ผมพยายามคิดวนเวียนไปมาว่า
"หากตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับจิม ที่ต้องตื่นก่อนเวลาถึง 90 ปี และก่อนที่ยานอวกาศจะเดินทางไปถึงยังอาณานิคมแห่งใหม่ที่แสนจะไกลจากโลกใบนี้ ผมจะทำอย่างไรกันแน่"
Passengers (2016)
เมื่อโลกใบนี้ ไม่สามารถมอบโอกาสให้ชายหนุ่ม "จิม เพลสตัน" ผู้ที่เชี่ยวชาญงานช่างแทบจะทุกประเภท เขาจึงตัดสินใจที่จะคว้าตั๋วเที่ยวพิเศษ เพื่อไปยังอาณานิคมแห่งใหม่นอกโลก ด้วยหวังว่าเขาจะหาประโยชน์จากศักยภาพความเชี่ยวชาญพิเศษนี้ได้...
ด้วยเวลาที่ถูกคำนวณคร่าวๆ คงจะใช้เวลาราว 120 ปี กว่าที่ยานอวกาศจะไปถึง
จิมและลูกเรือคนอื่นๆ จึงถูกแช่แข็งด้วยเทคโนโลยีพิเศษที่จะทำให้พวกเขาหลับไหลยาวนานจนกว่าการเดินทางจะใกล้ถึงจุดหมาย แต่...
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ "จิม" ชายผู้ได้สิทธิพิเศษในการเดินทางนี้ด้วยตั๋วชั้นประหยัด กลับตื่นขึ้นก่อนเวลาที่ยานอวกาศนี้จะเดินทางไปถึงนิคมแห่งใหม่ถึง 90 ปี!!!
ยานอวกาศที่ผู้คนกำลังหลับไหล จิมเป็นคนเดียวที่ตื่นขึ้น และต้องใช้ชีวิตบนยานลำนี้เพียงลำพัง
"การตื่น" คนเดียวนี้ ทำให้เขาต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่า "เขาจะไม่สามารถเดินทางไปถึงดินแดนแห่งโอกาสได้อีกแล้ว และจำเป็นต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างเดียวดายเพียงลำพังตลอดไป
แต่...
มนุษย์มักพยายามทำอะไรบางอย่างด้วยอารมณ์ ความผิดพลาดครั้งใหญ่ของจิมกำลังจะเกิดขึ้น
ขณะเดียวกัน ออโรรา หญิงสาวนักเขียนนิยาย ก็ตัดสินใจที่จะโดยสารมากับยานอวกาศลำนี้ เพื่อที่จะสร้างสรรค์งานเขียนของเธอในอีก 120 ปีข้างหน้า เธอต้องการให้โลกรับรู้ถึงความมหัศจรรย์ ภายใต้การบอกเล่าจากปลายนิ้วของเธอ
ออโรราเป็นอีกหนึ่งคนที่ตื่นขึ้นมาก่อนเวลา การพบกันของคนสองคน ที่มีฉากหลังเป็นยานอวกาศ กับเรื่องราวความรักที่มีบางสิ่งกั้นกลางอยู่นั้น ทำให้ผมย้อนคิดเช่นประโยคข้างต้นว่า
"หากเป็นเราจะทำเช่นไร"
ชีวิตบนหนทางที่ตัดสินใจเลือก และชีวิตบนหนทางที่ไม่ได้เป็นผู้เลือก กับระยะเวลาที่เหลืออีก 90 ปีบนยานลำนี้ จะเกิดอะไรขึ้น ใน Passengers
*งด spoil หนังครับผม...
#Passengers #หนังดีน่าดู
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
