วันนี้เป็นวันที่อากาศดีไม่มีฝนตก แทบยังเป็นฤดูของแอปเปิ้ลอีกด้วย "ลิน" จึงชักชวน "ชินตะ" มาช่วยกันเก็บแอปเปิ้ลในสวนไร่ของน้าชายเธอ เพื่อที่จะนำไปส่งขายให้กับบรรดาพ่อค้าคนกลางที่จะมารับซื้อที่คลังเก็บสินค้า อีกเหตุผลหนึ่งคือทั้งสองจะได้รับเงินค่าขนม ถ้าหากช่วยงานนั้นเอง ข้อเสนอนี้ชินตะก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
"น้าเธอจะให้ค่าจ้างเท่าไหร่กัน" ชินตะหันมาถามลินระหว่างที่เก็บแอปเปิ้ลลงใส่ตระกร้า
"ฉัน.... ยังไม่ได้ถามน้าเลยว่าเขาจะให้เท่าไหร่ เอางี้ไหม ให้ฉันไปถามน้าตอนนี้เลยไหม" ลินเงยหน้าถามเพราะชินตะอยู่บนต้นไม้
"อย่าดีกว่า งานยังไม่ทันจะเสร็จเลย จะถามหาค่าจ้างแบบนี้ มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่" ชินตะออกความเห็น เขาโยนแอปเปิ้ลลงตระกร้าได้อย่างแม่นยำ ทั้งที่อยู่ในระยะห่างมาก จนแม้แต่ลินยังทึ่ง
"ว่าแต่เธอจะเอาเงินไปทำอะไรเหรอ"
"ซื้อของใช้จำเป็นนะ"
แม้จะพูดแบบนั้นแต่ความจริงแล้ว ชินตะไม่ต้องการจะบอกความจริงว่า เขากำลังเก็บเงินเพื่อที่จะซื้อของขวัญให้กับบิดาและมารดาของตน เนื่องในวันครบรอบแต่งงานของพวกท่านนั้นเอง แน่นอนว่าถ้าลินรู้เธอคงรู้สึกไม่ดีนัก เพราะครอบครัวเธอไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนคนอื่น ซึ่งเอาจริงๆมันล้วนเป็นความคิดไปเองของตัวลินเอง แต่ชินตะก็ไม่ตำหนิเพื่อนที่อยากมีครอบครัวครบเหมือนคนอื่น
"ชินตะ ฉันว่าพอได้แล้ว ถ้าเธอใส่มากกว่านี้ยกไม่ไหวแน่ๆ" ลินว่า ชินตะจึงยอมลงจากต้นไม้เพื่อที่จะช่วยลินยกตระกร้า พร้อมๆกับเสียงทักเรียกเด็กทั้งสองดังขึ้นไม่ไกลมาก
"เด็กๆพอได้แล้ว มากินข้าวเ เร็ว"
เมื่อได้ยินแล้วทั้งสองไม่รอช้าต่างช่วยกันยกตระกร้าขึ้น เพื่อนำไปให้คนงานของน้าชายลิน เอาไปเก็บที่คลังสินค้า ชินตะเหลือบมองผลงานในมือพลางคิดในใจว่า แอปเปิ้ลที่เก็บมาลูกใหญ่ๆทั้งนั้น แถมยังเต็มตระกร้าแบบนี้ เขาต้องได้ค่าขนมเยอะแน่นอน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
