เสน่หของการสื่อสารผ่านตัวอักษร ที่ถึงแม้ภาพหรือเสียงก็แทนที่ไม่ได้
เรายังหลงไหลในการเขียนไดอารี่ และโพสท์นี้ก็คงอาจไม่ได้บูสท์ การเขียนบล็อคดิทเรายังคงหวังลึกๆ ถึงการหารายได้อย่างที่ใครหลายคนลองมาทำ แต่รูปแบบคอนเทนต์ก็ยังคงเป็นเรื่องที่ไม่แน่ใจว่าใครจะสนใจไหม อาจไม่ใช่เรื่องการลงทุน ไม่ใช่เรื่องหุ้น ไม่ใช่เรื่องเงินทอง ธุรกิจ หรือเหตุการณ์บ้านเมือง แต่ยังคงเป็นการคุยกันชิวๆ แบบที่เก็บตกผลึกการใช้ชีวิตในแต่ละวันมากกว่า
ข้อมูลในแต่ละวันไหลผ่านเข้ามาเยอะมาก แต่มีข้อมูลหนึ่งที่เราต้องอย่าลืมมองให้ความสำคัญ คือข้อมูลของตัวเราเอง
สำหรับวันนี้ฉันเปิดประเด็นมาด้วยเรื่องของเงิน 55 เพราะฉะนั้นฉันจะขอพูดเรื่องของเงินก่อนล่ะกัน ในความหมายของตัวฉันเอง อ่านแล้วเพื่อนๆก็คิดถึงความหมายของเงินในแบบฉบับของตัวเองด้วยนะ
1. ถามตัวเองให้ดีว่าอยากมีเงินเพราะอะไร
สำหรับฉัน ฉันโฟกัสที่การใช้ชีวิตให้มีความสุข และการใช้ชีวิตให้มีความสุขก็คือการทำในสิ่งที่ฉันอยากทำ ไปที่ที่อยากไป กินของที่อยากกิน ฉันอยากมีเงินไว้ใช้สอย จับจ่ายซื้อสินค้าบริการ ฉันต้องมีเงินเยอะแค่ไหน ต้องทำงานมากแค่ไหน ฉันก็ยังตอบไม่ได้เหมือนกัน รู้แค่ว่าตอนนี้ ยังไม่พอ 55
แต่นั้นฉันก็พอรู้ขอบเขตของการมีเงินของฉัน คือ ฉันแค่อยากมีเพื่อที่ฉันจะได้ทำในสิ่งที่ฉันอยากทำ เพื่อที่ฉันจะได้มีความสุข และในบางครั้งสิงที่ฉันอยากทำ มันก็ไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง มันมีนะ สิ่งแบบนั้น
เอาจริงๆแล้ว ฉันว่าเราทกคนก็คงไมไ่ด้โฟกัสที่เงินหรอก เราโฟกัสสิ่งที่เราจะได้จากเงินต่างหาก
55 ยังไงฉันก็ยังอยากได้เงินอยู่ แต่ฉันก็เชื่อว่า เรื่องบางเรื่อง ความสุขที่ฉันโฟกัสก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินซื้อเสมอไปก็ได้
2. ถามตัวเองว่าเขียนหนังสือ เพราะอะไร เขียนไดอารี่ เพราะอะไร
ฉันเคยเลิกเขียนไดอารี่ไปพักหนึ่ง เพราะคิดว่าเขียนไปก็ไม่มาอ่านอยู่ดี เอาจริงๆฉันเคยเชื่อว่าการเขียนไดอารี่คือการบันทึกความทรงจำรูปแบบหนึ่ง และเราจะย้อนมาอ่านได้ แต่สุดท้าย เรื่องจริงเลยนะ ฉันก็ไม่ค่อยจะย้อนมาอ่านไดอารี่ที่ฉันเขียนหรอก นานๆทีถึงจะนึกเปิดดู และมันก็ไม่ได้สำคัญอะไร ความคิดตอนนั้ย เรื่องที่ฉันเขียนตอนนั้นก็ไม่ได้พิเสษอะไร อ่านๆไปก็ไม่ค่อยต่างๆกันในแต่ละวัน บ่นเรื่องนู้นนี้บ้าง ระบายเรื่องเดิมๆซ้ำ
