เมื่อวานมีโอกาสได้ไปนั่งอ่านหนังสือที่มหา’ลัยแห่งนึง ด้วยความที่น้องๆนั่งกันเต็มเลยได้พท.ว่างติดกับถนนที่กำลังซ่อมแซมอยู่ ที่มันว่างก็คงเป็นเพราะน้องๆคงรำคาญเสียงเครื่องจักรที่กำลังทำงานอยู่แน่นอน
ขณะกำลังนั่งอ่านอยู่เพลินๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์คันนึงขี่รถมาแล้วก็บีบแตรยาวตลอดทั้งทาง จะด้วยความคึกคะนอง หรืออุบัติเหตุก็ไม่แน่ใจ ทำให้ทุกคน รวมถึงแอดหันไปมองพร้อมกับก่นด่าในใจ ถึงแม้รถจะผ่านไปแล้ว แต่ความโกรธมันก็ยังคุกรุ่นอยู่ในใจ ทำให้สมาธิในการอ่านหนังสือกระเจิดกระเจิงไปพร้อมกับเจ้ารถมอเตอร์คันนั้น
พอนั่งสงบใจสักพักเจ้าเครื่องจักรเจ้ากรรม พร้อมคนทำงานก็บรรเลงเสียงค้อนทุบถนน ทุบซากเหล็กกันอย่างเมามัน ซึ่งเสียงการทำงานก็ดังไม่แพ้เจ้ารถเครื่องคันนั้นแน่นอน แต่เป็นเรื่องที่แปลกมากที่กลับไม่มีความรู้สึกโมโห หรือโกรธขึ้นมาแต่อย่างใด
เลยมานั่งคิดแบบวิทยาศาสตร์ดูมั่ง (พูดซะเวอร์เลย) หากเหตุที่มาของความโกรธเกิดจากเสียงอันดังทั้งจากรถมอเตอร์ไซค์ และเครื่องจักร เราก็น่าจะโมโหกับทั้งสองเคสเลยใช่ไหม
แต่ทำไมเราถึงโมโหแต่รถมอเตอร์ไซค์ล่ะ หรือเป็นเพราะเราคาดไว้ก่อนอยู่แล้วว่า จะต้องเกิดเสียงอันดังจากเครื่องจักรที่กำลังทำงาน
หรือจะเป็นเพราะความโกรธเกิดจากจิตใจเรากันแน่ !!!!! พอย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาที่เราเคยโกรธ เคยโมโห ก็เป็นไปตามที่เราคิดนั่นแหละ ทุกอย่างเกิดขึ้นจากใจ หากจะดับทุกข์ไม่ใช่ลุกขึ้นไปวิ่งไล่เตะมอเตอร์ไซค์ แต่จบความทุกข์ตั้งแต่ที่ใจเรานั่นแหละ สาธุ!!!
ลุงทะเล้น
#Uncletalent #ลุงทะเล้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
