ตัวประกันรัก11
.
วิเชียรนั่งรถเข้ามาในโกดังร้างแห่งหนึ่งด้วยความหวาดหวั่น ชายหน้าบากไม่สบายใจนักเพราะลูกพี่ที่ทำท่าทางไม่ไว้วางใจใส่ และนอกเหนือไปมากกว่านั้นเขายังต้องมาพบ 'นายใหญ่' ผู้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมไม่เป็นรองใคร
รถสีดำมาจอดตรงหน้าโกดัง ชายคนที่นั่งเบาะหลังเปิดประตูรถออกเดินลงมาพร้อมสั่ง
" เข้าไป ไอ้เชียร" ชายที่ถูกสั่งเดินลงมาพร้อมปิดประตูรถด้วยใจห่อเหี่ยว วิเชียรเดินเข้าไปในโกดังร้างที่ค่อนข้างมืดและมีกลิ่นไม่พึงประสงค์นัก เขาเดินเข้าไปข้างใน ภายในโกดังกำแพงสูงวิเชียรเห็นชายคนหนึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ซึ่งมีอยู่ตัวเดียว. ด้านข้างของชายที่นั่งมีชายร่างกำยำสองคนหน้าตาถมึงทึงยืนประกบสองฝั่ง
" มาแล้วเหรอ วิเชียร" ผู้เป็นนายทัก วิเชียรยกมือไหว้เจ้านายหนุ่มใหญ่วัย 40.
" มานี่สิ นั่งตรงนี้ " นิ้วเรียวชี้ไปที่พื้น คนถูกสั่งนั่งคุกเข่าลง ก้มหน้างุด
" เล่ามาสิ ว่าบอกอะไรตำรวจไปบ้าง" ใบหน้าของพีรพลเปื้อนยิ้มแต่เส้นเลือดที่ขมับกลับปูดโปนออกให้เห็นเด่นชัด
" ผมไม่ได้บอกอะไรตำรวจเลยนะครับนาย" วิเชียรทำหน้าอ้อนวอนพลางยกมือไหว้
" จะเอาผมไปสาบานวัดไหนก็ได้ครับ ผมไม่มีทางหักหลังนายหรอ..." ชายหน้าบากถูกเตะเข้าที่ท้องอย่างจังจนตัวงอ เขาเอามือกุมท้องไว้
" โกหก! ถ้าไม่บอก พวกตำรวจมันจะเดินมาส่งมึงขนาดนั้นเหรอ? นายครับผมเห็นกับตา. มันสนิทกับไอ้ตำรวจคนนั้น " ผู้เป็นนายยกมือห้าม
" ใจเย็น อาจเป็นแผนของตำรวจให้เราแตกกัน วิเชียร แน่ใจนะว่าไม่ได้ตกลงอะไรกับตำรวจ?"
" ครับนาย ผมไม่มีทางทรยศนายหรอกครับ " คนพูดคลานเข้าไปจับขาผู้เป็นนาย พีรพลตบบ่าลูกน้อง
" พวกมันทำอะไรบ้าง?"
" พวกมันถามผมแต่ผมบอกว่าถ้าไม่มีทนายจะไม่พูดอะไร มันโมโหก็จับผมกดไว้ที่โต๊ะ สักพักพวกมันก็ปล่อยผมออกมา ทำท่าทางดีกับผมครับนาย" ผู้เป็นนายนิ่งคิดไปสักพัก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
" ได้ ครั้งนี้ฉันจะเชื่อแก แต่อย่าทำให้ฉันผิดหวัง ไม่อย่างนั้นแกตาย!"
" ขอบคุณครับ ขอบคุณนาย " วิเชียรก้มกราบเจ้านาย จนบางสิ่งร่วงลงมาจากกระเป๋าเสื้อตัวนอกแล้วกลิ้งไปอยู่ตรงหน้า'เจ้านาย' ชายคนข้างๆหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาส่งให้เจ้านาย เจ้านายรับมาดูใบหน้าเปื้อนยิ้มหุบลงแล้วเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวทันที พีรพลปาของสิ่งนั้นที่มีไฟกะพริบลงพื้นแล้วยกเท้าเหยียบ เขาลุกขึ้นมาจิกหัววิเชียร
" มึงโกหก! ที่ดักฟังนี่ตำรวจให้มึงมาสินะ!"
" ไม่ใช่นะครับนาย ไม่ใช่ของผม นายเชื่อผมนะครับ !" ชายหน้าบากละล่ำละลักพูด พีรพลเตะเข้าที่หน้าของวิเชียรเต็มๆจนหงายหลังล้มลง
" กูให้โอกาสมึงแล้ว แต่มึงกล้าทรยศกู ถ้าอย่างนั้นมึงก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ " หนุ่มใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม เขาพยักหน้าให้คนสนิทซึ่งลากวิเชียรออกไป. คนถูกลากพยายามทรงตัวพร้อมตะโกนขอร้อง
" นาย เชื่อผมนะครับ ผมไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ" แต่ไม่เป็นผล ผู้เป็นนายไม่สนใจเสียงอ้อนวอนแต่อย่างใด
" กูนึกแล้วว่ามึงต้องหักหลัง" ชายที่ไปรับวิเชียรมาปล่อยคนหน้าบากไว้หน้าโกดังอย่างแรง คนถูกปล่อยพยายามตะกายลุกขึ้น แต่ถูกชายร่างกำยำอีกสองคนกดไหล่ให้คุกเข่า
" พี่ ผมไม่ได้ทรยศนายจริงๆ พี่เชื่อผมนะ"
" อย่ามาโกหก กูนึกแล้วตั้งแต่เห็นท่าทางไอ้ตำรวจนั่น เฮ้ย พวกมึง จัดการให้เรียบร้อยอย่าให้หลงเหลืออะไร" พูดจบลูกพี่ก็เดินเข้าโกดังไป
วิเชียรรู้ตัวว่าชะตากำลังจะขาดจึงรวบรวมแรงทั้งหมด อาศัยจังหวะที่ชายร่างกำยำคนหนึ่งหยิบมีดจะปาดคอเขา ก้มลงเตะขาแล้วรีบกลิ้งตัวจะลุกขึ้นวิ่ง แต่ไม่ทัน ชายอีกคนกระโดดถีบวิเชียรล้มลงคลุกฝุ่น ชายหน้าบากถูกจิกหัวขึ้นมา มีดพกสะม้อนแสงไฟสลัวแวววาว จ่อที่คอ วิเชียรหายใจถี่. รู้ชะตากรรมที่ต้องตายในวันนี้
ชายร่างกำยำกดมีดเข้าไปที่คอของวิเชียรจนเลือดไหลออกมา มันกำลังจะปาดไปที่เส้นเลือดใหญ่. วิเชียรหลับตายอมรับ
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
