สมัยที่ยังไม่รู้จักชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนทางฝั่งยุโรป ก็จะทึกทักเอาว่าฝรั่งผมทองน่ะเหมือนกันหมดนั่นแหละ ต่อเมื่อได้เติบโต และย้ายรกรากมาอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์ ถึงได้เข้าใจว่า ถ้าพูดถึงฝรั่งทางฝั่งยุโรป จะค่อนข้างแตกต่างกับฝรั่งทางฝั่งอเมริกาอยู่พอสมควรเลยทีเดียว
รูปน้องมะลิตอน 5 เดือน
โดยเฉพาะสวิตเซอร์แลนด์ ดินแดนที่ได้ชื่อว่า Conservative แบบน่าเอาไปซุบซิบนินทาจริง ๆ ค่ะคุณ ซึ่งสังคมของคนที่นี่ในละแวกเขตนอกเมืองใหญ่ เรียกง่าย ๆ ว่าบ้านนอก นั้นแทบจะไม่ต่างอะไรกับสังคมคนบ้านนอกที่ประเทศไทยเราเลย
ผู้คนในชุมชนรู้จักมักจี่กันไปหมด หรือต่อให้ไม่รู้จักชื่อแซ่กัน แต่ถ้าเดินผ่านกันยังไงก็ต้องส่งเสียงทักทาย ส่งรอยยิ้มยื่นไมตรีให้กัน อันนี้ถือเป็นธรรมเนียม จำได้ว่าตอนมาอยู่ใหม่ ๆ เราเดินผ่านหน้าบ้านใครแล้วเค้าส่งเสียงทักทาย เราก็แค่ยิ้มให้ หรือก้มหัวให้กลับ ผ่านไปไม่กี่วัน สาส์นก็จะมาถึงคุณฝรั่งในบ้านว่า เมียเธอเป็นใบ้เหรอ ทำไมไม่ส่งเสียงทักทายอะไรกลับเลย (เค้าไม่ได้พูดตรง ๆ แบบนี้หรอกนะคะ)
ก็เป็นอันรู้กันว่า รู้จักไม่รู้จัก ถ้าเดินผ่านกัน ถ้าเห็นกัน ก็ควรทักทายตามธรรมเนียม สวัสดีตอนเช้า สวัสดีตอนกลางวัน สวัสดีตอนเย็น สวัสดีตอนค่ำ มีศัพท์ให้เลือกใช้สวัสดีกันทุกโมงยาม
ส่วนตัวคิดว่าเป็นกุศโลบายที่ดีอย่างหนึ่ง ที่ทำให้คนแปลกหน้าต่างถิ่นรับทราบว่า เฮ่ย ฉันเห็นแกนะเว่ย หรือ แกรู้ละใช่ป่ะว่าฉันจำหน้าแกได้ ... เอ่อ อันนี้มดวิเคราะห์เอง ความจริงเค้าอาจจะแค่เป็นคนเฟรนด์ลี่ 😅
มดอยู่ที่นี่สิบปีถึงได้ตัดสินใจมีลูก ตอนที่เราตั้งท้องโย้ เดินผ่านไปผ่านมานั้นผู้คนในละแวกก็รับรู้กันไปทั่ว ทีนี้ธรรมเนียมปฏิบัติของคนบ้านนอกที่นี่ก็คือ คลอดลูกออกมาแล้วเธอต้องป่าวประกาศบอกให้รู้ทั่วกันนะจ๊ะ ลูกคลอดเมื่อไหร่ หญิงหรือชาย ชื่ออะไร
ภาพจาก https://www.ballonbox.ch/ladengeschaeft
