วิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์สตรีจินหลิง : สถานที่หลบภัยในการสังหารหมู่ที่นานกิง
มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงเป็นมหาวิทยาลัยสตรีแห่งแรกของจีน ตั้งอยู่ในภูมิประเทศที่เป็นธรรมชาติ อาคารตั้งอยู่บนสนามหญ้าขนาดใหญ่ รูปทรงล้วนเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมพระราชวังจีนดั้งเดิม มีวิชาที่เปิดสอนจำนวน 16 วิชา ประกอบไปด้วยภาษาจีน อังกฤษ ประวัติศาสตร์ สังคม ดนตรี พลศึกษา เคมี ชีวะ คหกรรมศาสตร์ การแพทย์และอื่นๆ ซึ่งมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ ตั้งแต่ปี 1919 - 1951 จำนวนบัณฑิต 999 คน เรียกว่าดอกกุหลาบ 999 ดอก
ปี 1911 คริสตจักรเพรสไบทีเรียนอเมริกาเหนือ Methodist Episcopal Church แบ๊บติสต์ เสนอให้มีการจัดตั้งมหาวิทยาลัยสตรีในลุ่มแม่น้ำแยงซี ในปี 1913 มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงก่อตั้งขึ้นที่ถนนซิ้วฮัว ทางตะวันออกเฉียงใต้ของทะเลสาบมู่โฉว เมืองหนานจิง (นานกิง) มหาวิทยาลัยเปิดอย่างเป็นทางการในปี 1915 ครูใหญ่คนแรก คือ Laurence Thurston ย้ายไปซุยหยวนในปี 1923 หลังปี 1927 กิจการมหาวิทยาลัยโอนจากอเมริกันเป็นของจีน ปี 1928 สวี่อี้เจินได้รับเลือกให้เป็นประธานคณะกรรมการ อู่อี้ฟางดำรงตำแหน่งครูใหญ่ จดทะเบียนในกระทรวงศึกษาธิการของรัฐบาลแห่งชาติในปี 1930 เปลี่ยนชื่อเป็น วิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์สตรีจินหลิง ปี 1937 เกิดสงครามต่อต้านญี่ปุ่นจึงย้ายไปที่ หัวซีปา เฉิงตู เสฉวน และย้ายกลับไปที่หนานจิงในปี 1946
นักศึกษาหญิงในห้องสมุดกำลังศึกษาอย่างตั้งใจ
ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงสาวสวยที่มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง
ในช่วงการล่มสลายของหนานจิง มินนี่ วอทรินเป็นคณบดีฝ่ายการศึกษาและคณบดีฝ่ายวิชาการที่วิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์สตรีจินหลิง นี่คือโรงเรียนคริสตจักร ตั้งอยู่ในเขตปลอดภัย มินนี่ วอทรินเสี่ยงชีวิต ปล่อยให้ผู้หญิงและเด็กจำนวนมากเข้ามาในวิทยาลัยของเธอ ช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากการปล้นสะดม
24 ธันวาคม 1937 ก่อนวันคริสต์มาส มินนี่ วอทรินถูกเรียกเข้าไปในสำนักงาน พบกับที่ปรึกษาทางทหารระดับสูงจากญี่ปุ่น โดยขอให้มินนี่ วอทรินคัดเลือกโสเภณี 100 คนจากผู้ลี้ภัย 10,000 คน พวกเขาคิดว่า หากอำนวยความสะดวกสบายให้ทหารญี่ปุ่น ทหารเหล่านี้จะไม่ก่อกวนผู้หญิงดีๆ ที่ไร้เดียงสาอีกต่อไป ผลของวันนั้นคือ ญี่ปุ่นเลือกผู้หญิงไป 21 คน
นี่เป็นสิ่งที่ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง "สงครามนานกิง สิ้นแผ่นดินไม่สิ้นเธอ" แต่ "โสเภณี" ที่ถูกเลือกเหล่านี้ ไม่ได้โชคดีเหมือนในภาพยนตร์ ในไดอารี่ของ มินนี่ วอทริน บันทึกไว้ว่า กองทัพญี่ปุ่นจับและข่มขืนผู้หญิงหลังจากยึดครองหนานจิง ไม่เว้นแม้แต่เด็กผู้หญิง
นี่คือส่วนหนึ่งของชีวิตนักศึกษาหญิงที่มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เพื่อแสดงให้เห็นว่าก่อนที่ญี่ปุ่นจะบุกยึดเมืองหนานจิง ที่นี่มีชีวิตประจำวันที่สงบและกลมกลืนกับธรรมชาติ
ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงของมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงกำลังเรียนเต้นรำ
ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงกำลังถ่ายภาพหมู่ในมหาวิทยาลัย
ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงกำลังเข้าแถวทำกิจกรรมหลังเลิกเรียน
ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงของมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงทำการทดลองทางเคมี
*ทศวรรษที่ 1930 นักศึกษาหญิงของมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงทำการทดลองทางเคมี
ปี 1918 วอลเลย์บอลจัดขึ้นโดยมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง
มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิงในช่วง 32 ปี จำนวนบัณฑิต 999 คน
ปี 1918 ภาพถ่ายหมู่ของนักศึกษาหญิงในมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง
ปี 1918 ภาพหมู่นักศึกษาหญิงสวมเครื่องแต่งกายสำหรับการแสดง
ปี 1918 มหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง นักเรียนหญิงเข้าแถวในงานเทศกาล
ปี 1919 นักศึกษาหญิงในมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง เมื่อเลิกเรียน
ปี 1919 สวนดอกไม้ในมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง
ปี 1919 บัณฑิตรุ่นแรกของมหาวิทยาลัยสตรีจินหลิง
ปี 1932 นักศึกษาหญิงมีสมาธิกับการเรียนในห้องสมุด
ปี 1932 ในงานกีฬาวิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์เกม นักกีฬาหญิงเริ่มวิ่งแข่ง
ปี 1932 ในงานกีฬาวิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์เกม ภาพหมู่นักกีฬาที่ชนะ
ปี 1937 นักศึกษาหญิงกำลังทำการทดลองไฟฟ้าฟิสิกส์
* ปี 1932 ภาพถ่ายคณาจารย์และบุคลากรของวิทยาลัยสตรีฯ
ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงของหนานจิง วิทยาลัยสตรีฯ กลายเป็นที่พักพิงของผู้ลี้ภัยหญิง
ผู้ลี้ภัยหญิงในค่ายผู้ลี้ภัยของวิทยาลัยสตรีศิลปะและวิทยาศาสตร์จินหลิงกำลังเล่นเกม
ผู้ลี้ภัยหญิงในค่ายผู้ลี้ภัยในวิทยาลัยสตรีฯ กำลังเรียนรู้วิธีการเลี้ยงสัตว์ปีก
ผู้ลี้ภัยหญิงที่ลี้ภัยในวิทยาลัยสตรีฯ กำลังซักผ้าและตากผ้า.
แปลและเรียบเรียงจาก http://www.qulishi.com/news/201605/105380.html
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
