ประวัติความเป็นมาของ "มินิมอล" หรือ "มินิมอลลิสม์"
อาคารที่ออกแบบสไตล์มินิมอล credit : https://luxiders.com/minimalism/
"มินิมอล" หรือ "มินิมอลลิสม์" นั้น เป็นกระแสของศิลปินรุ่นใหม่ในนิวยอร์ก ช่วงต้นทศวรรษ 1960 เกิดความเบื่อหน่าย และต่อต้านศิลปะแนว Abstract Expressionism ที่เฟื่องฟูในอเมริกาในช่วงก่อนหน้า เน้นศิลปะแนวสลัดสี สาดสี เทสี เพื่อแสดงออกทางอารมณ์
แต่ลำพังอารมณ์ความรู้สึกไม่ใช่ทางออก และไม่สามารถสื่อสารความคิดได้ เป็นเพียงแค่ความงามที่เกิดจากความชำนาญในทักษะศิลปะเท่านั้น
"มินิมอล" หรือ "มินิมอลลิสม์" จึงเป็นศิลปะสมัยใหม่ ที่ลดทอนองค์ประกอบ ที่ว่าด้วย "ความน้อย" เป็นหัวใจสำคัญ ลดรูปทรงลงจนกลายเป็นเหลี่ยมเรขาคณิต แล้วก็ลดทอนลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นศิลปะนามธรรม
ในความเรียบง่ายเหมือนกับว่าจะไม่มีรูปแบบเฉพาะ ศิลปินในกลุ่มนี้ต่างมีรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่ซ้ำกัน ยกตัวอย่างเช่น...
คาร์ล อังเดร (Carl Andre) มักจะใช้แผ่นโลหะดิบแบนที่มีผิวหน้าค่อนข้างเรียบ หรือบ้างก็ใช้ก้อนอิฐมาวางเรียงกันเป็นตาราง โดยจัดให้มันสัมพันธ์กับพื้นที่ที่แสดงผลงาน
แดน ฟลาวิน (Dan Flavin) ขึ้นชื่อมากในการนำเอาแท่งหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์มาจัดวางเรียงกันเป็นประติมากรรม แสงสีจากหลอดไฟทำให้มันมีคุณลักษณะเป็นจิตรกรรมไปด้วย
ประติมากรรมของ โรเบิร์ต มอร์ริส (Robert Morris) มักจะเป็นสี่เหลี่ยมลูกบาศก์คล้ายกล่อง
โดนัลด์ จัดด์ (Donald Judd) ทำประติมากรรมด้วยสเตนเลสและแผ่นพลาสติกที่โด่งดังมากคือผลงานที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายชั้นวางของติดผนัง
และศิลปินท่านอื่นๆ มากมาย ที่ได้ออกแบบงานศิลปะแบบมินิมอล จนกลายเป็นสิ่งของเครื่องใช้ เฟอร์นิเจอร์ อาคาร บ้านเรือนต่างๆ ที่เราได้พบเจอกันในชีวิตประจำวันจนชินตาไปแล้ว ก็เป็นได้
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
