When you walk through a storm
Hold your head up high
And don’t be afraid of the dark...
เสียงร้องก้องกระหึ่ม
ลุงหยุดยืนฟัง สูดหายใจเต็มปอด หัวใจพองโต
สองปีให้หลังจาก”ค่ำคืนมหัศจรรย์ที่อิสตันบูล” พลพรรคเอซีมิลาน กับลิเวอร์พูลกำลังจะตะบันแข้งชิงความเป็นเจ้ายุโรปอีกครั้ง
การพบกันอีกครั้งของ 2 มิดฟิลด์ระดับโลก
สถานที่ชิงชัยคราวนี้คือกรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ
ราวหนึ่งเดือนก่อนหน้านั้น ลุงเข้าไปคุยกับคนจัดตารางบินของนักบิน มีเรื่องรบกวนเล็กน้อย...
ผลที่ได้คือ...
ลุงยืนอยู่ ณ Syntagma square ใจกลางกรุงเอเธนส์ ในวันที่จะมีนัดชิงชนะเลิศถ้วยแชมเปี้ยนส์ลีกปี 2007
Syntagma square
ก่อนการแข่งขันหนึ่งวัน ลุงกับเพื่อนนักบินและลูกเรืออีกบางคนร่วมชมบรรยากาศในตัวเมือง
ผู้คนใส่เสื้อทีม ป้ายผ้าเขียนข้อความ มีทั้งเชียร์ทีมตัวเอง ทั้งแซวทีมตรงข้าม
เพื่อนร่วมทางของลุงดูจะพอใจที่ได้มาเห็นบรรยากาศก่อนเกม
แต่ลุงมีเป้าหมายสูงกว่านั้น...
บริเวณย่านชอปปิ้งมีคนชูป้ายประกาศขายตั๋วเข้าชมเกมหลายคน
ตั้งราคาต่างๆกันไป... แพงกว่าหน้าตั๋ว
พี่นักข่าวจากสยามกีฬาบอกว่าระวังให้ดี ตั๋วปลอมระบาดหนัก
ลุง(ที่ตอนนั้นยังไม่เป็นลุง)หอบหิ้วความฝันมาจากเมืองไทย ตั้งใจเข้าไปเชียร์ทีมรักคว้าแชมป์ยุโรปด้วยตาตัวเองซักครั้ง
ตั๋วซักใบก็ไม่มี... ที่มีในมือก็เงินสดสกุลยูโรที่เก็บสะสมมาหลายเดือน
หลังจากคุยกับพ่อค้าตั๋วผีหลายคน บางคนก็ดูน่าเชื่อถือ บางคนก็ดูมิจฉาชีพซะเหลือเกิน 😂
ในที่สุด ลุงตัดสินใจจ่ายเงินให้พ่อค้าตั๋วผีรายหนึ่ง ในราคาที่สูงกว่าราคาหน้าตั๋วหลายเท่า
ถามว่าเอาความมั่นใจมาจากไหน... ไม่มั่นใจนะ! ตอนนั้นมันหน้ามืด 555
คืนนั้นลุงแทบจะนอนกอดตั๋วเลยล่ะ... กลัวหาย
แต่ที่กลัวกว่าคือ ตั๋วผีในมือจะเป็นผีปลอม!
วันรุ่งขึ้นเราเข้าไปในเมืองอีก เพื่อหาอะไรกินตอนเที่ยงๆ
คล้อยบ่าย กองเชียร์ในเมืองดูบางตาลงไป คาดว่าคงทยอยไปที่สนามกันบ้างแล้ว
ช่วงเย็น พวกเราเริ่มเคลื่อนขบวนขึ้นรถรางไปสนาม Olympic stadium
รถรางตู้ที่เราขึ้นไป อัดแน่นไปด้วยแฟนทีมลิเวอร์พูลที่ร้องเพลงเชียร์กันอย่างสนุกสนานตลอดทาง
พอเห็นลุงใส่เสื้อเชียร์ทีมเดียวกันก็เข้ามาชวนคุย แต่ลุงฟังไม่ค่อยออกแฮะ
พี่นักข่าวสยามกีฬาปลอบใจ บอกว่าเค้าทำข่าวฟุตบอลในยุโรปมาหลายปี ยังฟังสำเนียง Scouse (สเก๊าซ์ ไม่ใช่สก๊อย)ของชาวเมืองลิเวอร์พูลไม่ค่อยจะออกเลย
Scousers พันธุ์แท้
รถรางจอดสถานี Olympic stadium
พวกเราต้องเดินต่ออีกหน่อยจึงจะถึงสนาม
บรรยากาศด้านนอกสนาม มีกองเชียร์ร้องรำทำเพลงคึกคัก ให้ความรู้สึกว่าใช่เลย... นี่แหละ เรามาถึงแล้ว!
นัดชิงชนะเลิศ!!!
เพื่อนร่วมทางมาส่งลุงถึงหน้าสนาม แล้วเราก็แยกกัน...
ลุงมุ่งหน้าเข้าสนาม ส่วนคนอื่นๆย้อนกลับไปดูถ่ายทอดเกมที่โรงแรม
Olympic stadium
ก่อนผ่านประตูเข้าไปในสนาม เจ้าหน้าที่ใช้เครื่องตรวจตั๋วในมือลุง... ใจลุงเต้นแรง นึกกลัวว่าตั๋วผีที่ซื้อมาตั้งแพงจะทำพิษ
เจ้าหน้าที่คนเดิมโบกมือให้ลุงเข้าไปในสนามได้...
