วันนี้พาทุกคนไปเที่ยว Franz Josef Glacier แถบ Te Tai o Poutini (West Coast) ประเทศ New Zealand และกิจกรรมที่เรียกว่าเป็น “Once in a Lifetime” ค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อสมัยตอนก้อยสาวๆ (กรี๊ดดด พูดแล้วแทงใจ) ก้อยมีโอกาสไปเที่ยว New Zealand และกิจกรรมที่คิดอยากทำในตอนนั้นมีหลายอย่างมาก หนึ่งในนั้นคือ “การปีนภูเขาน้ำแข็ง” นั้นเองค่ะ
แอคท่าสวยมาก เพราะเดินมาไม่เท่าไหร่ ยังชิลอยู่
Franz Josef Glacier เป็นภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ที่เกาะใต้ของ New Zealand และมักจะขึ้นชื่ออยู่พอควร ตอนที่ไป หากไม่อยากปีนภูเขา สามารถจอดรถแล้วเดินเข้าไปที่จุดชมวิวจะเห็นได้จากทางขึ้นภูเขาไปจนถึงยอดภูเขาเลยทีเดียว
แต่ตอนนั้นไม่รู้อะไรเข้าสิง ทำให้เราอยากไป (ทั้งๆที่ไปมันคนเดียวนี่แหละค่ะ) เลยไปหาข้อมูลและจองทัวร์ (ต้องมีไกค์นะคะ รู้สึกจะไปคนเดียวไม่ได้) โดยบริษัทที่พาไปก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง ทัวร์มีหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นแบบเดิน แบบนั่งเฮลิคอปเตอร์ หรือจะแบบปีนเขาจริงๆ ปีนแบบห้อยโหนมีเครื่องมือเครื่องไม้ อุปกรณ์ ก้อยเลือกแบบเดินค่ะ
สองชั่วโมงแล้ว ยังเดินมาได้แค่นี้ ไม่ไปไหนเลยพี่จ๋า
แบบเดินก็จะมีแบ่งออกอีกเป็น 2- 8 ชั่วโมง (ไม่แน่ใจว่ารายละเอียดเป็นแบบไหนบ้าง เพราะผ่านมานานแล้วค่ะ) เราเลือกแบบ 8 ชั่วโมงเลย แหม จิ๊บๆ ในอารมณ์คิดว่า นี่นะ เดินชมนกชมไม้ ถ่ายรูป picnic แล้วเดินต่อ
….ผิดคาดค่ะ ตอนไปคือมีไกค์สองคน คนนึงนำหน้า คนนึงเดินตามหลัง กลุ่มที่ไปจะมีประมาณ 8-10 คน ทุกคนต้องใส่รองเท้าหนามเดิน ไกค์สองคนจะมีขวานเอาไว้จามและเจาะน้ำแข็งนำหน้าเรา แค่เดินทางที่มันเป็นหินๆจะไปขึ้นภูเขานั้นแหละปาเข้าไป 2 ชั่วโมงแล้ว คิดดู ปรกติก้อยไม่ออกกำลังกาย ขี้เกียจสุดๆ อกอีแป้นจะแตก หาใครแบกก็ไม่ได้ แถมจะไม่เอาแล้ว จะให้ทำไง? รอเขาอยู่ตรงทางขึ้นงี้? 55555 เลยจำใจเดินต่อ
เริ่มมีวิบากกรรมเล็กน้อย
แต่ละก้าวก็นะะะะะะะ กว่าจะเดินขึ้นได้ลงได้ ลื่นอีกอะไรอีก ลื่นไปขาติดซอก จนชาวบ้านต้องมารุมกันเจาะน้ำแข็งเพื่อเอาขาอิชั้นกลับมา สร้างความประทับใจให้เขาไม่รู้ลืมอีก -_-” อายก็อาย แต่ทำไงได้
คนอื่นเริ่มเดินนำห่างออกไป ไกค์ต้องเดินกรุยทางให้
การปีนคือ บางทีต้องลงไปในรู เพื่อคลาน (ใช่ค่ะ คลาน) เพื่อออกมาอีกด้าน (ไม่งั้นต้องเดินอ้อม เสียเวลา) บางทีต้องเดินผ่านช่องแคบๆ แคบแบบนิดเดียว บางคนหากตัวใหญ่ เดินผ่านไม่ได้ ต้องไปอีกทางกับอีกไกค์แทน
คนอื่นจะเข้าเหรอ? รอแป็ป ขอถ่ายรูปก่อน จะเอาไปแปะฝาบ้าน
ใครกลัวที่แคบไม่แนะนำนะจ๊ะ
ขากลับลงมา ไม่อยากจะโม้ ขาสั่นๆๆๆๆๆๆๆ อยากหาคนไสเสลี่ยงมารับแม่เลยมากๆ แต่ไปคนเดียวได้แต่เดินแบบฮึดๆๆๆๆ มาถึง Hostel ดีหน่อย ใกล้ๆมีบ่อน้ำร้อนไปนอนแช่ ระบมตั้งแต่หัวจรดเท้าไปสามวันเลยทีเดียว
สวยอยู่คนเดียว คนอื่นจะเดินก็ไม่ได้เดิน ต้องรอผู้หญิงคนนี้ถ่ายรูป
แต่ดีใจที่มีโอกาสได้ทำ และดีใจที่ลองทำดู เพราะในตอนนั้นอายุแค่ 23 ยังหอบลิ้นห้อย ถ้าเป็นอายุในตอนนี้อาจจะไม่ไหวแล้วก็ได้ เป็นสิ่งนึงในชีวิตที่เข้าไปอยู่ในลิสต์ Once in a Lifetime เรียบร้อย
ซอกน้ำแข็งจะเล็กลงๆๆเรื่อยๆ
หากใครได้ลองไปเที่ยวที่ New Zealand อย่าลืมไปเที่ยวภูเขาน้ำแข็งนะคะ รับรองมีเรื่องเล่าไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