วิธีที่คนสวิส(บ้านนอก)ยังคงทำมาถึงปัจจุบันในการป่าวประกาศเด็กเกิดใหม่ก็คือ ติดป้ายชื่อเด็กพร้อมวันเกิดระบุไว้หน้าบ้าน หรือตรงไหนก็ได้ที่จะทำให้ผู้คนผ่านไปผ่านมาเห็นได้ชัด ตามธรรมเนียมคนที่จะจัดทำป้ายชื่อเด็ก มักจะเป็นพ่อหรือแม่ทูนหัว ที่พ่อแม่จริงจะไปทาบทามมาตั้งแต่ตอนตั้งท้อง
ภาพบ้านเก่าของมด ที่มีต้นสนและป้ายชื่อของน้องมะลิ (Jasmin Mali)
ถ้าพ่อทูนหัวมีสมัครพรรคพวกมากหน่อย ก็จะลงทุนโค่นต้นสนสูงริบลิ่ว ริดกิ่งก้านใบด้านล่างออกให้หมด เหลือเพียงยอดด้านบนเล็กน้อย นำมาติดตั้งไว้หน้าบ้านแล้วติดป้ายชื่อตรงยอดนั่นแหละ จากนั้นก็หาของเล่นเด็กมาห้อยกุ๊งกิ๊งเสียหน่อยเป็นอันเสร็จพิธี ทีนี้ก็เห็นกันแต่ไกลทั่วทั้งหมู่บ้านว่าฉันคลอดลูกแล้วนะเธอ
ธรรมเนียมปฏิบัตินี้ทำเพื่อสนองความอยากรู้อยากเห็นกันเต็มที่งั้นสินะ ว๊ายยย ไม่ใช่ค่ะ อันนี้มดแค่คิดในใจ 😁😬
ธรรมเนียมปฏิบัตินี้ทำขึ้นเพื่อให้ผู้คนในหมู่บ้านได้ทราบข่าว และมาแสดงความยินดี หรือยื่นน้ำใจไมตรีให้ ด้วยรู้ดีว่าแม่ลูกอ่อนนั้นต้องอดหลับอดนอน หรือเหนื่อยยากลำบากในช่วงแรกแค่ไหน โดยเฉพาะครอบครัวเดี่ยวที่ไม่มีปู่ย่าตายายพักอยู่ใกล้ ๆ
ตัวมดเองตอนที่คลอดลูกใหม่ ๆ นั้น คุณยายคุณตาหลาย ๆ ท่านรวมไปถึงเพื่อนบ้านที่น่ารักที่อยู่ในหมู่บ้าน แม้ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน ก็จะนำของรับขวัญเด็กแรกเกิดมาให้แล้วก็ถือโอกาสทำความรู้จักกันเสียเลย
เพื่อนบ้านหลายคนทำอาหารที่สามารถอุ่นทานได้หลายวันจำพวกพายมาให้ หรือแม่ ๆ ในหมู่บ้านก็จะมาชวนให้ออกเข็นลูกไปเดินรับอากาศบริสุทธิ์ด้วยกัน
เป็นความประทับใจและอุ่นใจที่ทำให้รู้สึกว่า คนสวิสนั้นมีน้ำใจงดงามไม่แพ้คนไทยเช่นกัน ที่พูดกันว่าฝรั่งนั้นต่างคนต่างอยู่ มดก็ไม่แน่ใจว่าฝรั่งที่ไหนที่เค้าว่ากัน แต่ไม่ใช่ฝรั่งที่สวิสแน่นอน
ป.ล. ป้ายชื่อนี้จะติดอยู่ที่หน้าบ้านประมาณ 6 เดือนถึงหนึ่งปี หลังจากนั้นก็จะถูกปลดเอาไปเก็บ หรือบางคนก็เอาไปติดประดับไว้ในบ้าน เคยเห็นเพื่อนชาวสวิสบางคนที่อายุสี่สิบกว่าแล้ว ยังมีป้ายชื่อตัวเองเก็บไว้อยู่เลย
ป.ล. 2 แหม เมาท์คนสวิสแล้วเพลิน นึกขึ้นได้อีกหลายเรื่องเชียวค่ะ ไว้วันหน้ามาต่อค่ะ
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
