26 ก.พ. 2021 เวลา 10:26 • ปรัชญา
ใครว่าความเหงาฆ่าคนไม่ได้
แม้จะมีคำพูดอ้างอารมณ์เช่นความเหงาไม่สามารถฆ่าคนได้ แต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้เป็นเวลานานยังจะมีใครกล้ารับประกันไหมว่าจะไม่นำไปสู่เหตุการณ์อันเศร้าสลดหดหู่ในหน้าประวัติศาสตร์
มนุษย์นั้นเดิมทีก็ไม่ใช่สายพันธุ์สิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ แต่ที่เราสามารถเปลี่ยนโลกทั้งใบให้สยบแทบเท้าได้ล้วนมาจากสติปัญญาอันเกิดจากเรียนรู้และนำมาปรับใช้ให้เข้ากับวิถีอันชาญฉลาด
ทว่าในอีกมุมมันก็กลับกลายเป็นดั่งจุดอ่อนเนื่องมาจากความอ่อนไหวของอารมณ์ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะความรู้สึกนึกคิดทัศนคติเชิงลบที่ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ค่อย ๆ กัดกินเรี่ยวแรงที่อยู่ภายในใจ
ฉากความเหงากำลังโบยตีจิตใจที่ไร้ทางสู้
และในช่วงแรกต่อให้ความเหงาสร้างได้แค่รอยขีดข่วนแต่พอนานวันเข้าจากแผลเก่าที่ยังไม่หายจะเริ่มทบทวีเปลี่ยนเป็นบาดแผลฉกรรจ์สร้างความสาหัสจนมิอาจเยียวยา
1
ซึ่งภูมิต้านทางความเหงาอาจแตกต่างกันบ้างในแต่ละบุคคล กระนั้นเมื่อถึงจุดที่เวลาผันผ่านมันจะลดลงจนถึงช่วงที่ความตายแวะเข้ามาเกี่ยวข้องและกลายเป็นส่วนหนึ่งในการใช้ชีวิตร่วมกับสภาพแวดล้อมที่ดำเนินอยู่
จนในที่สุดจะเป็นบทพิสูจน์ถึงแก่นแท้ว่าความจริงแล้วหลังจากโดนความเหงาเป็นฝ่ายขึ้นครองกำชัย ก็ยากจะหลีกเลี่ยงไม่โดนเก็บภาษีแห่งความตายเป็นค่าตอบแทน

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา