Boyd Kosiyabong
My life and Music
Seasons Change
ตอนสามแล้วนะครับ ตอน1&2 อ่านได้ใน series
แปดโมงเช้า ของวันนั้น
Roommate ของผมมาปลุก และบอกข่าวที่ทำให้ หัวใจผมตกไปที่สะดือ
นั่นคือ....
เมื่อคืนนี้มีขโมย break in เข้ามาในโรงจอดรถ และ รถหลายคันโดนทุบกระจกและขโมย stereo ซึ่ง สมัยนั้น stereo จะเป็นแบบสามารถดึงออกมาจาก ด้านหน้าได้เพื่อเอาเก็บไว้กับตัวและป้องกันการ โจรกรรม
หน้าตาของโรงจอดรถใน apartment จะอารมณ์ประมาณนี้ แต่เก่ากว่าและมืดๆหน่อยครับ (รูปเอามาจาก internet)
ผมรีบถามกลับไปทันที
“แล้วรถเราโดนไหม?”
เพื่อนผมตอบว่า ไม่รู้ยังไม่ได้ลงไปดูเลย
ผมได้แต่ภาวนาขอให้รอดด้วยเถิด ถ้าจะเอาก็ขอให้ เอาไปเฉพาะ stereo ซึ่งก็ดี ผมจะได้มีข้ออ้างในการ เปลี่ยนเครื่องใหม่ เพราะอันเก่ามันยังเป็นรุ่นที่เล่น ได้เฉพาะเทปอย่างเดียวอยู่เลย
ระหว่างวิ่งลงไปที่ชั้นใต้ดินของโรงจอดรถ ผมก็ได้ ยินเสียงเพื่อนบ่นอย่างอารมณ์เสียว่า รถตัวเองโดน robbed
แต่ผมก็ยังใจชื้นอยู่ เพราะถ้าผมเป็นโจรผมคงไม่ เสียเวลาขโมย stereo ห่วยๆในรถผมแน่นอน
แต่ยิ่งไกล้โรงจอดรถ ก็เกิดความรู้สึกว่า สิ่งที่ผม ควรห่วงยิ่งกว่า มันน่าจะเป็น กระเป๋าสีส้ม ที่บรรจุ เทปรีลทั้งหมด 5 sets of copies รวมทั้งหน้ากาก เสือที่ผมชอบใส่เล่นตอนขับรถ!
ผมมองเห็นแต่ไกล ว่ารถโดนทุบกระจก ใจผมหาย วาบและนึกว่าขอให้มันเปิดกระโปรงหลังที่เก็บ กระเป๋าไม่เป็น
กระเป๋าสีส้มของผม ซึ่งถึงมันเอาไปก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเอาเทปไปขายเป็นเทปเปล่า และเอา หน้ากากเสือไปใส่เล่นกับลูกของมัน
หน้ากากเสือที่ผมชอบมีไว้ติดรถในสมัยก่อน จะได้ขับรถไป โบกมือให้เด็กๆไป เขาจะได้ตื่นเต้น (แต่อันนี้เป็นอันที่มาหาซื้อเอาใหม่หลังถูกโจรเอาไป
แต่...โจรมันดันไม่โง่แบบที่ผมหวังไว้
ผมเปิดกระโปรงหลังรถขึ้นอย่างง่ายดาย เพราะมัน ไม่ได้ปิดให้สนิท
เงินอีก 1 ล้าน เวลาเพิ่มขึ้นอีก 6 เดือน เทปรีล อีก 10 ม้วน (และหน้ากากเสือ) ได้ถูกขโมยไปด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ มีค่าอะไรเลยสำหรับเจ้าโจรร้ายนั่น... แต่มันคือทุกอย่าง....สำหรับผม
สมัยก่อนอัดบนเทป2นิ้ว แบบนี้ฮะ 2a คือ 24 track แรก และ 2b คืออีก 24 tracks หลัง เพราะในอัลบั้มแรกผมใช้ทั้งหมด 48 tracks ในการอัดเสียง
ผมจำได้ว่า แขนขาผมอ่อนแรงอย่างอธิบายไม่ถูก และทรุดตัวลงนั่งกับพื้นโรงรถอย่างไม่กลัวกางเกง เปื้อน
แล้วน้ำตาก็ค่อย ๆ ไหลออกมาเหมือนทำนบแตก
เฮ้ย อะไรวะนี่ อุปสรรคยังไม่ยอมหมด อีกหรือ?
