ร้านต้นไม้ใหญ่
บรรยากาศร้อนๆแต่ถึงไม่กับเหนียวจนไม่สบายตัว ตามแถบที่อยู่อาศัยบริเวณติดทะเลเป็นเรื่องปกติ แม้จะเป็นช่วงต้นปีก็ตาม
ตอนแรกนั้นคนค่อนข้างบางตา เมื่อช่วงเวลาสุกงอมมากพอผู้คนต่างหลั่งไหลมาเสพสุขยามราตรี เวลาพอเหมาะราวค่ำแก่ๆ หนุ่มสาวประปราย วัยแรกผู้ใหญ่เป็นส่วนมาก
เมื่อกาลมาบรรจบกับชีวิต ความถวิลหาของมึนเมาเป็นเรื่องปกติ มันคลายเหงา คลายเศร้ากระทั่งกลุ้ม มันคือการหลีกหนีห้วงชีวิตที่แสบสันแต่ทุกผู้พร้อมใจกันลุ่มหลง ณ ในห้วงเวลานี้
ผมนั่งรอนักดนตรีอยู่ครู่ใหญ่ ไม่รู้กระทั่งเป็นใครรู้เพียงเสียงเพลงในใจหากได้รับย่อมจรรโลงและพร้อมจมปลักอยู่กับเครื่องดื่มแสนขมแต่กลับหวานและสร้างสรรค์จินตนาการไปกับเสียงดนตรี
มีสาวน้อยใหญ่อยู่บ้าง สวยงาม อุดมสมบูรณ์ หม่นหมอง เพียงเป็นอิสสตรีก็เพียงพอจะแต่งแต้มค่ำคืนให้สวยงามแล้ว ณ ห้วงเวลาแห่งนี้
คนรู้จักมากมายผมยินดีและทักทายพวกเขาทั้งหลายอย่างนอบน้อม ไม่ทราบรอยยิ้มกลับมาและคำพูดเหล่านั้นเป็นของจริงกี่ส่วน แต่เท่านั้นก็พอจะมีปฏิสัมพันธ์กันต่ออย่างราบรื่น มันเป็นน้ำใจเล็กๆที่หล่อเลี้ยงหัวใจอันห่อเหี่ยวได้อย่างดีเมื่อพบเจอผู้คนในชีวิตที่แม้สนิทแต่ไม่สนม
ผมรินเบียร์อุ่นเนื่องด้วยไม่ชอบน้ำแข็งที่ทำลายรสชาติเบียร์ที่ไม่ได้เลิศเลอมาก การได้กระดกเบียร์รสชาติเดิมของมันเติมเต็มผมที่สุด แม้ทรมานบ้างแต่ก็สุข
มวลมหาชีวิตเริ่มขยับเมื่อเสียงดนตรีบรรเลง ผมไม่ทราบและไม่ต้องการทราบด้วยซ้ำว่าใครสดับบทเพลง ณ ช่วงเวลานั้นสักกี่คน ผมคิดเพียงนักดนตรีบนเวทีมาเพื่อผม การถ่ายทอดบทเพลงที่ไม่เข้าใจความหมายแต่เติมเต็มจิตใจกลวงเปล่าของผมจนเอ่อล้น
ดนตรีวันนี้เป็นยุค 60’s ในตอนเริ่ม มันสวยงามและบริสุทธิ์ไร้การตกแต่งทางเทคนิคใดๆ นั่นเป็นส่วนที่เชื่อมโยงกับผมตรงๆกับดนตรี และต่อมาเป็นยุคใหม่ผสมๆไปซึ่งทำให้ผมขาดความสนใจไปบ้าง แต่บทเพลงนั้นก็ไพเราะในตัวของมันเอง
ร้านต้นไม้ใหญ่นี้เป็นร้านแห่งเพื่อนฝูงหลายเหล่า โต๊ะใหญ่มีมาก สหายหลั่งไหลมารวมตัวประชุมกันดั่งไฟลามทุ่ง เสียงเอะอะโวยแผดเผาความงดงามของดนตรี แต่จิตใจผมไม่สูญเสียความดีงามที่มีต่อมัน บ้างลุกเดินเพื่อธุระส่วนตัว หญิงงามชวนมองตามเป็นการพักสายตาจากคณะดนตรีได้ดีเยี่ยม จอฉายภาพมันทำงานของมันไป แม้ไม่ดึงดูดใครนักก็ตามแต่มันไม่เกียจค้านสักเล็กน้อย
