#อ่านให้จบหายท้อแน่นอน
..
เคย "จน" ไหม
แล้วความจนที่เคยสัมผัส
มันจนขนาดไหน จนแบบไหน
.
สำหรับฉันความจนที่เคยรู้จักกัน
คือนางมาหาแบบเกาะแน่นมาก
มากและนาน นานจริงๆ
นับย้อนกลับไปตั้งแต่ช่วงชีวิตที่เกิด
คือครอบครัวธรรมดา พ่อแม่ก็ชาวบ้านทั่วไป
มีบ้านไม้หลังเล็กๆไว้นอน
กัน 4 คนพ่อแม่ลูก
บ้านหลังเก่านั้นต้องนอนเบียด
จะคิดแยกห้อง ทำห้องนอนแยกไม่ได้
เพราะพื้นที่เท่ากับห้องเช่าเล็กๆห้องนึง
ในความจนที่เจอมาตั้งแต่เกิด
ผ่านมาจวบจนโตขึ้น ชีวิตเริ่มดีขึ้นมาหน่อย
พ่อทำโรงงาน ส่งลูกเรียนหนังสือ
ช่วงเรียนมัธยมเราอยู่ ม.2 น้องชาย ม.1
แต่น้องชายติดยาอย่างหนัก
โดนจับกุมตั้งแต่ 14 วนเข้าวนออก
จนอายุ 30 กว่า แล้วกลับตัวได้
(ปัจจุบันมีงานทำ มีรถขับ)
เราเองหลังจากจบ ปวส.ช่างไฟฟ้ากำลัง
ก็หางานทำแต่โรงงาน
ซึ่งส่วนใหญ่สมัยนั้นเค้าไม่รับ ผญ
ที่จบช่าง ให้ทำงานช่างสายตรง
เต็มที่ก็ผู้ช่วยช่าง ทำเอกสาร
ทำงานมาหลายปี เงินเดือนเต็มที่ 12000 บาท
ไปเช่าห้องก็โดนไล่เพราะไม่มีเงินจ่าย
เจอเพื่อนไม่กล้าสู้หน้าเพราะจน
เพื่อนนัดกันก็ไม่เคยไปเพราะไม่มีเงิน
ทำแต่โรงงาน ไปเช้าเย็นกลับทุกวัน
ทำยังไงก็ไม่มีเงินเหลือถึงสิ้นเดือนเลย
เป็นหนี้เป็นสินทุกเดือน
..
จนกระทั่งมาถึงจุดที่หัวหน้างานคนหนึ่ง
เค้าหันมาพูดกับเราว่า
"เอ็งทำงานที่นี่เงินเดือน 12,000
ครบปีจึงจะได้รู้จักเงินแสน"
หมายถึง 12,000 x 12 เดือน แสนกว่าๆ
แต่ในความเป็นจริงหักลบแล้ว
ก็ไม่ได้เจอกันหรอกเงินแสน
คำพูดนี้มันฝังหัวมานานมาก
"เอ็งต้องทำงานปีนึงถึงจะมีเงินแสน"
ในความคิดคือ เป็นไปไม่ได้เลย
แต่ถ้าเราไม่ทำโรงงานหล่ะ
เราจะหาอะไรทำที่จะมีเงินแสนไวไว
ไม่ต้องรอให้ถึงปี คิดๆอยู่แบบนั้น
ก็ยังมองหาหนทางไม่เจอ
แต่ในความที่เป็นคนชอบอ่านหนังสือ
เลยคิดไปเองว่า เราต้องเป็นนักเขียนได้สิ่
คิดแบบนั้นเลยพยายามหาสมัครงานนักเขียน
พยายามส่งเรื่องราวที่ตัวเองเขียน
ไปหา สนพ หลายๆแห่ง ส่งไปเยอะๆ
เชื่อว่าต้องมีสักที่ ที่รับผลงานเรา
คือมั่นใจมากว่า เราเป็นนักเขียนได้
จวบจนวันที่แม่เสียตอนนั้นแม่ 55 ปี
เรากำลังทำงานโรงงาน เพิ่งเปลี่ยนงาน
น้องชายติดยา พ่อทำก่อสร้าง
มีเงินติดตัวอยู่หลักร้อย
คืนวันจันทร์พ่อโทรมาหา
พร้อมกับพูดว่า "อีหนูแม่ตายแล้ว"
ตอนนั้นดึกมากตีสองตีสาม
ไม่สามารถไปดูแม่ที่โรงพยาบาล
ในตัวเมืองได้ เพราะรถมอเตอร์ไซค์
กับระยะทางคือไกลมาก
เช้าขอลางาน ไปหาแม่ไปหาพ่อ
จำได้ขึ้นใจที่พ่อพูดว่า ไม่มีเงินจ่าย รพ.
