ชั้นเดินลงไปชั้นล่าง
พบแม่กำลังนั่งดูโมโน
เจมส์บอนด์อย่างตั้งใจ
ตามปกติแม่จะนอนตั้งแต่สองทุ่ม
แม่อายุ 70 กว่า
ปีนี้ แม่ดูแก่ลงไปมาก
ทุกเย็น กิจวัตรที่ชั้นเห็นเป็นประจำ คือ
แม่จะเรียกหลานชายหลานสาว
ตัวเล็ก ๆ ที่เดินผ่านหน้าจอทีวี
เพื่อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
หลังกลับจากโรงเรียน
เข้ามากอด
นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า ชื่นใจ
ชีวิตแม่ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ
แม่ทำงานหนัก เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องกัดฟันทน
ชีวิตคนต่างจังหวัด เงินทองไม่ได้หากันได้ง่าย ๆ
แม่เป็นคนประหยัด
แทบจะไม่เคยใช้เงินเพื่อตัวเอง
ชั้นตั้งใจมาตลอด ว่า
จะต้องทำให้แม่มีชีวิตที่สุขสบาย
ไม่ต้องทำงานหนัก
ชั้นไม่สามารถสร้างฐานะ
จนถึงขั้นที่เรียกว่าร่ำรวยได้
แต่ก็มีปัจจัยขั้นมูลฐาน
ที่ไม่ถือว่าด้อย
จนลำบาก
วันหนึ่งถ้าชั้นตายไปก่อน
แม่จะมีกินมีใช้ตามอัตภาพ
ไม่ต้องขอรับบริจาค
เหมือนคนชราที่เราเห็นกันในทีวี ⏳