เรื่องเล่าของ "บุ้งกี๋"....เด็กลากไอ้เข้#2
บทเรียนจาก...เรือหาปลา
บุ้งกี๋...ผู้มี "เป้าหมาย" อยากเลื่อนตำแหน่งเป็น
"หัวหน้างาน" ได้ตระหนักรู้ในวันหนึ่งว่า...
การมีเป้าหมายนั้นยังไม่เพียงพอ....เพราะการไปถึง
เป้าหมายต้องมีแผนการที่ดีเตรียมไว้ด้วย....และใน
บางครั้งแผนที่คิดไว้...ก็ไม่ได้สมบูรณ์เหมือนที่เราคิด
ไว้ทั้งหมด
ทักษะการแก้ไขและพลิกแพลงด้วยความคิดสร้างสรรค์
ก็เป็นอีกปัจจัยสำคัญในการทำงานไปสู่เป้าหมายเช่นกัน
บุ้งกี๋...ตระหนักรู้จากการคุยกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเคยเป็น
ลูกเรือชาวประมง เพื่อนบุ้งกี๋เล่าให้ฟังว่า...การออกหาปลาแต่ละครั้ง ชาวประมงต้องมีเป้าหมายว่า...จะต้องหาปลา
ได้จำนวนเท่าไร ในแต่ละรอบการออกเรือ เพราะชาวประมงจะต้องเตรียม เสบียง น้ำดื่ม น้ำมัน และจำนวนลูกเรือ ให้เพียงพอ เหมาะสมกับการออกทะเลไปในแต่ละรอบ
.
.
ทว่าบังเอิญ...วันนั้นท้องทะเลเป็นใจ...มีปลาจำนวนมากมาย
ในรอบหลายปี...มีปลาเยอะที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมา คำถามคือ ชาวประมงยังจะจับปลาตามจำนวนที่วางแผน
เอาไว้หรือไม่
นี่คือสิ่งที่อยู่นอกเหนือแผนที่วางไว้ และเราจำเป็นต้องตัดสินใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.....เราจะตัดสินใจอย่างไร
แน่นอนว่า...ชาวประมงต้องปรับแผนใหม่ คือการจับปลาให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้
คำถามต่อมาคือ จับปลาเยอะขนาดนี้ไม่กลัวเน่าเหรอ
เมื่อเกิดปัญหาแบบนี้ ความคิดสร้างสรรค์จึงมีความสำคัญ
ในการนำเข้ามาแก้ไขปัญหา....ปลาจำนวนมากมายก็ผ่านกลวิธีการหมักเพื่อรักษาอาหาร ซึ่งนอกจากจะเก็บไว้กิน
เองแล้ว ยังสามารถนำไปจัดจำหน่ายได้อีกต่อหนึ่งด้วย
นี่เป็นตัวอย่างของแผนการ...ที่ต้องปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป
การทำงานของบุ้งกี๋....ในแต่ละวัน บุ้งกี๋พบบ่อยครั้ง
ที่หัวหน้าปรับเปลี่ยนวิธีการ หรือ แผนการทำงาน
ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจและไม่พอใจอีกด้วย ที่หัวหน้าปรับ
เปลี่ยนไปมา เมื่อฟังเพื่อนเล่าเรื่องชาวประมงให้ฟัง...
จึงเข้าใจหัวหน้ามากขึ้น
.
.
จากวันนั้น... บุ้งกี๋มุ่งมั่นว่าจะต้องช่วยหัวหน้าคิดหาวิธี
การใหม่ ๆในการทำงาน... เพื่อทำให้งานบรรลุเป้าหมาย
ให้ได้...แม้จะมีสถานการณ์ไม่ปกติใดๆก็ตาม
จากนั้นบุ้งกี๋...เลิกเบื่อ...เลิกเซ็งที่จะทำงานให้ผ่านไปวันๆ เพื่อรอรับเงินเดือนในแต่ละเดือน และเริ่มตระหนักว่าเวลา
ที่เดินผ่านไปในแต่ละวันที่เท่าๆกัน ระหว่างคนที่ไม่มีเป้าหมายกับคนที่มีเป้าหมายที่ชัดเจน มักจะเกิดทางแยกที่
แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เพราะนี่คือ...โอกาสอันดีของ "พนักงานลากไอ้เข้" ในคลังสินค้าอย่างบุ้งกี๋...ได้แสดงศักยภาพ ความสามารถของตนเองให้ฉายแววออกมา
แล้วตัวเราล่ะคะ...ได้แสดงศักยภาพ ความสามารถ วิ่งออก
ไปฉายแสงของตัวเอง หรือ รอให้สปอตไลท์ส่ายหาเพื่อฉายแสงมาที่ตัวเรา......ซึ่งรอนานเท่าไรไม่มีใครรู้ ❗❗❗
ตัดสินใจ....ลองเลือกกันดูนะคะ...
พี่หนิง #warehousestory
เป้าหมาย" ของบุ้งกี๋....พนักงานลากไอ้เข้#1
คลิก👇ขอเข้ากลุ่ม
"อย่าหาว่าพี่สอน...จัดการคลังสินค้า"
รับส่วนลดพิเศษคอร์สอบรม
IG : warehouse2020
Youtube: warehouseเล่าเรื่อง
Line OA: @warehousestory
#warehouseเล่าเรื่อง #แวร์เฮ้าส์สตอรี่ #แวร์เฮ้าส์
#warehouse #warehousestory #supplychain
#logistics #entrepreneur
#smebusiness #แวร์เฮ้าส์เล่าเรื่อง #logisticsdigitalด้วยexcel #warehousemanagement
#เปลี่ยนศูนย์ต้นทุนเป็นกลยุทธ์ธุรกิจ
#อย่าหาว่าพี่สอนจัดการคลังสินค้า
#52วิธีสร้างตัวตนให้เป็นคนสำคัญ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
