ลมเย็นๆในปลายฤดูหนาวพัดมาเบาๆ เด็กชายที่นั่งอยู่กับคุณยายตรงชานบ้านไม้ทรงไทย กำลังมองออกไปเห็นนาข้าว และมีภูเขาเป็นฉากหลัง
เมื่อมองไปข้างๆเห็นคลองเล็กที่น้ำใสมีปลาแหวกว่ายอยู่เต็มไปหมด วันนั้นอากาศดีมาก คุณยายเลยบอกเด็กชายว่า โชคดีแล้วแหละหลานที่เราเกิดในเมืองไทยซึ่งเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ...
ที่พูดมาเชื่อว่าภาพที่หลายคนคิดถึงคือบ้านตามในชนบทในหนังสือภาษาพาที
บ้านชนบทในฝัน
-แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น-
เนื่องจากภาวะโลกร้อน หน้าร้อนจึงร้อนมากในตอนกลางวัน เด็กชายเลยนั่งเล่นเกมอยู่ในห้องแอร๋ พอถึงตอนเย็นที่แดดร่มลมตก เด็กชายกำลังหอบหนังสืออกมานั่งอ่านบนเปลใต้ต้นมะม่วง
แต่ปรากฏว่ากลิ่นแสบจมูกของยาฆ่าแมลงก็ลอยมาเตะจมูก กลิ่นของมันฉุนจนต้อง
กลับไปนั่งในห้องแอร์อีกครั้ง
เมื่อถึงฤดูฝนที่อากาศเริ่มเย็นลงมา ฝนก็ตกบ่อยซะจน เด็กชายแทบจะไม่สามารถ
ออกไปนั่งข้างนอกได้เลย
พอถึงฤดูหนาว เด็กชายก็หวังว่าจะได้เอาหนังสือไปอ่านใต้ต้นไม้อีกครั้ง ประกอบกับอากาศที่เย็นสบายค่อนไปทางหนาว ทำให้น่าอ่านหนังสือยิ่งนัก
แต่เมื่อมองออกไป ภูเขาลูกนั้นที่อยู่หลังทุ่งนาก็เป็นเพียงภาพจางๆจากฝุ่น pm2.5 ที่มาบดบัง เมื่อจะเดินออกไปข้างนอก กลิ่นจากการเผาหญ้าและควันสีดำๆก็ลอยขึ้นมาจากผืนนาหลายแปลงที่กลายเป็นสีดำไปแล้ว
การเผาหญ้าทุกปี
สิ่งที่อยากจะบอกคือ เราควรบรรจุเรื่องพวกนี้ลงหนังสือเรียน เพื่อให้เยาวชนได้ทราบถึงปัญหาและพยายามหาวิธีแก้ปัญหา ไม่ใช่หลอกตัวเองโลกสวยไปวันๆ ทั้งที่ปัญหาก็เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า
หากยังชักช้าเห็นทีในอนาคตคำขวัญ "ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว" คงเปลี่ยนเป็น
"ในน้ำมียา ในนามีฝุ่น" แล้วกระมัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