คุณพระ! ลุงว่าตอนนั้นลุงยิ้มหน้าบานให้เจ้าหน้าที่
ทางเดินจากหน้าประตูไปถึงตัวสนามใช้เวลาเดินราวๆ 5 นาที
ทุกก้าวที่ใกล้เข้าไป ลุงได้ยินเสียงเพลงเชียร์ดังขึ้นเรื่อยๆ... เรื่อยๆ
Walk on through the wind
Walk on through the rain
Though your dreams be tossed and blown
ลุงหยุดยืนฟัง สูดหายใจเต็มปอด หัวใจพองโต
ภายในสนามกึกก้องไปด้วยเสียงเชียร์ของทั้งสองทีม
แต่ลุงว่าแฟนลิเวอร์พูลร้องเชียร์ดังกว่าเยอะนะ
ที่นั่งของลุงอยู่ในดงแฟนมิลาน
ไม่เป็นไร อยู่ตรงไหนลุงก็พร้อม!
เกมเริ่มขึ้นแล้ว ใจลุงเต้นแรง
วันนี้ล่ะ จะได้เห็นเจอร์ราร์ดชูถ้วยให้ชัดๆกับตาตัวเองซักที
สตีวี่ จี ดวลกับ กัตตูโซ่
เอซีมิลานที่มีตัวผู้เล่นระดับโลกเต็มทีมทำได้ดีกว่า แต่ลิเวอร์พูลเองก็สู้ไม่ถอย
AC MILAN ปี 2007
ท้ายครึ่งแรก อันเดรีย ปีร์โล่ ยิงฟรีคิกแฉลบ ฟิลิปโป้ อินซากี เข้าประตูไป
มิลานนำ 1-0
กองเชียร์มิลานรอบๆตัวลุงลุกขึ้นเฮพร้อมกันดังสนั่น
ลุงเข่าอ่อน ทรุดนั่ง
ครึ่งหลัง รูปเกมของลิเวอร์พูลยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่
ไม่ถึงสิบนาทีจะจบเกม อินซากีคนเดิมรับบอลแทงทะลุจากกาก้า จอมทัพชาวบราซิลเข้าไปยิงผ่านตัวเปเป้ เรน่า มิลานนำเป็น 2-0
อินซากียิงดับฝันลิเวอร์พูล
ลิเวอร์พูลยังคงสู้เต็มที่ กองเชียร์ก็ยังส่งเสียงสนับสนุนทีมรักไม่ย่อท้อ
ยิ่งเพลี่ยงพล้ำ เสียงเชียร์ยิ่งดังกว่าเดิม
ก่อนหมดเวลา เดิร์ก เค้าท์ ทำประตูคืนมาได้ 1 ลูก
แต่ยังไม่ดีพอให้ลิเวอร์พูลพ้นความปราชัย
มิลานชนะไป 2-1 ทวงแค้นเมื่อสองปีก่อนสำเร็จ คว้าถ้วยยุโรปไปครอง
คราวนี้ลิเวอร์พูลทำได้เพียงรองแชมป์
ริคาร์โด้ กาก้า จอมทัพของมิลานฉลองชัย
จบเกมแล้ว คนดูค่อยๆทยอยออกจากสนาม
แฟนๆมิลานออกไปหมดแล้ว
ผู้เล่นลิเวอร์พูลเดินไปขอบคุณกองเชียร์ที่ตามมาให้กำลังใจ
เนิ่นนานกว่านักเตะจะเดินออกจากสนามไป
ลุงจำภาพนั้นติดตา... ความผูกพันแน่นหนาระหว่างนักเตะและเหล่า The Kop
ผู้เล่นลิเวอร์พูลเดินมาขอบคุณกองเชียร์หลังพ่ายแพ้
ที่มุมหนึ่งของอัฒจรรย์ กองเชียร์ในชุดสีแดงส่งเสียงร้องเพลงเชียร์ไม่หยุด เสียงดังกระหึ่มราวกับจะให้ผู้เล่นที่เดินออกจากสนามไปแล้วได้รับฟัง ได้รับพลังใจ
At the end of a storm
There's a golden sky
And the sweet silver song of a lark
ป้ายผ้า ผ้าพันคอ และธงโบกไสว
The Kop ที่หนุนหลังทีมเสมอ
ลุงที่กำลังจะออกจากสนาม หันหลังกลับ ชูผ้าพันคอสีแดงเพลิงขึ้นเหนือหัว แล้วเริ่มประสานเสียงร้องเพลงไปกับกองเชียร์เหล่านั้น
แม้จะจบด้วยความพ่ายแพ้ แต่ลุงไม่เสียใจ... ไม่เคยเสียใจที่เชียร์ลิเวอร์พูล
เพราะเรา... ผู้เล่น ทีมงาน สโมสร กองเชียร์... ไม่เคยทอดทิ้งกัน
ไม่ว่าจะเป็นวันที่ชนะ หรือวันที่พ่ายแพ้
ไม่ว่าจะเป็นวันที่สุขสม หรือวันที่ผิดหวัง
ไม่ว่าวันไหน เราจะไม่มีวันเดินเดียวดาย
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you’ll never walk alone
You’ll never walk alone
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