หมาสีช็อคโกแล็ตนอนแผ่แก่ไม่สนอะไรที่เกิดขึ้น มันนอนราวกับว่าไม่เคย ผมเรียกมันด้วยสัญญาณที่เคยทำกับตูบดำเป็นพันธุ์เดียวกันบ้านแต่ไม่เป็นผล ความน่ารักของมันอยู่ตรงนั้นเมื่อเสริมด้วยความกลม ขนเนียนไม่เงาแล้วด้วยมันแก่ เมื่อเห็นถูกมันดึงดูดราวกับไม่มีหญิงงามอยู่ในร้าน ดนตรีบรรเลงไม่สู้ตูบนี้หากไปเผลอจ้องมันเข้า แม้มันทำเพียงนอนแผ่และเดินย้ายไปมาเล็กน้อยก็ตาม
เจ้าของร้านผมยาวเกือบมิดคอแรกเปิดเพลงคลอรอมวลชน เมื่อดีกรีของราตรีเริ่มเข้ม แอลกอฮอล์ในเลือดเขาเริ่มได้ที่แผลงฤทธิ์เขาจึงเริ่มเดินไปสร้างสัมพันธ์แลกเปลี่ยนเป็นการแสดงออกอันอบอุ่นต่อลูกค้า เสน่ห์เขาไม่ได้อยู่ที่หน้าตาแต่เขาดึงดูด การพูดคุยแม้ผมไม่สนิทกับเขานักเขาต้อนรับด้วยไมตรีเมื่อผมแสดงความเคารพต่อเขา อาวุธในมือเขาเป็นดั่งฉมวกแทงปลาคือแก้ว เขาทำเพียงเอาฉมวกนั้นชนกับแก้วในมือของผู้คนที่เคยชิน อาวุธร้ายแรงที่สุดคือความน่ารักของเขา มันยากที่จะห้ามตนเองไม่ให้ประทับใจ ขณะผมมองคนบริการในร้านไม่มีใครสนใจอาจด้วยสายตาทุกคู่จ้องมองถ้วนทั่วร้านแต่ไม่ใช่ทางผม ผมเพียงต้องการเบียร์และผมก็ได้มันในเวลาต่อมาเมื่อคนบริการหน้าร้านเดินไกลมารับทราบสิ่งต้องการของผม
ผมรินเบียร์ซ้ำ มันเย็นขึ้นสักเล็กน้อยยิ่งดีขึ้นเมื่อขวดแรกเริ่มให้ผล มันลื่นลงคอบาดเล็กน้อยแต่นั่นคือความวิเศษที่ย้ำกับผมว่ามาที่นี่เพื่อสิ่งใด
ผมมากับเพื่อนแต่เพื่อนผมไม่พูดนักมันมีกิจกรรมของมันเอง ผมชวนคุยบ้างนึกกลัวมันเหงาแต่บทสนทนาคงตัวมันไม่นานก็ขาดผมจึงกลับมาอยู่ที่ห้วงของบทเพลงโดยไม่รู้สึกหน่าย มันขลับเอาบรรยากาศในร้านให้เต่งตึงไปด้วยชีวิตชีวา
ผมดื่มไป 2 ขวด เมื่อเจอคนคุ้นเคยผมบอกเพื่อนและลุกเดินไปมีบทสนทนากับเขาชั่วครู่แม้เขาจะไม่ได้อยู่คนเดียว บทเพลงยังคงดึงสมาธิผมขณะนั่งคุย Come together จากคณะ The beatles กำลังแผดกังวานทั่วร้าน ผมอดไม่ได้จริงๆที่ต้องหลุดร้องเพลงออกมาขณะนั่งคุย มือกีตาร์ไฟฟ้าเป็นคนเก่ง ความประทับใจผมต่อเขาคือความจริงใจและจริงจังต่อทุกบทเพลง เขาทำราวกับทั้งร้านเป็นคอนเสิร์ตขนาดย่อม