การผ่านมา ... ของสายลม {สายลม..น้ำตา..ความเจ็บปวด}
ยามเมื่อสายลมพัดผ่านสัมผัสกับเรือนร่างกาย เรารับรู้ถึงความรู้สึกที่แตกต่าง บางครั้งเย็นชื่นใจ บางครั้งช่างเหน็บหนาว บางครั้งร้อนระอุกาย
สายลมหนึ่งพัดผ่านมาแตะต้องตัวเรา เรารับรู้ถึงความรู้สึกสุขที่ได้สัมผัสเย็นฉ่ำชื่นใจ ดั่งไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เราหลงไหลสายลมนั้นจนถลำลึกคิดนึกว่าเราเป็นเจ้าของ โอบกอดสายลมดั่งสิ่งมีค่ามากเสียกว่าชีวิต มากเสียกว่าลมหายใจ อาจต้องขาดใจหากไร้ซึ่งสายลมนี้
เวลาผ่านรวดเร็วหรือเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ตัว เริ่มสัมผัสถึงสายลมรอบๆกายที่เคยมีอยู่ เหมือนมันจะเคลื่อนออกหมุนผ่านจากตัวเรา เรารีบกางแขนทั้งสองเพื่อที่จะโอบกอดสายลมไว้ ด้วยกลัวว่าจะสูญเสียมันไป แต่เจ้าสายลมที่เคยมอบให้แต่ความสุข กลับยังคงเคลื่อนตัวออกไปเรื่อยๆอย่างไม่ใยดี เราเอื้อมคว้าวิ่งตามและโอบกอดสายลมไว้เพื่อไม่ให้มันจากไป
... สายลมจากไปแล้ว ... ในตอนนี้ภายในอ้อมกอดคงเหลือไว้แต่ความว่างเปล่า มือทั้งสองข้างยังคงไขว้รัดร่างกายของตัวเราเองไว้จนแน่น ไม่มีสายลมที่เคยมอบแต่ความสุขอยู่ในอ้อมกอดอีกต่อไป
การจากไปของสายลมทำให้เราได้ค้นพบว่า สายลมของความสุขจะไม่มีทางอยู่กับเราไปชั่วนิรันดร ความรักก็เช่นกัน
"ใช่ว่ารักแท้ไม่มีอยู่จริง แต่รักจริงสุดท้ายก็ต้องจากลา" ... จะเหลือเพียงเราหรือเหลือเพียงเขาเท่านั้น,ที่ปลายทาง
ยี่สิบแปดซี่
7/03/2011 {ใต้ต้นไม้..ในโรงงานขนม}
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
