Run (2020) มัมอำมหิต
เมื่อแม่ต้องดูแลลูกสาวที่พิการอย่างไม่ให้คลาดสายตา ความรักของแม่ที่มากจนเกินไปทำให้รู้สึกอึดอัด และเธอเริ่มค้นพบความลับของแม่ตัวเอง ทำให้เธอเริ่มรู้ว่าคนที่เธอเรียกว่าแม่ มีบางอย่างซ่อนอยู่
คำเตือน ⚠️ เพจนี้เป็นเพจสปอย Spoil 100%
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หมอกำลังช่วยชีวิตเด็กทารกอยู่ซึ่งเป็นลูกของไดแอน หมอพาไดแอนมาดูลูกของเธอ ไดแอนถามหมอว่าลูกของเธอจะปลอดภัยมั้ย หมอบอกว่า เด็กมีอาการหัวใจเต้นผิดปกติ คลื่นไส้และมีผื่นคัน เป็นหอบหืด เบาหวาน และอัมพาต ไม่สามารถเดินหรือวิ่งได้
ภาพตัดมาที่การประชุมผู้ปกครองเกี่ยวกับปัญหาเมื่อลูกจะเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งไดแอนเข้าประชุมด้วยเพราะปีหน้าโคอี้ ลูกสาวของเธอจะเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งไดแอนแม่ของเธอไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่หากโซอี้ต้องออกไปเรียน
ในทุกๆเช้าโคอี้ต้องกินยา ตรวจเบาหวานและเรียนหนังสือ และในทุกๆวันโคอี้จะรอจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัย แต่แม่ของเธอจะเป็นคนรับจดหมายให้ตลอด โคอี้นั่งดูข้อมูลเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย แม่ก็ถามขึ้นมาว่าเราดูหนังครั้งสุดท้ายด้วยกันเมื่อไหร่ แต่โคอี้ไม่ได้สนใจอะไรเวลาว่างโคอี้จะชอบประดิษฐ์หุ่นยนต์และเครื่องมือต่างๆ และก่อนนอนแม่เธอจะเป็นคนเอายามาให้ทุกครั้ง
เช้าวันต่อมา ไดแอนกลับมาจากซื้อของ เธอเอาของมาเก็บในบ้านและออกไปคุยโทรศัพท์ โคอี้ที่นั่งทำการบ้านอยู่ ก็แอบไปเอาช็อคโกแลต และเธอก็เห็นยา แคปซูลสีเขียวเทา ข้างกระปุกเป็นชื่อแม่ของเธอ และก่อนเข้านอน แม่ของเธอเอายามาให้เหมือนเคย เมื่อโคอี้เห็นว่าเป็นยาแคปซูลเขียวเทา จึงบอกไดแอนว่าคิดว่าเป็นยาของแม่สะอีก เพราะตอนที่เธอแอบไปหยิบช็อคโกแลตเห็นข้างกระปุกเป็นชื่อแม่ แต่แม่ก็บอกกับเธอว่ามันเป็นยาของลูก
พอถึงตอนเช้า ด้วยความสงสัย โคอี้ใช้เครื่องมือที่เธอประดิษฐ์หยิบยานั้นลงมา ยานั้นชื่อว่า Trigoxin ซึ่งข้างกระปุกเป็นชื่อเธอจริงๆ แต่เมื่อลอกสติ๊กเกอร์ก็เห็นว่ายานั้นเป็นยาของแม่เธอจิงๆ และในวันนั้นก่อนโคอี้เข้านอน แม่ของเธอก็เอายามาให้ โคอี้กินยาตามปกติแต่ยาเม็ดเดียวที่เธอไม่กินคือแคปซูลเขียวเทา เธอลงไปด้านล่างเพื่อหาข้อมูลยา Trigoxin แต่จู่ๆ Internet ก็ใช้ไม่ได้
เมื่อถึงตอนเช้า โคอี้แอบใช้โทรศัพท์โดยสุ่มเบอร์โทรเพื่อให้ช่วยหาข้อมูลของยา Trigoxin ชายคนนึงรับสายและบอกเธอว่ายานั้นเป็นยาโรคหัวใจ แต่โคอี้ก็ยังไม่แน่ ใจว่าจริงๆแล้วยานั้นเป็นยาอะไรกันแน่ เธอจึงคิดแผนที่จะออกไปข้างนอก โดยชวนแม่ของเธอออกไปดูหนัง และเธอเอายานั้นติดตัวไปด้วย
ระหว่างที่ดูหนังโคอี้บอกกับแม่เธอว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เธอออกมาจากโรงหนังและรีบมุ่งหน้าไปที่ร้านขายยา เธอถามหมอว่ายานี้คือยาอะไร เพราะแม่เธอเป็นคนซื้อมาให้เธอกิน แต่เมื่อหมอดูข้อมูลการซื้อก็พบว่าแม่เธอซื้อยาไปให้หมากิน มันเป็นยาสำหรับหมาจะช่วยให้ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ แต่ถ้าคนกินจะทำให้ขาชา โคอี้ตกใจที่แม่ให้เธอกินยานั้น และในตอนนั้นแม่ของเธอก็เข้ามา และฉีดยาไปที่ขาโคอี้จนเธอสลบไป
