"ภูกระดึง"
การเที่ยวในแต่ละครั้ง
ให้ประสบการณ์ ที่หาไม่ได้จากการดู
ภูกระดึง 2020
หลังจากช่วงที่แข่งขันลดน้ำหนักกับที่ออฟฟิศแล้ว
เราก็เครื่องร้อน....เพราะวิ่งรอบสนาม 5 km.ได้แล้ว
เลยคิดว่าเราต้องไปปีนเขาสักหน่อย
จากที่เคยพูดลอยๆ อยู่หลายครั้ง
ว่าอยากไป ภูกระดึง
ในที่สุด... ก็ถึงวันที่ได้ไปจริงๆสักที
ก่อนไป เพื่อนวิ่งเทรล บอกว่า
"มึงต้องออกกำลังขาเยอะๆนะ สควอช เยอะๆ"
เราก็ได้แต่คิดในใจว่ามันขนาดนั้นเลยหรอ
ก็แค่เดินขึ้นเขา 5 km. ปกติก็วิ่งได้อยู่แล้ว
ป้ายระยะทาง ก่อนขึ้นภูกระดึง
ระยะทางจากข้างล่างจนถึงหลังแป
ประมาณ 5.5 km
หลังแป คือจุดสิ้นสุดการปีนเขา เป็นทางเรียบๆ
ให้เราเดินได้ชิลๆ ไปจนถึงวังกวาง
ซึ่งวังกวางก็คือจุดกางเต็นท์นั่นเอง
แวะได้ทุกร้าน น้ำแข็งไส เฉาก๊วย 😆
พอเอาเข้าจริงทางเดินขึ้นเขา 5.5 km.
เป็นอะไรที่ยาวนานมาก และเหนื่อยมากๆ
เราพักทุกซำที่มีที่ให้พัก
แวะกินน้ำแข็งไส และเฉาก๊วยตลอดทาง
ของกินมีให้กินเกือบตลอดทาง
พกน้ำไปน้อยๆก็พอ แบกเยอะแล้วเหนื่อย
แต่ราคาของก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ
ตามค่าแรงที่ต้องจ้างคนแบกขึ้นมานั่นแหละ
ช่วง 1-2 km.แรก
เส้นทางระหว่างขึ้นภู ช่วง1-2 km. แรก
ต้นไม้จะค่อนข้างแห้งแล้ง
ต้นไม้แห้งให้อารมณ์ฤดูใบไม้ร่วง😂😂😂
ตรงนี้เรายังเดินได้แบบชิลอยู่ ยังไม่เหนื่อยมาก
ช่วงแรกๆ จะเป็นทางชัน
อยากจะบอกทุกคนว่าไม่ต้องเร่ง
ค่อยๆเดิน เดินไปพักไป แวะถ่ายรูป อะไรไปก่อน
ถ้าเร่งมากไป... ช่วงหลังๆจะหมดแรง เดินไม่ไหว
พอเดินไปเรื่อยๆ ต้นไม้ก็จะเริ่มหนาขึ้น
เห็นใบไม้สีเขียวมากขึ้น
และทางก็จะเดินยากขึ้นด้วย
ทางเดิน1กิโลเมตรสุดท้าย
ในระยะ กิโลเมตรสุดท้ายก่อนถึงหลังแป
ทางชันมาก จนต้องมีบันไดให้ปีนขึ้น
ถึงมีบันไดเราก็ยังรู้สึกว่ามันก็ยังเดินยากอยู่ดี
บันไดที่พาดตั้งอยู่กับหินเกือบจะ 90องศา
คิดถึงตอนลงแล้วว่าเราจะลงยังไง 😆😆
และช่วงนี้จะมีป้ายเตือนระวังช้างป่า อยู่ตลอดทาง
ดีในวันที่เราไป น้องไม่มาเดินเล่นให้เห็น
ถ้าเป็นแบบนั้น.. เราคงได้เหนื่อยเพิ่มไปอีกแน่ๆ
จนในที่สุดเราก็ถึงหลังแป กันสักที
ถึงกันแบบสะบักสะบอมมาก.... 😅😅
ทางจากหลังแปไปวังกวาง
จากหลังแป...ใช่ว่าเราจะได้นอนพักกันได้เลย
ยังต้องเดินต่อไปอีก 9km. เพื่อไปจุดกางเต๊นท์
ถึงตอนนี้รู้สึกอยากเรียกแกร๊บไบท์มาก
ทำไม.. ไม่มีแกร็บไบท์คะ ทางเป็นถนนแบบนี้
เอารถขึ้นมาขับได้นะ.....
