บทสนทนาแม่ลูก ... เรื่องราวเกิดขึ้นวันหนึ่ง เมื่อเด็กกลับจากโรงเรียน และกลับมาพร้อมศัพท์ใหม่ที่มนุษย์แม่ไม่เข้าใจ Among us ตอนที่ 1
มนุษย์ลูก : แม่ๆ แม่รู้จัก Among us มั้ย?
มนุษย์แม่ : What's? มันคืออะไรหรอลูก
Among us ตอนที่ 1
(ความพยายามอธิบายของคุณลูก รอบที่ 1) มันคือเกมนึงในมือถือแม่ มันจะมีตัวที่เป็น "ฆาตกร" ที่จะคอยฆ่าคน ------------
(ความในใจมนุษย์แม่) นั่นไง มันจบตั้งแต่ตรงนี้แหละ!!
(ความพยายามอธิบายของคุณลูก รอบที่ 2) เราจะต้องพยายามไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นใคร และ แก้ปริศนาในเกมไปเรื่อยๆ แต่ก้จะมีคนโดนโหวตออกด้วยนะ --------
(ความในใจมนุษย์แม่) ---- (เสียง กา กา กา บินไป 3 รอบ) ---- ก็ยังไม่เข้าใจ มนุษย์แม่กับการงมเข็มในโลกอันยิ่งใหญ่ที่แท้จริง บางครั้งถึงแม้ว่าเราจะเล่นเกมบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดในโลกใบนี้ แต่เพื่อลูกอ่าเนอะ
(ความพยายามอธิบายของคุณลูก รอบที่ 3) วันนี้นะ หนูกับเพื่อเล่น Among us ที่โรงเรียนกันด้วยนะแม่
มนุษย์แม่ : เล่นยังไง ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปโรงเรียนนิ!
มนุษย์ลูก : สมมติไงแม่ สมมติ จินตนาการ
(กา กา กา กา เหมือน กา กา กา ในอะนิเมะ บินผ่านไปอีกครั้ง)
ประเด็นที่เกิดขึ้นตอนนี้ทำให้เรารู้ว่า ... ถึงเวลาต้องรู้จัก และเรียนรู้มันแล้วล่ะ?
อาจเกิดข้อสงสัยว่า ทำไมถึงปล่อยเวลาผ่านไปถึงค่อยสนองการเรียนรู้ลูก
สำหรับแม่ติ๊ก คิดว่า
1. ทุกความสนใจของลูก ไม่ต้องตอบสนองทั้งหมดในทันทีก็ได้ แต่จงให้ลูกแสดงความพยายาม ความสนใจ ที่มากพอก่อน เพื่อฝึกให้เป็นคนที่มีความพยายามในการอธิบายเหตุผล และอดทนรอมากพอที่จะให้ใครสักคนเข้าใจ
2. เมื่อความสนใจ ไม่ได้จบแค่ 1-2 วัน และ 1 สัปดาห์ มันอาจเป็นความต้องการเรียนรู้ที่แท้จริง
--- เคยมั้ยที่ลูกชอบตุ๊กตามาก แต่ผ่านไปแค่ 1-3วัน หรือ เมื่อซื้อแล้ว โยนทิ้งไม่เล่น เพราะได้มาง่ายเกินไป ก็จะไม่ใส่ใจเท่าไหร่รึเปล่านะ?
(ต่อตอนที่ 2 เมื่อมนุษย์แม่เรียนรู้ Among us)
#เมื่อฉันกลายเป็นมนุษย์แม่
#คุณน้ำเพชร8ขวบแล้วนะ
#บันทึกแม่ลูก
#แม่ติ๊กลูกน้ำเพชร
#ลูกฉันเป็นคนตลก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
