ตอน : สาธุ อินเดีย
เมื่อการทำงาน กราวสต๊าฟ ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ สนามบินประจำ แต่ต้องระหกระเหินไปผจญภัยในหลายประเทศ หลายสนามบิน การบันทึกความทรงจำบางส่วน จึงเกิดขึ้น
ขอเริ่มต้นบันทึกแรก ที่ อินเดีย !
การเดินทางครั้งนี้เป็นอะไรที่กระทันหันและสั้นมากคือมีเวลาแค่ 2 วัน 1 คืนเพียงเท่านั้น ที่เร้าใจที่สุดคือถูกมอบหมายให้ไป คือ ประเทศ อินเดีย !!! จึงไม่มีการเตรียมพร้อมอะไรเลยรู้แค่ว่าต้องไปเปิดไฟท์แรก ณ สนามบิน ที่มีนามว่า กายา (GAY) และ พาราณสี (VNS)
มันคือการไปทำงาน ซึ่งมีไฮไลต์ ตรงหลังจากทำงานเสร็จ จะมีเวลาว่างให้ไปสำรวจรอบเมือง พาราณสีประมาณ 18 ชั่วโมง
พูดถึงอินเดียนึกถึงอินเดีย...สิ่งที่มันแว๊ปมาในสมองเลยก็มี กลิ่นตัว ชีเปลือย แม่น้ำคงคา และ ขี้ อินเดียจัดอยู่ในกลุ่มประเทศที่อยากไปมากแต่ถ้าให้จ่ายเงินเองคงไม่มีทาง....ดังนั้นเมื่อค่าใช้จ่ายทั้งหมดฟรีมีหรือจะปฏิเสธรับงานนี้
หากว่ากันตามความเชื่อทางศาสนาพุทธในหัวข้อกฏแห่งกรรมแล้วทั้งหมดทั้งมวลนี้คงเป็นผลพวงจากบุญที่ผมได้สะสมมาจากการอุดหนุนอาบังขายถั่วตามร้านเหล้าและอาบังขายโรตีตามพุ่มไม้ก็เป็นไปได้ถึงทำให้ผมได้มีโอกาสมาเยือนดินแดนต้นกำเกิดของศาสนาพุทธ เยี่ยงนี้
-พาราณสีเป็นเมืองเก่าแก่และศักดิ์สิทธิ์มีประวัติศาสตร์นับพันปี
- ดูด้วยสายตาพิจารณาว่า พาราณสีเป็นเมืองที่หยุดพัฒนาเป็นที่เรียบร้อยแล้วมานานหลายร้อยปี
- ถนนออกจากสนามบินเพื่อเข้าเมืองเป็นถนนลูกรัง สองเลนรถสวนกัน
- นั้นยังไม่แปลกใจเท่า ตอนที่พบว่า ถนนในเมืองก็ยังเป็นสองเลนอยู่เพียงแต่ราดยางมะตอย
- ของขึ้นชื่อของเมืองพาราณสี คือแม่น้ำคงคา
- คนอินเดีย ออกเสียงแม่น้ำคงคา ประมาณว่า "กรันดา"
- ตั้งแต่เด็ก List ที่ต้องทำก่อนตาย หนึ่งในนั้นคือ เอาน้ำในแม่น้ำคงคา มาดื่ม
- หลังจากเห็นสภาพน้ำแล้วไม่แน่ใจ ว่าถ้าดื่มไป จะต้องตายทันที หรือ ไปตายที่โรงพยาบาล จึงตัดสินใจแค่เอา มาพรมหน้า
- เมือง พารณสี นับถือศาสนาฮินดู และ ถือว่า วัว เป็นพาหนะของเทพเจ้าและได้รับการนับถือเฉกเช่นสิ่งศักดิ์สิทธิ์
- เชื่อว่า วัว ทุกตัวบนโลกใบนี้อยากรีบไปตายให้จบแล้วรีบมาเกิดใหม่ที่ เมืองพาราณสี
- เมืองพาราณสี มีวัวอยู่ทุกที่ กลางถนน ข้างโรงแรม ริมแม่น้ำ ถังขยะ แผงผักสด
- ไม่ทราบได้แน่ชัดว่า วัวที่นี่รับประทานอะไรเป็นอาหารหลักเห็นบางทีก็คุ้ยอยู่ตามถังขยะ บางทีก็มีอาหารกองไว้ให้กลางถนน
- ถ้าการกดแตรรถยนต์แล้วได้บุญชาวเมืองพาราณสี คงได้อยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
- สภาพตึกรามบ้านช่องของพารณสีเหมือนกับเพิ่งผ่านสงครามโลกครั้งที่ 2 มาเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อนแล้วเจ้าของบ้านลืมซ่อมแซม
- ชั้นบรรยากาศของเมืองพาราณสีถูกปกคลุมไปด้วยหมอก ไม่ใช่ดิมันคือ ฝุ่น PM 2.5 แบบหนาตึ๊บ
- ดูจากรูปการณ์แล้ว ฝุ่นควันประกอบไปด้วยสสารดังนี้ ขี้วัวแห้ง ขี้หมาแห้ง ขี้แพะแห้ง และขี้คนแห้ง
- การสูดลมหายใจให้เต็มปอดในเมืองพาราณสีเป็นการทดสอบความแข็งแกร่งของสุขภาพอย่างหนึ่ง
- ผู้คนท้องถิ่นที่อาศัยในเมืองพารณสี 90% มีสีหน้าและแววตาน่ากลัวมาก ส่วนที่เหลืออีก 10% มีท่าทางน่ากลัวธรรมดา
- แต่หากได้ลองคุยแล้วจะพบว่าคนส่วนใหญ่เป็นคนน่ารักประเภทที่ชอบช่วยเหลือนักท่องเที่ยว
- ถึงกระนั้นของฟรีไม่มีในโลก การช่วยเหลือมักมาพร้อมกับค่าตอบแทนเสมอ
- ถ้ายึดตามหลักวัฒนธรรมสากลของโลกสมัยใหม่ ชาวเมืองพารณสีอาจเป็น ประชากรโลกที่มีอิสระเสรี ในการอุจจาระและปัสสาวะมากที่สุด
- ส้วมของ ชาวเมืองพารณสี คือ ตำแหน่งที่ยืนอยู่ ณ จุดนั้น ตอนที่กำลังปวดขี้
- ในตลาด มีส้วม และส้วมที่ว่า คือกำแพง ซึ่งกำแพงที่ว่า อยู่ระหว่าง แผงขายของสองแผง โดยที่ไม่มีอะไรมากั้น ถ้าอยากจะทำธุระ แค่ยืนหันหลังและหลับตา
- ชาวเมือง พาราณสี ใช้ชีวิต อยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างแท้จริง สังเกตุจากการเจอ วัว แพะ สุนัข และ ลิง เดินกันเกลื่อนตลาด
สรุปการเดินทาง:
So Far So Good อินเดีย ไม่โหดอย่างที่คิด แค่เคลิ้มกว่าที่คาด ทุกอย่างมันดูทวนเข็มนาฬิกาไปหมด ยุ่งเหยิงวุ่นวายแต่มีเสนห์ แบบเหลือเชื่อ โครตมันส์
และกับคำถามที่ว่า ถ้าให้ใช้เงินตัวเองมาเที่ยวจะมาไหม ตอบทันทีเลยว่ามา !
ชอบใจอยากติดตามต่อ ฝากกด Follow ด้วยนะครับ ขอขอบคุณจากใจจริง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
