เมื่อคลื่นซัดฉันกลับลงทะเล__
เมื่อคลื่นซัดฉัดกลับลงทะเล
--บางทีความเหงามันก็ทำให้เรารู้ว่า โลกที่ทุกคนอาศัยอยู่มันเต็มไปด้วยความอ่อนแอ การเผชิญกับแรงโน้มถ่วง แรงดึงดูดที่เกิดจากมวลความเหงาของคนรอบตัว บางครามันบีบให้เราคิดอยากจะหนีแรงดึงดูดที่ทุกคนแผ่ออกมา แต่ในเมื่อเราเองก็ยังแผ่มวลความเหงาเพื่อดึงดูดให้รอบตัวเข้ามา ก็ไม่แปลกที่หลายคนก็ยังคงตกอยู่กับมวลความเหงาที่ห่อหุ้มความรู้สึก--
--ความจริงทุกคนควรจะนับจับคู่กันได้ครบตามจำนวนบนโลกใบนี้ จะได้ไม่ต้องมีใครที่มีความรู้สึกว่าชีวิตช่วงเวลาหนึ่งต้องการใครสักคนมาอยู่เคียงข้าง มาบรรเทาความอ้างว่างในห้วงเวลาหนึ่งที่ต้องดำเนินชีวิตคนเดียว แม้เสียงวิถีชีวิตของคนอื่นรอบตัวจะมากมายเพียงใด แต่ความรู้สึกที่อยู่ภายในใจ ก็สั่งการให้สมองปิดโสตในการอยากรับรู้ แม้ตาจะยังคงเห็นการเคลื่อนที่ของวิถีรอบตัว แต่ก็ไม่สามารถจับภาพสิ่งต่างๆได้เลย มันถูกปิดกั้นไปด้วยความว่างเปล่าของคำว่า "เงียบเหงา"--
--เมื่อความเหงามันถาโถมมากเกินล้นใจกลางความรู้สึก การดึงตัวให้ออกจากแรงดึงดูดของคนรอบตัวที่แต่ละคนแผ่มวลความเหงาออกมา ก็จะถูกปิดกั้นด้วยการสร้างเป็นแผ่นกระจกบางขึ้นมาเพื่อกั้นระหว่างคนรอบตัวทีละชั้น และทีละชั้น จากการมองเห็นชัดเจน ได้ยินเสียงชัดเจน ก็จะค่อยๆ ถูกชั้นความหนาของแผ่นกระจกที่ทับซ้อนกันจนเป็นภาพเลือนลาง เสียงรอบตัวที่เบาลง และเมื่อถึงวันหนึ่งก็มีโลกอีกใบขึ้นมาครอบแผ่นกระจกนั้น เป็นโลกส่วนตัวที่สร้างขึ้นมาครอบครองตัวตนของคนนั้น เป็นโลกที่รอคอยใครสักคนจะมาเคาะให้เกิดรอยร้าวของกระจกแต่ละแผ่น--
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
