แพทย์หนุ่มมองเพื่อนถือแก้วที่บรรจุน้ำสีอำพัน ดวงตาที่เคยสดใสร่าเริงมีน้ำตาคลอ
"มึงจะกินอีกเเค่ไหนเนี่ย"
"กูอยากกินให้หลับ แต่พอกูหลับกูก็ฝันร้ายซ้ำๆ กูไม่ชอบตัวเองเลย"
ใครจะคิดว่าผู้ชายตัวใหญ่ เวลาอกหัก...ก็ไม่ต่างจากเด็กชายคนนึง
"แต่ฝันร้ายจากการที่เขาบอก'เลิก'มึงตรงๆแบบนั้น ...มึงต้องยอมรับนะว่ามันคือ ฝันร้ายที่จริงใจที่สุดเเล้ว" คนที่นั่งดูเพื่อนกินเบียร์เงียบๆมาตลอดพูดขึ้น
"..."
"เราทุกคนอยากเจอแต่ฝันดีๆทั้งนั้น ไม่มีใครอยากเจอกับฝันร้าย
แต่เมื่ออะไรมันจะเกิด ...มันก็ต้องเกิด
เมื่อคนไม่รักเราแล้ว ...เขาก็ต้องไป"
"มึงจะตอกย้ำทำไมว่าเขาไม่รักกู"
"จริงๆมึงต้องขอบคุณที่เขา 'จริงใจบอกลา' มากกว่า 'แกล้งรัก' ฝืนกันไป"
"...กูยังทำไม่ได้"
"กูรู้"ร่างสูงพูดพร้อมรอยยิ้มให้กับเพื่อนก่อนเอื้อมไปเอาแก้วเบียร์ออกจากมือเพื่อ พร้อมๆโบกมือเรียกบริกรเก็บโต๊ะ
"และกูก็รู้ว่าวันนึงเมื่อเวลาผ่านไปหัวใจมึงจะกลับมาเเข็งเเรงอีกครั้ง"