キツツキと雨 The Woodsman and The Rain | ช่างไม้, สายฝน
เรื่องราวของคุณลุงช่างไม้ในชนบท
กับผู้กำกับหนุ่มที่ขาดความมั่นใจจากเมืองกรุง
มาผูกสัมพันธ์กันด้วยหนังซอมบี้
ถ้าใครชอบนั่งเพลิน มีเวลาเยอะๆ มองดูชีวิตคนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้อย่างอิ่มเอม แค่เห็นกลุ่มคนรอรถประจำทาง คุณก็วิเคราะห์ได้ว่า ใครทำงานอะไร จะไปไหน คุณน่าจะชอบภาพยนตร์สไตล์ญี่ปุ่นแบบนี้
"ถ้าคุณเพลิดเพลินกับชีวิตธรรมดาของผู้คน
เรื่องราวที่อยู่ตรงหน้า ก็ภาพยนตร์ดีๆ หนึ่งเรื่อง"
เรื่องราวมีความเนิบช้า แต่น่ารัก สิ่งหนึ่งที่น่ารักคือความใสซื่อ จริงใจของคนชนบท ให้ความรู้สึกเหมือนเวลาเราดูหนังไทยเรื่องบุญชู ดูไปก็ต้องคำถามไป ว่าอะไรหนอเปลี่ยนใจคนในสังคมเมืองให้ความใสซื่อจริงใจนั้นหายไป
ส่วนข้อความหลักของภาพยนต์ คงเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ของคนหนุ่มที่ยังขาดประสบการณ์และความมั่นใจ กับคนแก่ที่ปล่อยทิ้งความสดใสและหลงลืมความเข้าใจของวัยหนุ่ม เมื่อทั้งคู่มาร่วมงานกัน ก็ต่างช่วยเหลือกันผ่านการกระทำที่แสนธรรมดา ไม่ได้มีคำพูดสวยหรู ดูเป็นปรัชญาใดๆ หรือเหตุการณ์พิศดารพันลึกแต่อย่างใด
เหมือนต้นไม้ที่ต้องพึ่งพิงฝน และฝนจะเกิดก็ต้องอาศัยต้นไม้เช่นกัน
คนหนุ่ม กับคนแก่ ก็พึ่งพิงอาศัยซึ่งกันและกัน เป็นกระจกสะท้อนให้กัน
นี่คือธรรมดาของโลก และธรรมดาของโลก โลกจึงน่าอยู่
เพราะบางครั้งความธรรมดา กลับทำให้เราอิ่มเอมได้ไม่น้อย
ภาพยนตร์ จบลงเหมือนเรานั่งกินข้าวในโรงอาหารเสร็จแล้วเดินออกมา ไม่ได้มีตอนจบที่ทำให้เราตราตรึงใจ แต่มันจบไปแบบ เรารู้สึกอิ่มแล้ว
ถ้าให้เหมารวมทั้งเนื้อหาและสไตล์ ออกมาเป็นหนึ่งประโยคที่จะนิยามภาพยนตร์เรื่องนี้ คงเป็น
"เมื่อเราเปิดโอกาสให้ตัวเองพบเจอกับประสบการณ์ใหม่ๆ
มันจะเปิดหัวใจคุณให้มีพื้นที่ในการวิ่งเล่นมากขึ้น"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