เมื่อโคอี้ตื่น เธอจะออกไปนอกห้องแต่ห้องดันล็อค เธอบอกให้แม่อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น แต่แม่เธอออกไปข้างนอกแล้ว โคอี้พยายามปลดล็อคประตูห้องแต่แม่ขังเธอไว้จากด้านนอก เธอจึงออกทางหน้าต่างแต่อาการหอบกำเริบ เธอจึงคลานเพื่อเปิดประตูห้องและเข้ามาพ่นยา เมื่ออาการดีขึ้น เธอรู้สึกถึงความผิดปกติของแม่ โคอี้จึงคิดจะหนีออกจากบ้าน แต่แม่เธอตัดสายลิฟต์ ทำให้เธอลงไปชั้นล่างไม่ได้ โคอี้จึงทิ้งรถเข็นเธอลงมา และกลิ้งตัวลงมาจากชั้น2 เธอพยายามนั่งรถเข็น และออกไปนอกบ้าน
ระหว่างทางเธอเจอรถไปรษณีย์ โคอี้ออกไปขวางหน้ารถ ทอมซึ่งเป็นเจ้าหนี้ไปรษณีย์ลงจากรถ โคอี้บอกให้เค้าช่วย ทอมจะพาโคอี้ไปขึ้นรถแต่ไดแอนขับรถมาพอดี เมื่อไดแอนเห็นโคอี้จึงลงจากรถ แต่วิ่งมาหาโคอี้เพราะเห็นเธอเลือดออก แต่ทอมไม่ยอมเพราะโคอี้บอกว่าไดแอนเป็นคนทำ ทอมเดินไปถามโคอี้ว่าจะให้พาไปโรงพยาบาล หรือโรงพัก โคอี้บอกกับทอมว่าเธอจะไปโรงพัก ทอมจึงพาโคอี้ขึ้นรถไป เมื่อทอมเดินลงมาจากรถ ไดแอนเดินมาเอาเข็มฉีดยาแทงไปที่คอของทอม ทำให้ทอมเสียชีวิต
ภาพตัดมาที่ห้องๆนึงในบ้านของเธอ โคอี้มองดูรอบๆห้องเธอเห็นซองจดหมาย ซึ่งเป็นจดหมายตอบรับการเข้ามหาวิทยาลัย เธอโกรธมากที่ไดแอนโกหกเธอ และโคอี้ก็เห็นกล่องใบนึง เมื่อเปิดดูเธอก็เห็นรูปเธอตอนเด็ก ซึ่งเธอสามารถเดินได้ และเธอก็เห็นใบมรณะบัตร ซึ่งคนตาย ชื่อว่าโคอี้ อายุตอนตาย 2 ชั่วโมง 11 นาที และข่าวเด็กแรกเกิดถูกลักพาตัวจากโรงพยาบาล ทำให้โคอี้รู้ความจริงว่าไดแอนไม่ใช่แม่ของเธอ ซึ่งลูกของไดแอนเสียชีวิตตั้งแต่วันที่คลอด และเธอขโมยเด็กทารกโดยตั้งชื่อเหมือนลูกที่ตายไปแล้วว่าโคอี้
จากนั้นไดแอนเดินเข้ามา โคอี้บอกว่าไดแอนไม่ใช่แม่ของเธอ และวางยาเธอทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้ ไดแอนบอกโคอี้ว่าแม่ก็คือแม่ ที่ทำเพราะเป็นห่วงและหวังดี โคอี้บอกว่าไม่จริงแม่ทำเพื่อตัวเองต่างหาก ไดแอนไม่พอใจ จึงจะเอาสีมาฉีดโคอี้ โคอี้ ร้องขอแต่ไดแอนก็ไม่ฟัง โคอี้จึงพาตัวเองไปที่ห้องเก็บยา และเธอกินยาเพื่อฆ่าตัวตาย ไดแอนพยายามเปิดห้องแต่โคอี้กินยาไปแล้วเธอจึงพาโคอี้เข้าโรงพยาบาล และหมอช่วยชีวิตไว้ได้ แต่โคอี้ไม่มีแรงขยับตัวไม่ได้ โคอี้เห็นไดแอนยืนอยู่หน้าห้อง และเธอกลัวมาก โคอี้จึงขอกระดาษกับปากกาจากพยาบาลเพื่อเขียนอะไรบางอย่าง
ในขณะนั้นโรงพยาบาลเกิดเหตุฉุกเฉินพยาบาลออกไปด้านนอก และไดแอนก็เข้ามาพาโคอี้หนี เมื่อพยาบาลเข้ามาก็เห็นกระดาษเขียนว่า MOM โรงพยาบาลจึงประกาศให้จับเธอไว้ ระหว่างที่ไดแอนจะพาโคอี้หนี เจ้าหน้าที่เข้ามาพอดี ไดแอนจะยิงเจ้า หน้าที่ แต่เธอก็ถูกเจ้าหน้าที่ยิงสะก่อนทำให้เธอตกบันได
7 ปีต่อมา โคอี้เข้ารับการรักษาและทำกายภาพ จนเธอเริ่มเดินได้ และเธอมาหาไดแอนที่โรงพยาบาล ซึ่งไดแอนนอนติดเตียงขยับไม่ได้ โคอี้เล่าถึงงานที่เธอทำและ บอกว่าดีใจที่ได้เจอแม่ ก่อนที่เธอจะกลับ เธอได้เอายาแคปซูล เขียวเทาที่แม่เคยให้เธอกินเอามาให้ไดแอนกิน พร้อมกับบอกว่า “หนูรักแม่น่ะ”
THE END
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
