เรื่องเล่าของเด็กหญิงหวึ่ง
เมื่อ 43 ปีก่อน มีเด็กหญิงคนหนึ่งผู้อยู่ในท้องแม่และไม่ยอมหัว ได้ถูกทำคลอดออกมาด้วยหมอตำแย ชื่อ แม่ใหญ่หุ่ง ได้รู้ทีหลังจากแม่และพ่อว่า หวึ่งไม่กลับหัว มานึกย้อนกลับไป แม่ใหญ่หุ่งทำไมเก่งจัง ทำคลอดยังไงนะหวึ่งถึงไม่ตาย แสดงว่าสกิลการทำคลอดของแม่ใหญ่หวึ่งคือที่สุดในโคกปรงซิตี้
หวึ่งเป็นลูกชาวนา ชาวไร่ แน่นอนที่ลุ่มทำนา ที่ดอน ที่ตีนเขาทำไร่ ไร่ข้าวโพด ไร่ข้าวฟ่าง ไร่งา หวึ่งถูกเลี้ยงอยู่กระท่อมชายป่าเกือบจะถึงตีนเขา กินอาหารป่ามาแล้วแทบทุกชนิด กบ เขียด งู นก หนู พังพอน อีเห็น กระรอก กระแต ปลาไหล ปลาหลด ฯลฯ ผักปลูกเองกินเอง กินอยู่แบบพอเพียงจริงๆ แทบไม่ใช้เงินเลยสักบาทต่อวัน หวึ่งโตมากับธรรมชาติ หวึ่งจำได้ว่ามีความคู่ใจประจำตำแหน่งตัวนึง พ่อเอาไว้ไถนา พ่อเอาขี้ความที่เก็บไว้ไปทำลานตีข้าว หวึ่งไม่ยอมให้พ่อปั้นข้าวเหนียวให้ในหน้าตีข้าว เพราะพ่อเอามือไปฉาบขี้ควายทำลานตีข้าว หวึ่งแกหัวสูง แกรังเกียจพ่อแกใช่ไหม ตอบชั้นมาสิ!
หวึ่งไม่รู้ว่าการเรียนอนุบาลคืออะไร หวึ่งเป็นเด็กช่างพูด ชอบถามบ่อยๆว่า "อิแม่อิพ่อรักหนูไหม?" ถ้าตอบว่า "รัก" หวึ่งจะถามว่ารักเท่าไหน รักมากกว่าน้องชายไหม Z,(มองกล้องสอง แกอิจฉาน้องนะหวึ่ง) น้องชายอายุห่างจากหวึ่ง 3 ปี หวึ่งรักน้องแบบแปลกๆ ไม่เหมือนใคร หวึ่งกับน้องเติบโตมาท่ามกลางป่าเขา แทบจะไม่ค่อยได้กินขนม ไม่รู้จักขนมก็ว่าได้ จะได้กินขนมสักห่อนี่ คือ ต้องเป็นช่วงที่พ่อต้องเอาปลา เอาของป่าไปขายที่ตลาดที่อยู๋ไกลออกปเป็น 10 กว่ากิโล พ่อปั่นจักยานไป-กลับ
แต่นั่น ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้หวึ่งน้อยเนื้อต่ำใจอะไรเลย เพราะสิ่งแวดล้อมไม่ได้ยั่วเย้าให้อยากได้อยากมีอะไร หวึ่งกับน้องเป็นเด็กมีความสุข สนุกสนามที่กระท่อมปลายนา จนวันหนึ่งหวึ่งต้องออกจากไร่นา ไปอยู่บ้านยายเพื่อเข้าโรงเรียนชั้น ป.1 แน่นอน หวึ่งไม่เคยเรียนชั้นอนุบาล หวึ่งต้องออกไปโลกภายนอกโดยที่ไปอยู่บ้านยาย พ่อแม่ต้องกลับมาอยู่ไร่นาที่กระท่อมปลายนา หวึ่งไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องเอาหวึ่งไปไว้กับคนอื่นด้วย หวึ่งสงสัย แต่แม่บอกว่าลูกต้องเรียนหนังสือ ลูกต้องอดทน อยู่กับยายช่วยงานบ้านยายด้วยนะ หวึ่งเป็นเด็กดีที่อยู่ไหนใครก็รัก แม่โปรแกรมสมองเด็กคนนึงได้ดีมากเหลือเกิน หวึ่งนึกย้อยกลับไปในวันนั้น หวึ่งในวัย 43 ได้แต่นั่งอมยิ้ม คิดถึงคำของแม่ ...ติดตามหวึ่งในตอนถัดไป เร็วๆนี้....
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
