7 ก.พ. 2021 เวลา 10:41 • นิยาย เรื่องสั้น
ตัวประกันรัก 10
.
เสียงโทรศัพท์ภายในห้องสอบสวนดังขึ้น หมวดหนุ่มเดินไปรับโทรศัพท์
" ครับ ครับ" เขาวางโทรศัพท์แล้วหันมามองหน้าวิเชียร ดนัยเดินมาที่โต๊ะ เขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วไขกุญแจมือ วิเชียรมองอย่างสงสัย
" ไปได้แล้ว" หมวดหนุ่มบอก
" เป็นไงล่ะครับคุณตำรวจ ผมบอกแล้วว่าเดี๋ยวทนายผมต้องมาช่วย " หมวดหนุ่มทำหน้าเฉย ต่างกับฝ่ายตรงข้ามที่ได้ใจ ทั้งสองเดินออกมา ที่หน้าประตู จ่าดำเดินออกมาจากอีกห้องที่อยู่ติดกันในมือถือของส่วนตัวของคนที่พึ่งถูกปล่อยตัว ดนัยรับของมาจากจ่าดำส่งให้คู่กรณี
" นี่ของพี่ที่ถูกยึดไว้ " มือหนาฉกของจากมือหมวดหนุ่มอย่างหยาบคาย
"แล้วไหนล่ะทนายผม?" คนหน้าบากหันซ้ายหันขวา
" ออกไปเถอะพี่ เดี๋ยวผมไปส่ง" ดนัยบอกยิ้มๆ
คนถูกเสนอทำหน้างงๆ แต่ก็เดินออกไปเพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นานนัก
หมวดหนุ่มเดินตามหลังคนร้ายที่พึ่งถูกปล่อยตัวออกมา เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูหน่วยด้านนอกก็เอามือแตะคนร้าย
" ไปได้แล้วครับ ขอบคุณมากครับพี่" เขาพูดเสียงดังลั่น จนฝ่ายตรงข้ามยืนงง หมวดหนุ่มพูดจบก็เดินเข้าหน่วยไปอย่างอารมณ์ดี
ดนัยเดินเข้าไปในห้องประชุมที่หัวหน้าสาวนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้สำนักงานซึ่งหันหลังให้ สารวัตรชลหันเก้าอี้มาหาเขา
"เรียบร้อยใช่รึเปล่าคะ?" ดวงหน้าเข้มพยักหน้า
"ครับ เจ๊แน่ใจนะครับว่าวิธีนี้จะได้ผล"
" ถ้าจงรักภักดีหรือกลัว ก็ต้องทำให้ระแวงกันเองค่ะ " นัยน์ตาหวานล้ำวาวโรจน์จนน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
" หมวดดนัยไปเตรียมตัวรับบทอัศวินขี่ม้าขาวแล้วกันนะคะ" เสียงหวานเย็นเยียบอย่างเคย
.
.
วิเชียรเกาหัวแกรกๆ ชายหน้าบากเดินมาเจอรถเก๋งสีควันบุหรี่คันหนึ่งที่มารอรับ คนในรถเปิดกระจก วิเชียรก้มหัวลงไปหา บางคนในรถส่งเสียงออกมา
" มึงออกมาได้ยังไง?" น้ำเสียงบ่งบอกความคลางแคลงและไม่ไว้ใจ
" อ้าว! นี่นายไม่ได้ช่วยผมออกมาเหรอครับพี่?"
" มึงบอกกูมา ไปตกลงอะไรกับพวกตำรวจ มันถึงปล่อยมึงออกมา!"
" เปล่านะพี่ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย" วิเชียรละล่ำละลักบอก
" ขึ้นรถ!" เรื่องนี้ให้นายถามมึงเองแล้วกัน!" คนในรถสั่ง ชายหน้าบากรีบวิ่งไปขึ้นรถข้างคนขับอย่างร้อนรน รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว รถมอเตอร์ไซด์บิ๊กไบค์คันใหญ่ออกรถตามไป
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
โฆษณา