1 ก.พ. 2021 เวลา 15:30 • นิยาย เรื่องสั้น
ปีโป้& ครู วิชัย
สงสารชาวนา
ณโรงอาหารโรงเรียน ครู วิชัย ที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหารแล้วเห็นเด็กชายปีโป๊ที่กำลังนั่งอยู่จึงเดินเข้าไปหาในใจยังโกรธ ที่โดนหลอกเมื่อครั้งที่แล้ว
ครู วิชัย : ทำอะไร ด.ช โป้
ปีโป้ : หายใจอยู่ครับ
ครูวิชัยพอได้ยินดังนั้นก็เขก ไปที่ ศีรษะของปีโป้หนึ่งที
ปีโป้ : โอ๊ย! ครู มาเขกหัวผมทำไม่นิ
ครู วิชัย : ถามดีๆ
ปีโป้ : แล้วผมตอบไม่ดีตรงไหน ครูก็เห็นว่าผมกินข้าวอยู่แล้วจะถามทำไมฮุ .
ครูวิชัยได้แต่กัดฟันด้วยความหมั่นไส้แล้วนั่งลงตรงข้ามมองดูอาหารที่อยู่ในจาน
ครู วิชัย : แล้วนี่อิ่มหรือยัง
ปีโป้ : ครับผมกำลังจะเอาจานอีกเก็บ
ครู วิชัย : ทำไม ถึงกินทิ้งกินขว้างแบบนี้รู้ไหมว่าชาวนาต้องลำบากแค่ไหนกลัวจะปลูกข้าวมาให้เรากิน
ปีโป้ : รู้ครับแต่ว่า.
ครูวิชัย :ไม่ต้องมาเถียงรู้แล้วทำไมยังปล่อยให้ข้าวเหลือเยอะแบบนี้ คนที่ไม่มีกินเขาหน้าสงสารแค่ไหนรู้ไหม
ปีโป้ : โอ๊ยฟังผมก่อนครับ
ครู วิชัย : พอ แล้วนี่ อิ่มแล้วใช้ไหม
ปีโป้ : ( พยักหน้า) ครับ
ครู วิชัย : เอามานี้ เดี๋ยวครูกินเอง
ครูวิชัยดึงจานข้าว จากในมือของเด็กชายปีโป้ เพื่อจะกินต่อ
ปีโป้ : เดี๋ยวนั้นครูจะทำอะไรครับ
ปีโป้ดึงจานข้าวกับมา
ครู วิชัย : ก็จะกินไงเหลือตั้งเยอะเอามานี่
ครูวิชัยดึงจานข้าวกับมาแล้วตักข้าวที่อยู่ในจานเข้าปากทันที
ปีโป้ : อย่าาาาาา
ปีโป้ร้องห้ามดังลั่นโรงอาหาร
ครู วิชัย : อะไรของเธออีก
ครูวิชัย เคี้ยวข้าวตุ่ยๆ ถามแล้วตักข้าวใส่ปากไปด้วย
ปีโป้ : ถ้าผมพูด ครูอย่าโกธนะครับ
ครูวิชัยเริ่ม มีลางสังหรณ์ไม่ดี
ครู วิชัย : ทำไม?
ปีโป้ : ที่ผมกินข้าวไม่หมด ไม่ใช่เพราะผมอิ่มหรอกครับแต่มันจำเป็น
ครู วิชัย : จำเป็นอะไร?
ปีโป้ไม่ตอบแต่หันไปทำปากยื่น ใส่อะไรบางที่อยู่ใต้โต๊ะครูวิชัยก้มมองตาม เลยเห็นสุนัขตัวหนึ่ง
⬆️น้ำตาล⬆️
ครูวิชัย : อ้อ เธอจะแบ่งให้มันล่ะสิ่
ปีโป้ : ปล่าวครับ ที่จริงผมยังไม่ได้กินเลย.....เพราะไอ้ตาลมันมาเลียซะก่อน ผมเลยจะเอาไปเก็บแต่ครูก็มาพอดี
ครู วิชัย : ฮะ เธอว่ายังไงนะ
ครูวิชัยแทบจะอ๊วกออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น
ปีโป้ : อย่าอ๊วกออกมานะครู สงสารชาวนาเขาเดี๋ยวมันจะบาป
# ฝันดี😴

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา