-- อย่าเพิกเฉยกับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง--
เรื่องนี้เกิดขึ้นหลายปีแล้วค่ะ แต่ครูประทับใจ
นึกถึงเรื่องที่เคยอ่านทีไร
เราก็ไม่อยากให้ใครต้องตกอยู่ในสภาพซอกแจ
มีรายการช่องเกาหลีชื่อ Docuprime
คอนเซปต์รายการคือการนำเสนอเรื่องราวต่างๆ
ที่มีประโยชน์คล้ายๆ สารคดี เช่น จิตวิทยา อาหาร ชีวิตผู้คน
ตอนหนึ่งของรายการทำให้เราสนใจ
ชื่อตอนว่า 차별 หรือที่แปลว่า Discrimination
Discrimination ที่แปลว่า "การเลือกปฏิบัติ"
"การเลือกปฏิบัติ" เกิดขึ้นในหลาย ๆ พื้นที่ เกิดขึ้นทุกเวลา
เชื่อว่าหลาย ๆ คนในที่นี้ ส่วนมากที่ครูสัมผัสได้
มักจะเป็นคนใจดี มีน้ำใจ และแบ่งปันผู้อื่น
แต่ภายนอกกรอบเล็ก ๆ นี้มีการเลือกปฏิบัติกันอยู่มากมาย
ขอบคุณภาพจากเพจเด็กดีค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วค่ะ แต่ยังประทับใจ
เรื่องราวเกิดขึ้นที่ชั้น ป.4 โรงเรียนของประเทศเกาหลี
น่าจะมีการจำลองสถานการณ์กับเด็ก ๆ ในชั้น ป.4
เป็นเวลาช่วงหนึ่ง เรื่องราวมีอยู่ว่า
"ซอกแจ"
อยู่ชั้น ป.4
ตัวใหญ่ ตัวเหม็น สกปรก เรียนไม่เก่ง
นี่คืออุดมคติที่เพื่อน ๆ ในห้องคิดกับซอกแจ
ครูจับฉลากให้เลือกที่นั่ง
เด็กคนหนึ่งจับฉลากได้นั่งกับซอกแจ
ถึงขั้นร้องไห้เลย
เพราะเด็กคิดว่าต้องนั่งคู่กับคนที่ห่วยที่สุด
ตัดภาพมาตอนพักกลางวัน
ซอกแจต้องนั่งกินข้าวคนเดียว
ที่โรงอาหาร เพื่อน ๆ ไม่ยอมนั่งด้วย
/ซอกแจเคยให้สัมภาษณ์กับสื่อนะคะว่า
ชอบตอนไปทัศนศึกษาที่สุด
ไม่ใช่ได้ดูสัตว์ หรือไปเที่ยวนะคะที่ชอบ
แต่ชอบที่ได้นั่งกินข้าวร่วมกับเพื่อน
วันหนึ่งครูให้เขียนเกี่ยวกับตัวเอง
และให้ซอกแจลุกขึ้นและอ่าน
ซอกแจบอกว่าไม่อยากให้เพื่อนแกล้งเขา
การถูกเพื่อน ๆ ทิ้งเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบ
/เด็กกับเพื่อนคือสิ่งสำคัญค่ะ
ครูรู้อย่างนี้ก็ประชุมกันเพื่อแก้ปัญหากัน โดย
ครูเลือกใช้วิธีวัดส่วนสูง
ถ้าใครสูงเกิน 140 ถือว่าเป็นคนไม่ฉลาด
ถ้าความสูงต่ำกว่า 140 ถือว่าฉลาดและเก่ง
คนสูงไม่ฉลาดครูให้ใส่แจ็คแก็ตสีแดงคลุมไว้ด้วยเพื่อแบ่งแยก
แน่นอน หนึ่งในนั้นมีซอกแจที่สูงเกิน 140
และซอกแจก็เฉย ๆ ในระหว่างที่หน้าเด็กอื่น ๆ หน้าตางง ๆ และเซ็ง
/ในห้องเรียนน่าจะซ่อนกล้องไว้หลายมุม
รายการถาม ว่าซอกแจรู้สึกยังไง
ซอกแจบอกว่า
"เฉย ๆ เพราะผมถูกเพิกเฉยจนชินแล้ว”
ตอนเที่ยงก็เช่นกัน ครูให้เด็ก ฉลาดกินข้าวก่อน
ทำให้เด็กกลุ่มสูงน้อยเนื้อต่ำใจ โมโห ไม่เข้าใจ
บางคนถอดเสื้อกั๊กแดงโยน
อีกวันต่อมาครูก็พาเด็กกลุ่มฉลาดไปเล่นที่สนาม
กลุ่มเด็กไม่ฉลาดมองลงมาเห็นจากบนอาคาร
เห็นเพื่อน ๆ หัวเราะเล่นกันอย่างสนุกสนานก็เศร้าใจ
น้อยใจ อยากเล่นด้วย
หลาย ๆ กิจกรรมที่ครูสร้างมาทดสอบ โดยไม่เหลียวแลกลุ่มเด็กกั๊กแดง
แต่สนใจแต่เด็กที่ฉลาดให้สิทธิทุกอย่าง
รวมไปถึงคอยอวยในสิ่งต่าง ๆ ที่เด็กกลุ่มฉลาดทำ
เช่น ชมเชยการวาดรูปแม้เด็กกลุ่มเสื้อแดงจะวาดสวยแค่ไหนก็ตาม
ครูก็หาเรื่องตำหนิ ว่ากล่าว ส่วนเด็ก ๆ กลุ่มฉลาด
แม้จะวาดด้อยอย่างไรครูก็ชม
เหตุการณ์สมมุตินี้ครูยังดำเนินต่อไป
และทุก ๆ วันครูจะให้เขียนรายงานเกี่ยวกับความรู้สึก
ที่ได้รับในแต่ละวันมาส่งอีกวันหนึ่งเสมอในเช้าวันต่อ ๆ
บันทึกที่เด็ก ๆ เขียนใหญ่ส่วนใหญ่ก็ประมาณว่า
“ครูจะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอคะ ?”
“นี่เรื่องสมมุติใช่ไหมครับ ?”
แต่แล้วก็มีเด็กคนหนึ่งเขียนถึง "ซอกแจ"
เด็กคนนี้เข้าใจของซอกแจแล้ว ว่าเราไปตัดสินเขา
ไปเพิกเฉย และทิ้งเขา โดยที่ก็ไม่ได้สนใจความจริงว่าเขาเป็นอย่างไร
เหตุการณ์เกี่ยวกับซอกแจคลี่คลาย ครูเฉลย
โดยการให้ย้อนคิดกลับไปเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดกับตัวเรา
1 สัปดาห์ผ่านไป รายการกลับไปเยี่ยมโรงเรียน
และพบว่าความสัมพันธ์ของเด็ก ๆ ดีขึ้นมาก
และก็ได้เห็นรอยยิ้มของซอกแจ
ขอบคุณภาพจาก Dek-D
เรามักจะคิดไปเอง
เชื่อตามกันมา
เพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น
โดยที่ไม่มองความจริงด้วยซ้ำ
วันที่เรากระทำกับใครเราไม่รู้สึก
แต่เมื่อโดนสถานการณ์เดียวกันบ้าง บางครั้งเราทนแทบไม่ไหว
"อย่าทิ้งใครให้ต้องเจอสภาพนั้นค่ะ
ช่วยได้ให้ช่วย ช่วยไม่ได้ให้ไปบอกคนอื่นมาช่วย
อย่าเพิกเฉย "
ปล.ครูเล่าย่อนะคะ หากใครต้องการอ่านทั้งหมด และมีคลิปประกอบ
คลิก link นี้ หรือ search google "ซอกแจ" ก็หาเจอค่ะ
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
