ผู้ชายเลี้ยงลูก ... บทสรุป...
ที่เล่ามาตั้งแต่ตอนแรก จนถึงตอนที่ 5 เจตนาคนเขียน แค่เล่าเรื่องราวภายในครอบครัว การวางแผนเลี้ยงดูลูก ซึ่งอาจมีรายละเอียดประจำวันอีกมากมาย แต่คิดว่าอาจเป็นประโยชน์กับบางท่าน สามารถนำไปใช้
โดยส่วนตัวผู้เขียนมีความเชื่อว่าเราเกิดมาแค่ดำรงค์เผ่าพันธุ์ สืบทอดเจตนาของธรรมชาติเท่านั้น ไม่ว่าจะรวยสักแค่ไหน จนสักแค่ไหน ก้าวหน้าทางเทคโนโลยีสักแค่ไหน หรือล้าหลังสักแค่ไหน เป้าหมายของชีวิตคือความสุข และความสุข หรือทุกข์ อยู่ที่วิธีคิด วิธีแสวงหา ความรวยไม่ใช่เครื่องชี้วัดทางความสุข ความรวยเป็นเครื่องชี้วัดปริมาณกิเลสเท่านั้น
การเลี้ยงลูกของเราจึงพุ่งเป้าไปที่การจัดการตัวเอง ความรับผิดชอบต่อตนเองและคนรอบข้าง ให้ความสำคัญเรื่องสุขภาพจิต แต่ก็แฝงไว้ด้วยการบริหารจัดการตนเอง สามารถปรับตัวให้อยู่รอดในสังคมอย่างมีความสุข เพราะตัวชี้วัดคุณภาพของคนอยู่ที่ การมีชีวิตอย่างมีความสุข ส่วนความสุขของแต่ละคนอาจแตกต่างกันไป
ผู้เขียนแค่อยากเห็นลูกหาความสุขเป็น รู้จักหาความสุขจากการใช้ชีวิตประจำวัน ไม่เน้นการหาความสุขจากการระบายความอยาก ซึ่งจะส่งผลต่อการสร้างกิเลสเพิ่มขึ้น ยกตัวอย่าง ถ้าเราหาความสุขจากการซื้อรถ เราจะต้องตบแต่งเพื่อความสวยงาม เราจะต้องทำงานหนักขึ้นและหาเหตุผลมาสนองกิเลสของตนเอง (ไม่ได้หมายความว่าห้ามซื้อรถ แต่ซื้อเมื่อพร้อมและรู้จักความพอดี) ซึ่งอาจไม่ตรงกับทัศนคติของคนยุคปัจจุบันนัก แต่มันคือการปูพื้นฐานความพอดีให้กับลูก และฝึกเป็นนักบริหารตั้งแต่เด็ก
เรา ท่าน ต่างเหมือนกัน เราแค่เกิดมาเพื่อดำรงค์เผ่าพันธุ์มนุษย์ ใช้ชีวิตอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ว่าความเก่ง ความลำพองต่อความสามารถของตน ความร่ำรวย ล้วนถูกทิ้งไว้เบื้องหลังทั้งสิ้น อีกไม่นานจะไม่มีใครจำว่าเราเคยมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
ถ้าหากเรื่องราวที่เล่ามาเป็นประโยชน์ ต่อทุกท่าน ขออนุโมทนาบุญ ......
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