ไม่สนที่จะแสดงออกด้วยท่าทางและสีหน้า นั่นทำให้วงสนทนาผมในตอนนั้นพุ่งไปที่เขา ผู้หญิงในโต๊ะพูดถึงผมของเขามันสวยงามจนอยากทำเปียให้ ผมบอกกล่าวว่าเขาเก่งมากผมพูดมาจากครั้งก่อนๆที่เคยรับชมการแสดงและการพูดคุย นักร้องเองไม่แพ้ ผมเลือกไม่ได้ว่าผมประทับใจใครที่สุดกันแน่ ทั้งสองเติมเต็มคณะดนตรีนี้รวมเป็นไปถึงผู้คุมจังหวะของคณะ
มวลรวมคือผมสนุกสนานและเติมเต็มหลังจากมวลรู้สึกนี้ขาดหายไปนาน
เบียร์ของผมหมด ผมขอตัวกลับไปเติมด้วยผมขี้เกรงใจเกินจะรับเบียร์จากโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ ผมกลับมาพูดคุยกับเพื่อนเล็กน้อยและรินเบียร์ลงแก้วกระดกอย่างเมามันไปพร้อมบทเพลงที่สุดขั้วใจผม
การแสดงกำลังจะจบ นักร้องเดินผ่านผมเราแลกเปลี่ยนรอยยิ้มต่อกัน เมื่อเขาเดินกลับมาผมจึงแสดงมารยาทขอชนแก้วสักเล็กน้อย จากนั้นบทสนาจึงพาผมมารู้จักกับเขาโดยเชื่อมจากความชอบในบทเพลงของผม เขาแปลกใจที่มีคนอยากฟัง The beach boy ผมชอบเพลง wouldn’t it be nice แต่ผมรู้ไม่เหมาะที่จะขอให้เขาแสดง ด้วยผมไม่เคยเจอเพลงนี้ในย่านนี้มาก่อน เราได้มานั่งแลกเปลี่ยนความเห็นกันเล็กน้อยผมเอางานเขียนนี้ขณะมันไม่สมบูรณ์ จริงๆมันไม่ควรแต่ผมอดไม่ได้ เราจึงได้แลกเปลี่ยนช่องทางติดต่อกันไว้และผมจะไปฟังเขาในครั้งต่อๆไป
ถึงเวลากลับเบียร์ผมขวดสุดท้ายยังคงเยอะ แต่นั่นเป็นเรื่องรองผมไม่อยากกลับแต่ผมทำไม่ได้ ผมจึงนั่งดื่มจนหมดและกลับ ขณะที่ร้านแสดงสัญญาณว่าระงับให้บริการไฟทุกดวงที่จัดตำแหน่งอย่างลงตัวมืดไป ผมเร่งดื่มให้จนหมดและลาทุกคนที่ผมรู้จักอย่างนอบน้อม
ความสวยงามของร้านต้นไม้ใหญ่แห่งนี้นอกจากต้นไม้ใหญ่แล้ว ตูบช็อกโกแล็ต เจ้าของร้านพราวเสน่ห์ คณะนักดนตรีคุณภาพหาจับยาก ผู้คนอื่นๆในร้านที่มาประดับให้ทุกอย่างลงตัว คือบรรยากาศแห่งเหล่ามิตรสหายที่บ้างแสดงความห่วงหา โหยหา บ้างพร่ำถึงเสน่ห์หนุ่มสาวในร้าน มันรวมความได้ว่าร้านแห่งนี้คือแหล่งสร้างมวลชีวิตเพียงเฝ้ามองก็อบอวลไปด้วยความสุขใจ
#littletimeboy
ตูบช็อคโกแล็ตเหมือนหมาดำของผมแค่คนละสี หมาดำผมตายแล้วและผมคิดถึงมันสุดขั้วหัวใจเสมอ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
