ยิ่งเราโตขึ้น เราจะโหยหาความรักที่เราคิดว่า เราจะไม่เสียเวลากับมันอีกแล้ว
และแน่นอนว่าความสบายใจ คือสิ่งแรกที่ทุกความสัมพันธ์ควรจะมีจริงๆ
เธอถูกเอ่ยถาม ว่าคนเราจะต้องแตกสลายอีกกี่ครั้ง ถึงจะพบกับพื้นที่เซฟโซนความสบายใจของตัวเอง? เราบอกก็คงจะนับไม่ถ้วนเลย
ที่ผ่านมาจนกว่าจะเป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้ เราต่างผ่านร้อน ผ่านหนาวมากมายเหลือเกิน พายุโหมกระหน่ำที่คิดว่ารุนแรงที่สุดในชึวิต
สุดท้ายก็ผ่านพัดไป ทิ้งซากปรักหักพังให้เราได้กอบโกยค่อยๆสร้างเป็นหลักเป็นแหล่งอีกครั้ง
แต่ก็มักจะถูกทำลายลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พายุเหล่านี้ถูกมองว่ากลายเป็นเรื่องธรรมดาซะแล้วสิ
แปลกที่พังแล้วพังอีก แต่ก็ยังสร้างขึ้นใหม่ได้ตลอด
จากที่ไม่เคยคิดเลยว่า จะสามารถเก็บขึ้นมาประกอบเป็นตัวเราได้อีกครั้ง กลับพบว่า ต่อให้แตกสลายสักเพียงใด ท้ายที่สุด เราก็ยังได้ตัวเรากลับมาดังเดิม
แต่สิ่งที่แตกต่างออกไป
ไม่ว่าจะพบเจอเรื่องไหนมาก็จะแฝงเรื่องราวดีๆและร้ายๆไว้ให้เรียนรู้อยู่เสมอ
เราทุกคนต่างโตขึ้นตามกาลเวลา
ความรักไม่ใช่สิ่งที่เราถวิลหา
เวลาไม่ใช่ตัวกำหนดว่าความรักที่เราถวิลหานั้นคืออะไร
จงเติบโตขึ้น ยอมรับ และเรียนรู้ความเป็นไปของโลก
ว่าความรักที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ห่างไกลจากเราเลย
จริงๆแล้ว คนเรามีเวลา แค่ 3 วันเองนะ
-เมื่อวาน วันที่เราไม่สามารถจะกลับไปใช้มันได้อีกแล้ว
-วันนี้ ที่เรากำลังใช้อยู่และกำลังจะกลายเป็นเมื่อวาน
-พรุ่งนี้ วันที่เราไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้ไหม
ทำทุกวันให้ดีที่สุด ราวกับว่าจะไม่มีโอกาสได้ใช้เวลาในวันพรุ่งนี้อีกแล้ว
หากมองย้อนกลับมา จะไม่รู้สึกเสียดายอะไรอีกเลย
#ป่ะไปแต่งนิยาย
- 20
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