เมื่อไม่มีรถ ก็ต้องทำใจ
หลักจากล้างหน้า เข้าห้องน้ำกันเรียบร้อย
เราก็เดินกันต่อ.... และพักไป1ครั้ง
ก่อนจะถึงจุดกางเต๊นท์
เพื่อนกางเต๊นท์ให้เรียบร้อย
เมื่อไปถึงจุดกางเต๊นท์วังกวาง
เราก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว
เพราะเพื่อนที่วิ่งเทรล กับแฟนนาง
ขึ้นมาจัดการกางเต๊นท์ไว้ให้เรียบร้อย
ใช่ค่ะ...นางขึ้นมาถึงก่อน
และใช้เวลาแค่ 4 ชั่วโมงมาถึงที่นี่
จากนั้นก็อาบน้ำ กินข้าว และกางเต๊นท์ 5หลัง
และหลับไป 1 ตื่น
เห็นข้อดีของการออกกำลังกายเลย 😂😂
และพวกเราที่เหลือ ใข้เวลา 8ชั่วโมงนิดๆ
เดินจิงน่าจะ4ชั่วโมง
อีก4ชั่วโมงพักกิน พักนั่งตลอดทาง
เมื่อมาถึงแล้วเราก็มานั่งรอกระเป๋า
จากพี่ๆ นักหาบ ของจะถูกเอามาวางไว้กลางลาน
เราไปเอาของและจ่ายเงินกับพี่ๆเค้าโดยตรงได้เลย
เป็นอาชีพ ที่โหดมากๆ
ที่เราเห็นมีทั้ง ผู้ผญิง ผู้ชาย และเด็กมัธยม
น้องๆบอกว่ามาหาเงินช่วงวันว่าง...กัน
นับถือเลยค่า
ช่วงเย็นวันแรกที่ขึ้นไปถึง
เราเดินไปดูพระอาทิตย์ตก
ระยะทางไปกลับก็แค่4 km.เท่านั้นเอง
เราเดินไปครึ่งทาง ได้แต่คิดว่าเราอยากดูพระอาทิตย์ตกหรอ? 😂😂
นั่งดูที่เต๊นท์กันไหม แต่เมื่อคนอื่นๆจะไป
เราจะอ่อนแอไม่ได้ไง... เราต้องเข้มแข็ง
ไปก็ไป... ก็ได้
เดินๆๆ กันอีกรอบไปดูพระอาทิตย์ตก
พอไปถึง... ใช่่คะ
มองไม่เห็นพระอาทิตย์เลย 😂😂
ไม่รู้ว่าเค้าตกไปแล้ว หรือเพราะสภาพอากาศ
เราก็เดินเหงาๆกลับเต๊นท์กันเถอะค่ะ
เช้าวันต่อมา เราได้ข้อสรุปกันแล้วว่า
ถ้าจะเดินเที่ยวให้รอบๆ คงจะไม่ครบ
เลยตัดสินใจเช่าจักรยาน
ปั่นจักรยานบนภูเขาสนุกดีนะคะ...
ยิ่งทางเป็นดินทรายนี่...อื้อหือ อย่าให้พูดเลยค่ะ
เรียกว่าแบกจักรยานเดินดีกว่าค่ะ
เหมือนเราเอาจักรยานมาแบกเล่นเลยค่ะ
แต่ก็ได้ไปหลายที่ ทั้ง
น้ำตก(ที่ไม่มีน้ำ)
และผาต่างๆ ให้เราไปนั่งเล่น นอนเล่นกัน
เราก็ปั่นกันไปเรื่อย
แวะกินข้่าวที่จุดชมวิวแต่ละผา
จนถึงตอนเย็น...
