อาการผีอำ
คุณเคยนอนหลับสนิท รับรู้ทุกอย่างแต่ขยับร่างกายไม่ได้ไหม? นั่นแหละเขาเรียกกันว่า "อาการผีอำ"
ตอนเด็กๆ ฉันชอบฟังเรื่องเล่าของพ่อตลอดเกี่ยวกับเรื่องราวลี้ลับ หรือจะเรียกว่า ฟังเรื่องผีก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ พ่อจะหว่านล้อมให้ถอนผมหงอกให้โดยค่าจ้างคือการเล่าเรื่องผี ตอนนั้นฉันกลัวนะแต่ไม่รู้ทำไมถึงชอบฟังเรื่องผี มีความย้อนแย้งในตัวเองสูงมาก จนพอโตขึ้นช่วงปิดเทอมก็ติดฟังรายการเรื่องเล่าจากทางบ้านที่โทรเข้าไปทางรายการ เป็นช่องยูทูปช่องหนึ่ง จำได้ว่าฟังเรื่องแรกแล้วจนติดฟังต่อเรื่อยๆ จนติด ฟังไม่ต่ำกว่า 5 เรื่องของทุกวันถึงขั้นเสพติดเรื่องผีก็ว่าได้ แต่ด้วยความที่ฉันเป็นคนที่ใจค่อนข้างอ่อนไหวง่าย (จิตอ่อน) ชอบจินตนาการ ฟังเสร็จก่อนจะนอนก็ชอบคิดถึงเรื่องนั้นๆที่ได้รับรู้มา มันทำเก็บไปฝันทุกวัน จะฝันเกี่ยวกับเรื่องผีจนจิตใจตอนนั้นอ่อนแอ หวาดหวั่น และกลัวมาก นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของฉันกับประสบการณ์ที่เขาเรียกกันว่า
'ผีอำ'
ฉันเกิดมาจนกระทั่งอายุครบ 18 ปี เคยได้ยินได้ฟังมาบ้างกับเกี่ยวกับอาการผีอำ ตอนแรกจะมีอาการเหมือนรับรู้ทุกสิ่งแต่ไม่สามารถขยับร่างกายหรือควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ในทางวิทยาศาสตร์เขาบอกว่า เป็นลักษณะของสมองตื่นขณะที่เรากำลังหลับ ด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้าจึงทำให้เกิดอาการนี้ได้ ทั้งสองคำอธิบายเหล่านี้ก็ดูมีเหตุและผล จนฉันได้มาเจอเข้ากับตัวเอง...
ช่วงนั้นเป็นช่วงเข้ามหาลัยใหม่ เราอยากประหยัดค่าห้องพักจึงตัดสินใจอยู่กับเพื่อนอีกสองคนโดยห้องที่เราตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่เป็นทำเลค่อนข้างดีใกล้มอ หาของกินง่าย
ทุกอย่างดีหมดเสียแต่ว่าห้องพักเก่าไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะราคาห้องถูกจริง เราเข้าไปอยู่สามคน หอพักมีสี่ชั้น ฉันอยู่ชั้นสี่เพราะลดราคาให้อีก ตอนนั้นก็ดีใจว่าทำไมเจ้าของใจดีจัง ชั้นนี้แปลกอยู่อย่างตอนประมาณสี่ทุ่มของทุกวันจะได้ยินเสียงลากเตียงทุกคืน จนพวกเราชินไปเอง ชั้นนี้เหมือนอยู่คนละโลก เวลาเดินขึ้นไปชั้นหนึ่ง-สามปกติทุกอย่าง แต่พอขึ้นไปชั้นสุดท้ายมันจะมีความวังเวงแปลกๆ เพื่อนของฉันเคยฝันถึงมีผู้ชายนั่งอยู่ข้างเตียง อยู่ห้องคนเดียวก็เคยได้ยินเสียงเคาะประตูห้องพอเปิดออกไปปรากฏว่า ไม่เจออะไรเลย ว่างเปล่า จนทนไม่ไหวย้ายลงไปอยู่ด้านล่างชั้นแรก ก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วแหละ เราสามคนเลือกห้อง 111 มาอยู่แรกก็ปกติดี แต่อยู่ไปสักพักก็เกิดเรื่องมากมาย ทั้งการทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน
คืนหนึ่งหลังจากฉันกลับจากทำงานพาร์ทไทม์ เหนื่อยล้ามาก ฉันผล็อยหลับด้วยความอ่อนเพลีย อยู่ดีๆก็ฝันเรื่องผีที่น่ากลัวจนสะดุ้งตื่น เมื่อลืมตาขึ้นมาร่างกายหนักอึ้ง ไม่สามารถควบคุมร่างกายให้ขยับได้ ฉันทั้งตกใจ ตื่นกลัว และงุนงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ฉันเริ่มได้ยินเสียงแปลกบางอย่างอยู่ข้างๆใบหู เสียงแทรกคล้ายคลื่นวิทยุไม่มีสัญญาณ ฉันลองเพ่งสายตาไปที่ปลายเตียง สิ่งที่เห็นทำให้ฉันกลัว เป็นเงาดำยืนอยู่ตรงนั้นเมื่อเขารับรู้แล้วว่าฉันเห็นเขา อยู่ดีๆ เงาดำนั้นก็พุ่งเข้ามาที่นอนทับฉันไว้พร้อมหัวเราะเสียงน่าเยือกเย็น น่ากลัวมาก จำได้ว่าหัวเราะเหมือนสะใจมากที่ทำให้ฉันกลัวได้ ฉันกลัวสุดขีดในตอนนั้นฉันพูดไปว่า 'พรุ่งนี้จะทำบุญไปให้อย่ามาหลอกหลอนกันเลย' พูดคำสุดท้ายที่ตะโกนคือ 'แม่!' จนหลุดออกจากตรงนั้นได้ รีบลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วฉันก็นอนไม่หลับอีกเลย
เป็นประสบการณ์หลอนครั้งแรกกับการโดนผีอำ คิดในทางกลับกัน อาจจะสภาพร่างกายที่อ่อนเพลีย ฟังเรื่องผีบ่อย เก็บไปคิดแล้วฝัน จึงทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ก็เป็นได้ ตอนนั้นได้แต่ปลอบใจตัวเอง จนมันเริ่มหนักขึ้นทุกวัน จนได้ปรึกษากับแม่ แม่ของฉันจึงบอกให้ใส่สร้อยพระห้อยคอไว้ ไหว้พระก่อนนอน อาการผีอำจึงค่อนข้างบางเบาลง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