แต่ก็นี้แหละ เพราะไดอารี่นี้แหละ เรื่องไหนที่ฉันเขียนบ่อยๆ เรื่องไหนที่ฉันบานบ่อยๆ แสดงว่าเป็นเรื่องที่ฉันให้ความสำคัญ มันเป้นหลักฐานชั้นดี ว่าฉันยังติดอยู่ที่เรื่องนี้ตลอด ฉันถึงได้บ่นมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวัน
เพราะไดอารี่นี้แหละ ถึงแต่ละวันจะไม่ได้มีความพิเศษอะไร ถึงจะมีแต่เรื่องให้ฉันบ่น ๆแต่มันก็เป็นที่ระบายอารมณ์อย่างดี โดยที่ฉันไม่ไต้องไปลงที่ใคร
ถึงยังไง บางวันมันก็จะมีเรื่องราวดีๆความคิดดีๆ ที่ฉันมาอ่านย้อนหลังแล้วก็ว้าว น่าทึงกับความคิดตัวเองได้เหมือนกัน
และสดท้าย ฉํนมีความคิดอะไร ฉันคิดอะไรได้ ฉันตกผลึกข้อคิดการใช้ชีวิตในแต่ละวันอะไรได้ ฉันก็อยากแชร์ให่คนอื่นได้อ่าน และนี้ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันเคยคิดเลิกที่จะเขียนไดอารี่ เพราะต่อให้โพสท์อะไรก็ไม่มีใครอ่าน 55 เพราะสุดท้ายแล้ว ทุกคนก็จะมีข้อคิด การตกผลึก การใช้ชีวิตของตัวเองเหมือนกัน และความคิดฉัน ข้อคิดของฉัน ตัวฉันเองก็ไม่ได้เป็นคนที่คิดดีอะไรมากมาย ไม่ได้เป็นคนดัง ไม่ได้เป็นคนประสบความสำเร็จ หรือคนตัวอย่าง ทำไมต้องมีใครมาอ่่านข้อคิดของฉัน สิ่งที่ฉันตกผลึกด้วย ..
แต่ก็นะ มันก้จะมีบางวันที่ฉันรู้สึกว่า ฉันคิดได้ และฉันก็มองเห็นบางเรื่อง บางมุมที่คนอื่นไม่เห็นเหมือนกัน ฉันเขียนไปสักร้อยครั้ง ถ้าจะมีสักครั้งที่มีคนมาอ่าน และเขาก็ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องที่ฉันเขียน ฉันก็ยินดี
ชีวิตของฉัน ไม่ต้องทำอะไรที่เป็นการหาเงินไปตลอดก็ได้หรอก ฉันให้การเขียนไดอารี่ เป็นงานอดิเรกของฉันก็ได้ 555
ปล. แต่ก็หวังลึกๆว่างานอดิเรกของฉัน จะเป็นงานที่ช่วยสร้างรายได้ให้ฉันบ้าง เพราะฉะนั้น ช่วยกันกดไลค์ กดแชร์ เป็นกำลังใจติดตามฉันด้วยนะค่ะ
ปล.ที่2 สิ่งสำคัญที่สุด "ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ หวังว่าคุณจะได้รับประโยชน์ ความคิดอะไร (ไม่อยากใช้คำว่า ข้อคิด เพราะมันอาจดูดีเินไป) จากบทความนี้นะค่่ะ
ขอขอบคุณ thesunsight.com รูปภาพอาจจะไม่เกี่ยวกับเนื้อหา แต่เกี่ยวในแง่ของความสุขที่ฉันอยากไปค่ะ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