ใช่ค่ะ... เราต้องดูพระอาทิตย์ตกกันอีกแล้ว
จุดนี้.. คือจุดไคลแม็กเลยค่ะ
ทุกคนต้องมาถ่ายรูปที่จุดนี้กัน
เราเลยไม่ได้ถ่ายค่ะ... เพราะขี้เกียจต่อคิว😅
ถ่ายแต่วิวมาให้เพื่อนๆได้ดูละกัน
ตะวันตกแล้ว
ถามว่าสวยไหม... ก็สวยนะ
แต่พอถึงตอนเย็นอุณหภูมิก็ลงลงแบบไม่ได้ตั้งตัว
เราไม่มีเสื้อกันหนาวกันเลย... นั่งหนาวๆกัน
และจากจุดนี้ถึงที่พักก็ค่อนข้างไกล
ประมาณ 9km. เราเลยคิดว่าควรกลับกันได้แล้ว
เจ้าหน้าที่เอาไฟมาติดจักรยานให้ทุกคน
เพราะสองข้างทางที่ปั่นกลับ ไม่มีไฟเลย
มันมืดมากๆ จนแทบมองไม่เห็นทาง
แต่เรารู้สึกปั่นเก่งกว่าตอนขามา มาก
พอไม่เห็นว่าเป็นพื้นทราย เราก็ปั่นไม่หยุดเลย
ไม่ได้แบกจักรยานเหมือนตอนขามาแล้ว
ปั่นไปสักพักจนไปเจอเจ้าหน้าที่ กำลังรวมกลุ่มอยู่
เพื่อนนักวิ่งเทรล เลยบอกว่า
เราควรไปปั่นเป็นกลุ่มกับเจ้าหน้าที่
เพราะทางที่เราปั่นเป็นทางอยู่ริมผา.. และมันมืด
มองไม่เห็นว่าตรงไหนกว้้าง.. หรือแคบลง
เวลาปั่น เจ้าหน้าที่จะตะโกนบอกตลอดทาง
ว่าให้ชิดซ้าย หรือข้างหน้ามีหิน มีกิ่งไม้
ทุกคนก็จะตะโกนบอกคนข้างหลังไปเรื่อยๆ
จนเรากลับถึงเต๊นท์กันโดยสวัสดิภาพ
ไม่เจอสิ่งเร้นลับ เหมือนที่เคยอ่านรีวิว😱😱
ปั่นจักรยานท่ามกลางแสงจันทร์
เป็นการเที่ยวที่ สนุกดี ได้ทำอะไรแปลกๆ
เราเคยอ่านรีวิวการเที่ยวภูกระดึง
ภาพสวยๆที่คน รีวิวไว้
มันเทียบไม่ได้เลย.....
กับการเดินทางจริงเพื่อไปถึงตรงนั้น
นอกจากความสวยงามของธรรมชาติ
เรายังต้องสู้กับธรรมชาติในตัวเรา
ที่เรียกร้องให้เราหยุดเดิน ให้เราพัก ตลอดทาง
แต่พอเราทำมันได้ รู้สึกชนะทุกๆอย่าง
และที่สำคัญกว่านั้น.. คงเป็นเพื่อนร่วมทาง
เราจะรู้สึก ไม่เหนื่อย มีแรงเดินต่อ
เมื่อมีมิตรภาพดีๆ อยู่ข้างๆ
คอยช่วยเหลือ ดูแล จนไปถึงจุดหมาย
อันนั้นแหละ... ที่สำคัญที่สุด
สำหรับการเดินทางไกล.....
ลองไปกันสักครั้งนะคะ ที่นี่ให้อะไรมากจริงๆ
ไว้ครั้งหน้าพบกันใหม่นะ... ภูกระดึง
ปล. มีคนถามเยอะว่าเราปวดขาไหม?
จะบอกว่าไม่ปวดเลยค่ะ
เพราะกินยาคลายเส้นทุกวันเลย...
ร้านขายของข้างบนมีขายค่ะ 😆😆
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
