" มันจะน่าเสียดายมากกว่า ถ้าเธอไม่ออกไปถ่ายรูป "
ประโยคด้านบนนี้ เป็นประโยคหนึ่งที่แสดงความคิดเห็นหลังจากที่ผมโพสภาพชุดหนึ่งลงในโลกออนไลน์ ผมโพสภาพชุดนั้นพร้อมกับหัวข้อที่ว่า ผมมีโอกาสได้ออกไปถ่ายรูปอีกครั้งหลังจากที่ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งมรสุมโรคระบาด คำถามคือมันสำคัญอย่างไร
ผมเคยคิดนะว่าการถ่ายภาพเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ผมชอบมากๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นเรื่องยากที่จะไขว่คว้าอนาคตที่แน่นอน นั่นเลยเป็นเหตุผลว่าทำไมประโยคสั้นๆนั้นแทงเข้าไปในหัวใจ ทั้งๆที่มันไม่ได้หยาบคายหรือรุนแรงอะไรใดๆเลย
เบื่อจัง....
ไม่เห็นสนุกเลย....
ขี้เกียจละ....
พอดีกว่า....
ฯลฯ
ก่อนอื่น ลองถามตัวเองดูว่าคุณเคยรู้สึกไหมว่าบางครั้งคุณกำลังทำความชอบของตัวเองโดยไร้ซึ่งหัวใจผสมลงไป แล้วถ้าหากไม่มีหัวใจที่จะทำแล้วเรายังเรียกมันว่าความชอบได้จริงหรือ...
ประโยคนี้ทำให้ผมได้สติกลับมา แล้วบอกกับตัวเองว่าผมชอบการถ่ายภาพมากๆ เลยนะ ผมอยากทำให้ดีที่สุด ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ให้ค่าตอบแทนที่มหาศาลแต่มันให้ความสุขที่คำว่ามหาศาลไม่สามารถบรรยายได้ ผมโชคดีจังที่ผมกำลังทำสิ่งที่ชอบและโชคดีจริงๆ ที่คอยมีคุณมองเห็นความชอบเล็กๆ นี้ของผม ผมขอโทษตัวของผมเองนะที่หลายครั้งผมรู้เบื่อและท้อกับสิ่งที่ทำ แต่วันนี้ผมจะตั้งใจอีกครั้ง ส่วนพรุ่งนี้เหรอผมก็จะตั้งใจและสนุกขึ้นไปอีก และผมเชื่อว่าคุณเองก็มีสิ่งที่ชอบและอยากพยายามเหมือนกัน มันอาจยากบ้างในบางครั้งที่เชื่อสิว่าค่าตอบแทนของความสุขมันเกินบรรยายจริงๆ
ความสุข แค่คำว่ามหาศาลมันไม่พอหรอกนะ
ผมจะไม่ขอให้ตัวผมเองและคุณประสบความสำเร็จ แต่วันนี้ผมจะโพสภาพที่ผมตั้งใจถ่ายมาให้ได้ชม และครั้งหน้าก็เช่นกัน ส่วนคุณน่ะ
ผมรอดูคุณอยู่นะ รอฟังความสุขของคุณในวันที่คุณอยากเล่าให้ผมฟัง...
เอาภาพมาฝากครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ หวังว่าจะได้สิ่งดีๆ กลับไปนะครับ
แล้วจะเอาภาพสวยๆ(มั้ง555)มาฝากอีนะครับ
ใครสงสัยอะไรถามได้นะ คำถามไหนตอบได้สัญญาว่าจะตอบแน่นอนครับ
ศิลปลั๊ก
youtube : https://www.youtube.com/c/pluckxzz
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
