20 ก.พ. 2021 เวลา 13:52 • ปรัชญา
‘เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราลืมใครสักคนได้แล้ว’
เราถามพี่สนิทคนหนึ่ง
ระหว่างนั่งดื่มร้านชิล ย่านถนนพระอาทิตย์
‘ก็คงจะไม่คิดถึงเขาอีกแล้วหล่ะมั้ง’
‘ไม่เลยเหรอ’
‘อืม ก็คงมีที่นึกถึงบ้างเป็นวาระ อย่างเวลาถึงวันสำคัญ หรือเจออะไรที่ทำให้นึกถึง ก็แค่วาระหนึ่ง แต่ไม่ได้นึกถึงอยู่ตลอด’
‘ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็ไม่รู้ว่าเราลืมเขาได้รึยังนะ’
‘ก็ไม่เห็นต้องลืมเลย’ พี่คนเดิมบอก
‘เราก็แค่อยากรู้ว่าคนเรามีวิธีพิสูจน์ว่าเราลืมใครสักคนได้แล้ว ยังไงน่ะ’
‘แล้ววิธีของแกหล่ะ แบบไหน’
‘ก็คงต้องลองเจอเขาดูนะว่าตอนที่เจอกันแล้ว ใจเรายังเต้นแรงจากการที่ได้เจอหน้าเขาอยู่หรือเปล่า’
‘บางทีที่ใจเราเต้นแรง มันอาจเพราะเราตกใจก็ได้นะ เราจะแยกมันออกได้ยังไงล่ะว่าที่ใจเราเต้นแรงเพราะยังไม่ลืม หรือเพราะเราแค่ตกใจ’
‘อืม.. ก็จริง’
‘แล้วหลังจากที่แกได้เจอ ผลพิสูจน์เป็นยังไง’
‘ตั้งแต่วันนั้นที่จบกันไป เราก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย ก็เลยไม่รู้เหมือนกันนะว่าทั้งหมดที่ผ่านมา เราลืมเขาได้จริงๆ หรือยัง’
‘ไม่เห็นต้องลืมเลย ก็แค่ต้องใช้ชีวิตต่อไป เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องได้รับการพิสูจน์หรอก’
แค่เราไม่ได้เจ็บปวดกับมันมากเท่าที่ผ่านมา
ก็ดีแล้วมั้ง
...
โฆษณา