ต้องใช้เงินพันกว่าบาท เพื่อทำเรื่องทำอย่าง
เพื่อนำศพแม่ออกจาก รพ.ไปทำพิธี
ตอนนั้นติดต่อญาติพี่น้อง ถูกปฎิเสธ
ตัดสินใจโทรหาหัวหน้างาน
ขอยืมเงินท่าน 2000 เพื่อนำศพแม่ออก
โทรหารุ่นพี่ที่เป็นกู้ภัย ขอโลงฟรีมาใส่ศพแม่
ทุกๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต
มันทำให้รู้ว่าเงินสำคัญแค่ไหน
ถ้าในวันนั้นมีเงินมากกว่านี้
รักษาแม่ได้ดีกว่านี้ แม่คงยังไม่เสีย
ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้
นำเงินที่เหลือจากการจัดงานศพ
มาลงทุนซื้อคอมพิวเตอร์ 1 เครื่อง
บอกกับตัวเองว่า "ฉันจะเป็นนักเขียน"
หลังจากนั้นไม่นานก็ได้เป็นนักเขียน
ได้เขียนหนังสือ มีผลงานตัวเอง
ทำไปทั้งหมดประมาณ 15 เล่ม
พอจะมีเงินเก็บ พอจะเงินซื้อมีนมให้ลูกกิน
ก็มาช่วงที่ออนไลน์เข้ามามีบทบาทมากๆ
คนเริ่มอ่านหนังสือน้อยลง
งานเขียนเริ่มหดหาย คือตั้งตัวไม่ทัน
เพราะออกจากงานประจำมาลุยทำงานเขียน
เขียนหนังสือเพียงอย่างเดียว
ตัดสินใจหยุดเขียนหนังสือ 3 เดือน
นำเงิน 10,000 ไปลงทุนทำเพจอยุธยา
ตั้งใจเด็ดขาดเลยว่า เงินก้อนนี้ต้องพลิกชีวิต
ฉันต้องมีบ้าน มีเงิน เลี้ยงชีพได้จากงานออนไลน์
หลังจากนั้นลุยทำเพจ
ดูยูทูป อ่านหนังสือ ศึกษาวิธีการต่างๆ
ใช้เวลาที่มีอย่างคุ้มค่าและบ้าคลั่ง
อัดความรู้ใส่หัว อย่างหนักหน่วง
เพราะถอยไม่ได้ ต้องไปข้างหนัาอย่างเดียว
งานนี้เดิมพันด้วยลูกทั้ง 2 คน
ตอนนั้นแฟนชอบเรื่องราวพระเครื่อง
เราเองชอบเรื่องราวการท่องเที่ยว
แฟนเก่งเรื่องประวัติศาสตร์
ตัดสินใจ ทำเพจด้วยกัน 2 คน
ฝึกทุกอย่างด้วยกัน 2 คน ลุยป่า ลุยวัดร้าง
ทำสารพัด คิดพัฒนาเพจสารพัด
ไม่มีคำว่า "ท้อ" มากวนใจเลย
จากวันนั้นจนถึงวันนี้
ระยะเวลา 3 ปีนิดๆที่ทำเพจมา
เราเติบโตขึ้นมากจากความพยายาม
ในวันนั้น เราตั้งไข่เพจด้วยความไม่รู้
แต่เราดำเนินการทำเพจต่อไปด้วยความรู้
ที่ศึกษาจากออนไลน์ทั้งหมด 100%
จากคำพูดที่ว่า....
"ต้องทำงานปีนึงจึงจะเห็นเงินแสน"
มันผลักดันจนมาถึงวันนี้
วันที่มีเงินเดือนเกินแสน
บ้านหนึ่งหลัง รถยนต์ 2 คัน
มอไซต์ 3 คัน ไม่มีหนี้สิน
ดูแลพ่อ ไม่ให้พ่อต้องทำงาน
มันเป็นอะไรที่เกินคาดไปมาก
แต่มันไม่ใช่อะไรที่เกินความจริง
เพราะทุกสิ่งอย่างเราลงมือทำ
ทำโดยไม่รู้จักคำว่า "ท้อถอย"
เราเชื่อว่าเมื่อ "ท้อถอย = จบ"
เพราะฉะนั้นเราจึงมั่นใจ รักและศรัทธาตัวเอง
เราเชื่อว่าเราเก่ง และเราจะพาตัวเองไปรอด
เราต้องมั่นใจว่า เราเก่ง เราทำได้
หนทางไม่ตัน ถ้าเราเดินต่อไม่หยุด
ที่เขียนมา ที่เล่ามาทั้งหมด
เพียงแค่จะบอกว่าเส้นทางอาจจะ
ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบจริง
แต่ก็ใช่ว่าทุกเส้นทางที่มีหนาม
เราจะเดินลุยต่อไปไม่ได้ เดินช้า
แต่เดินไม่หยุด นั่นแหละเท่ากับคุณค่าชีวิต
ที่คุณควรจะประสบความสำเร็จ
และภูมิใจในตัวเอง
#เพราะเหตุนี้ฉันจึงรักอยุธยา
#เพราะเหตุนี้ฉันจึงรักงานออนไลน์
#ไลฟ์โค้ชที่ดีที่สุดอยู่ในตัวเรา
#รักและศรัทธาตัวเองให้มาก
Chadcha
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
