สวัสดีวันพระ ภาพนี้ถ่ายเมื่อหลายปีก่อนแต่ก็ยังคงระลึกถึงเสมอกับการไปปฏิบัติธรรมที่วัดบนเขาสูง ต้องเดินขึ้นบันได 600 กว่าขั้น เล่นเอาขานี่สั่นกันเลยทีเดียว ขณะขึ้นไปก็สัมผัสกับต้นไม้น้อยใหญ่ตลอดเส้นทาง
ลิงเจี๊ยกๆที่คอยแย่งของก็แอบซ่อนอยู่ตามป่าแล้วคอยแอบมองดูว่าพวกเราถืออะไรกันมาบ้าง พาให้หวาดผวาว่าจะโดนแย่งของตอนไหน กว่าจะขึ้นไปถึงเหงื่อก็เปียกชุ่มไปทั้งตัว แต่พอได้ความเย็นจากลมที่พัดผ่านมาเป็นระยะเหงื่อที่เปียกก็ระเหยแห้งไป ขึ้นไปถึงเห็นเจดีย์ตั้งตระหง่านสะดุดตา แสงแดดรำไรตัดกับสายหมอกจางๆยามเช้า อากาศเย็นกระทบร่างกายบวกกับสายลมพัดแผ่วเบาให้สัมผัสความหนาวอยู่บ้าง หลังจากเก็บสัมภาระเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วก็พอได้มีเวลาเดินดูรอบๆบริเวณวัด มองลงไปข้างล่างก็เห็นภาพธรรมชาติและวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในระแวกนั้นซึ่งสวยงามน่าชมอยู่ไม่น้อย
สักครู่ก็ได้เข้าสู่การใช้ชีวิตแบบผู้ปฏิบัติซึ่งเริ่มต้นด้วยการรับประทานอาหารมื้อแรกที่วัด โดยมีภาชนะเป็นกะละมังสแตนเลสใบใหญ่ๆแล้วตักอาหารทั้งข้าว กับข้าว ขนม ผลไม้ ใส่รวมๆกันแล้วก็นำไปนั่งกินแบบพินิจพิจารณาว่าเรากินอะไรไปบ้าง กินแล้วก็อิ่มเหมือนๆกับที่กินแยกกันทีละอย่างเหมือนตอนอยู่บ้านเดี๋ยวก็ลงไปรวมกันในท้องเองแหละ
พอตอนบ่ายก็เข้าไปที่ศาลาปฏิบัติธรรม ฟังกำหนดการคร่าวๆ จากนั้นก็รับศีล ฟังธรรม นั่งสมาธิ จนกระทั่งถึงประมาณบ่ายสามถึงสี่โมงเย็นก็ได้เวลาอาหารเย็นกับกะละมังสแตนเลสใบโตอีกมื้อ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำกิจธุระส่วนตัวก่อนจะเข้าสู่การปฏิบัติอีกครั้งในรอบค่ำ
เวลาพลบค่ำถึงเวลาเข้าสู่การปฏิบัติอีกครั้ง กิจกรรมตอนค่ำนั้นก็จะเป็น สวดมนต์ทำวัตรเย็น ฟังธรรม นั่งสมาธิ ซึ่งบรรยากาศก็จะต่างกับตอนกลางวันนิดหน่อย อากาศค่อนข้างหนาวเพราะอยู่บนเขาสูง มีเสียงนกร้องเป็นระยะให้รับรู้ถึงกลิ่นอายของความเป็นธรรมชาติ แต่ที่ต่างจากที่อื่นที่เคยไปมาก็คือ ที่นี่มีลิงจำนวนมากซึ่งตอนกลางวันก็ออกมาให้เห็นเพียงไม่กี่ตัว แต่พอตกเวลาค่ำ หลังคาศาลาที่นั่งปฏิบัติกันก็เสียงดังอึกทึกครึกโครมอย่างต่อเนื่องจากการกระโดดอย่างสนุกสนานของเจ้าถิ่น เหมือนรู้ว่ามีคนนั่งสมาธิอยู่ ข้าก็ขอทดสอบสมาธิพวกเจ้าสักหน่อย ยังไงยังงั้นกันเลยทีเดียว
ผ่านไป 2 คืน 3วัน ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ชุดขาวที่สวมใส่เป็นเพียงเครื่องปรุงแต่งภายนอก ไม่สามารถบอกความเป็นคนๆนั้นได้ ศีล สมาธิ ปัญญา เกิดได้กับทุกคน แต่จะได้มากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของคนๆนั้น และที่ได้เรียนรู้อีกอย่าง เหมือนจะเพิ่งเดินขึ้นบันได 600 ขั้น มาเมื่อไม่นาน อ้าววันนี้ต้องเดินลงแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริงนะ ขาจะสั่นอีกรอบแล้ว 55 บรรยากาศข้างทางก็คล้ายๆเดิม แต่ได้ความเมื่อยเพิ่มเติมขึ้นมาอีก กลับถึงต้องพักขาสักหน่อยค่อยทำอย่างอื่นต่อได้สินะ ถึงจะเมื่อยจากการขึ้นลงบันได ง่วงจากการตื่นตั้งแต่ตีสี่ทุกวัน แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความสงบ สบายใจ ปล่อยวางอะไรๆได้หลายอย่างได้นำเอาสิ่งที่ปฏิบัติมาใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่มากก็น้อย.... นี่คือเรื่องราวดีๆทีเกิดขึ้น ณ.วัดเขาสนามแจง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