ผมนั่งร้องไห้อยู่ข้าง ๆ รถเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง พร้อมตัดสินใจแล้วว่า
พระเจ้าคงไม่อยากให้ผมทำงานนี้ต่อแน่นอนแล้ว!ความรู้สึกผิด ที่ผลาญเงินพ่อแม่ ไปถึง 2 ล้าน ใน ช่วงเวลาปีเดียวประกอบกับความที่เราเป็นคนที่ไม่ เคยทำอะไรสำเร็จ หรือเป็นที่เชิดหน้าชูตาให้พ่อแม่ และครอบครัวเลยมาตั้งแต่เกิด ซึ่งตรงข้ามกันมาก ถ้าเทียบกับพี่น้องของผมทุกคน ที่เรียนดี เก่ง และ ฉลาด ได้รางวัล ได้ทุนต่าง ๆ มากมาย
มันถาโถม ประเดประดัง เข้ามาใส่ความเสียใจของ ผม จนทำให้ผมตัดสินใจที่จะยอมรับแล้วว่าแล้วว่า
“ ผมคือคนที่ใช้การไม่ได้แน่นอน และจะไม่ขอพยายามทำให้ได้ อีกต่อไปแล้ว! ”
หลังจากผมนั่งจมอยู่กับอุปสรรคลูกล่าสุด ที่ถาโถมเข้ามา ผมจำได้ว่า ผมนั่งหมดอาลัยตายอยากไป เป็นชั่วโมงๆ ก่อนจะโทรกลับมาหาแม่ที่เมืองไทย ตอนประมาณ 11 โมงเช้าของ L.A. ซึ่งก็คือปลุกแม่ ตื่นขึ้นมารับฟังข่าวร้ายของผมตอนตี 2 ในเวลาที่กรุงเทพ นั่นเอง (คิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกสงสารแม่ที่ต้องมีลูกแบบ ผมจริงๆ ล้มเหลวยังไม่พอ ปลุกแม่ขึ้นมาฟังผมคนร่ำครวญอีก - ความคิดตอนพิมพ์ข้อเขียนนี้)
“แม่...บอยขอโทษ บอยทำเงินที่แม่ให้มาเพิ่มหาย ไปอีกแล้วฮะ”
แล้วผมก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แม่ผมฟังทาง โทรศัพท์ทั้งน้ำตา
ผมสรุปกับแม่ผมว่า ผมจะกลับเมืองไทย จะเลิกทำ อัลบั้มชุดนี้แล้ว และคงเลิกทำเพลงด้วย เพราะดู เหมือนเส้นทางนี้ มันจะไม่เหมาะสำหรับผม แถมยัง ต้องทำให้พ่อแม่เดือดร้อนเสียเงินทองไปตั้งเยอะ
แต่เสียงที่แม่ตอบผมกลับมา เป็นเสียงที่อบอุ่นและ อ่อนหวาน ..(นึกถึงทีไร น้ำตาไหลทุกที) แทนแม่จะที่จะโกรธหรือผิดหวังแต่แม่สอนว่า
“ ชีวิตคนเราก็เหมือนฤดู ตอนนี้ชีวิตบอย กำลังอยู่ในฤดูฝน จะไม่ให้ฝนตกก็ไม่ได้ แต่ถ้าบอย อดทน ให้ฤดูฝนมันผ่านไป บอยจะพบว่า ฟ้าหลังฝนเนี่ย มันงดงามเสมอ”
คำสอนในตอนตีสองของแม่ มันซ่อมแซมจิตใจที่ แหลกเหลวของผม ให้กลับมามีพลังอีกครั้งนึงอย่าง ประหลาด
ผมบอกขอบคุณ และบอกรักแม่อีกหลายที ก่อนจะ วางสาย แม่ก็บอกให้ผมกลับมาเมืองไทย เพื่อเอา เงินทุนก้อนที่สาม ไปทำให้ความฝันผมเป็นจริง และ แน่นอนว่า พ่อของผมก็เห็นดีด้วยกับความคิดนี้
ผมแต่งเพลง Seasons Change ขึ้นมาเพื่อจะเอา คำพูดที่แม่ปลอบใจผม เผื่อแผ่ไปให้ผู้อื่น ที่กำลัง หมดหวังและท้อแท้อยู่ เพื่อให้เขาได้รับการเยียวยา จากคำสอนของ คุณอุไรวรรณ โกสิยพงษ์ แม่ของ ผมครับ
คุณชิงชัย - คุณอุไรวรรณ โกสิยพงษ์ ผู้เป็นเจ้าของเพลง
Live & Learn และ Seasons Change ตัวจริง
“ อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เรา ได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่าง และทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ”
ยังมีเรื่องราวอีกหลายเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผม ที่เกือบนำให้ผมต้องเสียคนถ้าเลือกเส้นทางนั้น
ตอนหน้า ผมจะมาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากการทำงาน ในอัลบั้มแรกนี้ ในมุมต่างๆที่อาจจะยังไม่เคยเล่าให้ฟัง ที่ไหนมาก่อน ให้อ่านกันต่อนะฮะ
ขอบคุณที่ตามอ่านกันฮะ
ด้วยรักและคิดถึง ขอพระเจ้าอวยพร
บอย โกสิยพงษ์
- 12
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
