11 ก.พ. 2021 เวลา 07:07 • ประวัติศาสตร์
inner part
ผมคิดอยู่สักพักหนึ่งว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีไหม พอเป็นเรื่องของการฝึกฝนจิตใจผมเองเทียบจะไม่เข้าใกล้คำนี้ด้วยซ้ำและสิ่งที่ผมเข้าใจอยู่อาจจะผิดก็ได้ แต่ถือว่าเป็นบันทึกเป็นไดอารี่ที่อาจจะมีผู้รู้มาชี้ทางวาสนาของผมให้เส้นทางนี้เกิดขึ้น
ผมเคยอ่านบทความหนึ่งพูดถึงเรื่อง ”จิต “ ได้อย่างแยบยล
“ จิตเปรียบเหมือนแมงมุมที่ยืนอยู่บนเส้นใยที่ขึงตรึงทั้งห้าทิศ เมื่อมีแมลงมาติดทิศใดแมงมุมก็เดินตามเส้นใยนั้นไปกินเหยื่อด้วยสัญชาตญาณ “
เส้นใยทั้งห้าแทนผัสสะของเราแมงมุมแทนจิตเมื่อมีสิ่งใดมากระทบ จิตของเราก็วิ่งไปจับจดกับสิ่งนั้นตามสัญชาตญาณและแรงกระทบที่เข้ามาซึ่งหลากครั้งที่เราเผลอไปยึดโยงและไหลไปกับมัน
การตัดสิน
ความอหังการ
มมังการ
ความอิจฉา
โทสะ
โมหะ
โลภะ
ความชิงชัง
ทุกครั้งที่เราไหลไปกับมันเส้นใยทางพลังงานจะเกิดขึ้นยึดโยงไม่รู้จบเกาะติดกับต้นทางผู้สร้างและปลายทางผู้รับ ยิ่งเราปล่อยให้ไหลไปกับมันมากเท่าไหร่ เรายิ่งให้อำนาจกับสายใยนี้จะเข้มขึ้นและรุนแรงขึ้น
จากรักกลายเป็นชิงชัง
จากชิงชังกลับกลายเป็นเกลียด
เมื่อเราให้อำนาจมันเส้นใยทางพลังงานลบนี้จึงเข้มแข็งขึ้นและยึดโยงกับผู้อื่นโดยอัตโนมัติ บางครั้งไม่เคยมีเรื่องบาดหมางต่อกันแต่กลับรู้สึกไม่ยินดีไม่พอใจเมื่อพบประสบกัน
มาถึงตรงนี้
ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม “ ดาบ “ จึงเป็นตัวแทนของ
สติ เพราะเมื่อเรารู้เท่าทันจึงตัดเส้นใยนั้นได้ทันเวลา
น้อมสักการะมหาทุกข์คุรุ
โฆษณา