำเสียชีวิตทันที (เหตุการณ์ข้างต้นอ้างอิงจากพยานในเหตุการณ์)
ผมมาทราบข่าวตอนเช้าจึงเดินทางไปรับศพที่โรงพยาบาลใบหน้าของอาร์ตหน้าซีกซ้ายเป็นรอยเขียวช้ำกลมหนองครึ่งใบหน้า ผมเห็นแล้วยังรับรู้ถึงแรงหินที่ปาใส่หน้าพร้อมความเร็วรถในตอนนั้น แล้วทางญาติก็ได้จัดงานศพตามศาสนา
หลังจากสวดมนต์ตอนหัวค่ำเสร็จพวกผมก็ไปตั้งวงกินเหล้าถือโอกาสนี้กินส่งน้องอาร์ตเพราะนานมากแล้วที่ไม่ได้อยู่กันครบๆแบบนี้ ผมได้ชงเหล้าหนึ่งแก้วแล้ววางไว้ที่พื้นแล้วให้ทุกคนพูดเชิญอาร์ตมากินความรู้สึกเหมือนเลี้ยงส่งท้ายให้อาร์ต
เวลาประมาณตีหนึ่งพวกเราก็เริ่มแยกย้ายกำลังขี่รถจะกลับบ้านกันตอนนั้นผมขี่เพื่อนผมซ้อนสองคนชื่อแชมป์กับชื่อโจ ผมกำลังขี่รถเพื่อไปส่งแชมป์ก่อนอยู่ๆก็เหมือนมีรถมอไซกำลังเร่งเครื่องจะแซงทางขวาผมมองในกระจกหลังเห็นไม่ชัดนักพอรถคันนั้นกำลังจะแซงรถ พวกผมสามคนหันไปมองแต่ไม่เห็นหน้าคนที่ขี่รถคันนั้นเห็นแค่ว่าใส่เสื้อกันหนาวสีเขียวสลับเหลืองรถมิโอดำใส่ล้อแม็กเอนไกสีส้ม ขี่แซงผมไปด้วยความเร็วมาก
พวกผม3คนนิ่งไม่มีใครพูดจนแชมป์เอ่ยพูดก่อนว่า ไอ้อาร์ตหรอวะ!? โจก็ตอบมาว่าเห้ยแค่คนแต่งตัวคล้ายป่าววะไม่ใช่หรอก ผมไม่พูดอะไรผมตั้งหน้าตั้งตาขี่รถต่อแต่ขนลุกตลอดทางก่อนแล้วแชมป์ก็พูดมาอีกว่า ไอ้อาร์ตมันเนี่ย!!แหละกูจำได้มันคงอยากขี่รถมาส่งมั้งกูขนลุกทั้งทางโจก็พูดว่ากูก็ขนลุก ผมเลยตัดสินใจขี่รถไปจอดหน้าบ้านแม่ของอาร์ตแล้วพวกผมสามคนก็พูดว่า "อาร์ตมึงไม่ต้องตามมาส่งพวกพี่หรอก พวกพี่อะมาส่งเอ็งที่บ้านแทนดีกว่าไม่ต้องตามมานะเว้ย" พอผมขี่รถออกมาได้นิดนึงขนพวกเราสามคนหายขนลุกพร้อมกันจะว่าบังเอิญก็ไม่น่าใช่ พอรุ่งเช้าพวกเราก็ไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนคนอื่นๆฟังแล้วก็มีรุ่นพี่คนนึงเขาทำอาชีพเป็นผู้ช่วยหมอในคลีนิคแห่งหนึ่ง เขาเล่าว่าพี่ไม่รู้ว่าพี่ตาฝาดป่าวนะ!! พี่เห็นไอ้อาร์ตขี่รถมิโอสีดำแม็กเอนไกส้มใส่เสื้อกันหนาวสีเขียวเหลืองตัวที่มันชอบใส่อะขี่ผ่านคลีนิคแต่มันขี่เร็วมากตอนแรกพี่ไม่ได้คิดว่าจะเป็นมันแต่แปลกใจรถเยอะแบบนี้ขี่เร็วขนาดนี้ได้ไงพอพี่ฟังพวกเอ็งเล่าพี่มั่นใจแล้วว่าเป็นอาร์ต อาร์ตมันคงมาลาละมั้ง.
วันปลง! ทุกอย่างในงานถูกดำเนินการไปตามปกติแต่ทางแม่เอารถมิโอดำมาจอดหน้าเมรุเพราะรถคันนี้อาร์ตรักมากจึงอยากจะสตาร์ทรถไว้เหมือนการส่งท้าย ขณะนั้นร่างไร้วิญญาณของอาร์ตก็ได้ถูกนำเข้าเตาเผาอยู่พอดีพี่คนที่ทำงานคลีนิคก็มาสตาร์ทรถแต่สตาร์ทยังไงก็สตาร์ไม่ติดลองให้พี่อีกคนที่เป็นช่างมาช่วยดูก็หาสาเหตุไม่ได้
ว่าทำไมสตาร์ทไม่ติดพี่คนที่ทำงานคลีนิคก็พูดไปทางเมรุว่า "อาร์ตจะแกล้งอะไรนักพวกพี่มาส่งเอ็งนะเว้ยเหนื่อยแล้วหยุดแกล้งได้แล้วเว้ย"พอพูดเสร็จก็ลองสตาร์ทอีกทีรอบนี้สตาร์ททีเดียวติดเลย ทุกคนต่างก็ยืนอึ้งในเหตุการณ์นี้พยานในเหตุการณ์การนี้ร่วมร้อยคน พวกผมและเพื่อนๆของอาร์ตก็พูดว่าทำนองว่า "ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะ ไปสู่ภพภูมิที่ดีๆนะอาร์ต"
"บางท่านได้อ่านเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นอาจจะคิดว่าเรื่องบังเอิญหรือเรื่องตาฝาดก็สุดแท้แต่ท่านจะคิดแต่ผมยื่นยันว่าทั้งหมดคือเรื่องที่เกิดขึ้นจริง"
สู่ภพภูมิที่ดี อาร์ต'สรี🙏
ขอบคุณภาพจาก www.kapook.com
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
