12. อุบายการฝึกภาวนาระหว่างการเดินทาง
พระกรรมวาจาจารย์ได้ปรารภว่าถนนหนทางในอินเดียนี้มีสองประเภทคือ ที่ลาดยาง กับ ที่เคยลาดยาง แลเตือนว่าจะมีหลุมลึก
การเคลื่อนที่ของรถทำได้ช้าเพราะพื้นผิวการจราจรไม่เพียงพอรับปริมาณการสัญจร กอรปกับความสบายใจในการจะขับไปตรงไหนก็ได้ที่มีที่ว่างโดยมิพักต้องใส่ใจกับระเบียบวินัยการจราจร
เส้นทางเดินทางบางช่วงเปนถนนเคยลาดยางเปนหลุมลึกรถวิ่งขโยกขเยก รู้สึกว่าตัวเราโดนจับเขย่าด้วยมือยักษ์ฉะนั้น ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ก่อนออกเดินทางได้ไปลาบวชโยมลูกพี่ ได้เจอหลานสาวตัวเล็กที่ชื่นชอบการนั่งช้างมาก คนเปนพ่อต้องจ่ายเงินค่าเช่าช้างไปหลายอัฐหลายเพลา เพื่อให้ลูกสาวได้สนุกสนานบันเทิงใจ จึงระลึกได้ว่าหากเราสวมหัวใจเด็กๆผู้ไร้เดียงสามาอยู่บนรถที่โขยกเขยกเวลานี้ หลานสาวคงมีความสนุกสนานบันเทิงใจกับการขโยกเขยกอย่างนั่งช้างแถมมีแอร์เย็นสบายไม่ร้อนด้วย คิดได้ดังนั้นจึงหมดความอนาทรร้อนใจนั่งโขยกเขยกไปโดยไม่ร้อนทุกข์ร้อนใจเลย
เส้นทางเดินทางบางช่วงเปนถนนลาดยางแล้ว แต่ติดขัดมากเช่นช่วงขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำคงคาความยาวกว่า 7 กม. แม้นั่งอยู่ในรถก็รู้สึกร้อนรนใจ เมื่อระลึกรู้ดังนั้นจึงถามตนเองว่า เราปวดหนักปวดเบาหรือ...ก็เปล่า เราร้อนหรือ...ก็เปล่า เรายืนเมื่อยหรือ...ก็เปล่า เราร้อนรนใจอะไรยังหาคำตอบไม่ได้ ระลึกได้อยู่ว่าคาดการณ์ไม่ได้จริงแท้เรื่องเวลาการเดินทางนี้ แปลว่ามีเวลาเหลือเฟือ ปลิโพธิ๑๐ เราก็ได้ตัดแล้วก่อนเดินทางออกจากประเทศ เช่นนั้นแล้วนี่เองคือเวลาของเรา เวลาที่เราเปนเจ้าของ เวลาที่เราอยู่กับตัวเอง คิดได้ดังนั้นจึงเริ่มลงมือเจริญอานาปาณสติ ความร้อนรนขุ่นมัวจึงจากไป
เส้นทางบางช่วงเปนภูมิประเทศชนบท พระกรรมวาจาจารย์ได้ชี้ให้ดูนกกระเรียนตัวใหญ่คู่หนึ่ง อยู่ในทุ่งรวงทองช่างสวยงามนัก มาระลึกถึงตัวเองว่าจำเพาะในเวลาเดียวกัน นกมีอิสระอยู่ในทุ่ง เราเองไม่มีอิสระถูกจำอยู่ในล้อมของกระจกรถ คล้ายกันกับกิเลสทางโลกที่รัดตรึง เช่นนี้เเล้วเราจึงจำเปนที่จะต้องศึกษาหาทนทางถากถางตัดทอนเครื่องรัดเรานั้นให้บางลงไปจนขาดวิ่นให้ได้
---------------------
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
