[BookBorrow] ทำไมการแกล้งยิ้มถึงทำให้เรามีความสุขขึ้นมาได้จริง ๆ ? ครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกเศร้า เสียใจ ทุกข์ใจ ผมลองมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วแกล้งยิ้มดู ผมพบว่าตอนนั้นผมรู้สึกดีขึ้นมาได้จริง ๆ แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าเป

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

16 ก.พ. 2021 เวลา 11:00 • หนังสือ

ทำไมการแกล้งยิ้มถึงทำให้เรามีความสุขขึ้นมาได้จริง ๆ ?

ครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกเศร้า เสียใจ ทุกข์ใจ ผมลองมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วแกล้งยิ้มดู ผมพบว่าตอนนั้นผมรู้สึกดีขึ้นมาได้จริง ๆ แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

ผมเพิ่งเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นหลังจากที่ได้อ่านการทดลองที่น่าสนใจจากหนังสือ Thinking fast and slow ของ Daniel Kahneman

บทความนี้จะมาแชร์ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันครับ

แบ่งปันแนวคิดจาก Thinking fast and slow

มีการทดลองให้นักศึกษากลุ่มหนึ่งเติมคำลงในช่องว่าง SO_P โดยจากผลการทดลองพบว่า นักศึกษาที่เพิ่งกินอะไรมา หรือได้เห็นคำศัพท์ที่เกี่ยวกับการกินมาก่อน มีแนวโน้มที่จะเติมตัว U เข้าไปกลายเป็นคำว่า SOUP (ซุป) ในขณะที่นักศึกษาที่เพิ่งเห็นคำศัพท์ที่เกี่ยวกับการล้าง การทำความสะอาดมา ก็จะเติมตัว A ลงไป กลายเป็นคำว่า SOAP (สบู่)

แม้จะเป็นโจทย์เดียวกัน แต่เรากลับตอบไม่เหมือนกัน เมื่อประสบการณ์ที่เพิ่งพบเจอมาแตกต่างกัน

ทฤษฎีที่ใช้อธิบายปรากฏการณ์ทำนองนี้เรียกว่า

“การปูพื้นทางความคิด (Priming effect)”

มีการทดลองที่ผมชอบมากอีกอันหนึ่งที่ฟลอริดาร์ ซึ่งโด่งดังมากจนได้ชื่อว่า “ปรากฏการณ์ฟลอริดา”

การทดลองนี้นักวิจัยได้แบ่งนักศึกษาออกเป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มแรกจะต้องแต่งประโยคจากชุดคำศัพท์ “เขา มัน เห็น สีเหลือง ในทันที” ในขณะที่อีกกลุ่มจะต้องแต่งประโยคจากชุดคำศัพท์ “สีเทา เหี่ยวย่น ศีรษะล้าน หลงลืม”

หลังจากที่นั่งศึกษาทั้งสองกลุ่มแต่งประโยคเสร็จแล้วจะได้รับคำสั่งให้ไปทำภารกิจในห้องโถงที่อยู่ถัดไป ซึ่งตอนนี้ล่ะที่เป็นหัวใจสำคัญของการทดลองนี้

นักวิจัยได้แอบจับเวลาที่นักศึกษาจากทั้งสองกลุ่มใช้ในการเดินไปยังห้องโถงที่อยุ่ถัดไป ผลลัพธ์น่าตกใจอย่างมาก นั่นคือ นักศึกษากลุ่มที่สองที่ได้แต่งประโยคจากชุดคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ “เดินช้า” กว่าอีกกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญ และที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือ เมื่อไปสอบถามนักศึกษากลุ่มนี้ในภายหลัง พวกเขายืนกรานว่าตนเองไม่ได้รับอิทธิพลจากชุดคำศัพท์เหล่านั้น อีกทั้งยังไม่ได้สังเกตอีกด้วยว่าชุดคำศัพท์ที่ตนได้นั้น เกี่ยวข้องกับความเฉื่อยช้าและผู้สูงอายุ

นี่คือปรากฎการณ์ที่อธิบายทฤษฎีการปูพื้นทางความคิดได้อย่างดี

ในกระบวนการนี้ นักศึกษาถูกพื้นทางความคิดอย่างน้อย 2 ขั้นตอน

1. ถูกปูพื้นทางความคิดเกี่ยวกับความเฉื่อยช้าและผู้สูงอายุ และ

2. ความคิดที่เกิดขึ้นนั้นส่งผลให้แสดงพฤติกรรมแบบนั้นจริง ๆ แม้เจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเลยก็ตาม

แม้จะลองกลับด้านการทดลองก็ยังให้ผลลัพธ์แบบเดียวกัน การทดลองที่ว่าคือมอบหมายภารกิจให้ผู้เข้าร่วมเดินด้วยอัตราเร็ว 30 ก้าวต่อนาที ซึ่งเป็นอัตราเร็วที่ช้ามาก

นักวิจัยพบว่าหลังจากจบภารกิจ ผู้เข้าร่วมจะมองเห็นคำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับ ความชรา ผู้สูงอายุ เฉื่อยช้า ได้ง่ายกว่าปกติ นี่แสดงว่าการปูพื้นทางความคิดเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนที่เราไม่รู้ตัว และไม่เพียงแต่ความคิดช่วยปูพื้นให้ไปสู่พฤติกรรม “แต่พฤติกรรมที่เราแสดงยังปูพื้นไปสู่ความคิดได้อีกด้วย”

เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงบอกเราบ่อย ๆ ว่า “จงสุภาพเรียบร้อย และใจเย็นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม เพราะมันจะทำให้เราสุพาพเรียบร้อย และใจเย็น ขึ้นมาได้จริง ๆ

และก็เป็นเหตุผลที่ผมเพิ่งเข้าใจว่า

“ทำไมการแกล้งยิ้มถึงทำให้รู้สึกมีความสุขขึ้นมาได้จริง ๆ”

นั่นเองครับ

ชอบกดไลก์ ใช่กดแชร์ เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียน

“1 คนอ่าน 100 คนรู้” ร่วมแบ่งปันสิ่งดีๆ ไปด้วยกัน ผ่านการอ่านหนังสือ

ติดตาม Book Borrow ได้ใน

FB : fb.me/bookborroww

IG : @bookborroww

Blockdit : blockdit.com/bookborroww

#thinkingfastandslow #คิดเร็วและช้า #การปูพื้นทางความคิด #bookborrow

“Book Borrow podcast”

Podcast ที่จะมาพูดคุยและแชร์ไอเดียจากหนังสือพัฒนาตัวเอง