หอมกลิ่นกาแฟ และความทรงจำ
กาแฟ แค่ได้ยินคำนี้กลิ่นหอมกรุ่นๆก็ลอยมาตามลมมากระทบความรู้สึก ว่ากันว่าแม้แต่บรรยากาศและแก้วที่ใส่ก็ยังคงมีผลให้เรารู้สึกอร่อยกับกาแฟได้ไม่เหมือนกัน สุดแล้วแต่ใครจะนิยมแบบไหน
ฉันรักที่จะได้นั่งสูดกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น และใช้เวลาในร้านกาแฟไปกับการพูดคุยกับคนคุ้นเคย หรือในวันเหงาๆ เปลี่ยวๆ การได้นั่งลงคนเดียวและมีเวลาทบทวนเรื่องราวเก่าๆของชีวิต ก็เป็นเรื่องที่เรียบง่ายและดีงามกับตัวเอง
เรารักกาแฟ...รักกลิ่นหอม-หอมของมัน
ร้านกาแฟมักเป็นหมุดหมายในการเขียนบันทึกหรือโปสการ์ด ใครบางคนใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในร้านกาแฟ ทำงาน พบเจอเพื่อนใหม่ๆ นัดหมายเพื่อนเก่าๆ หรือนัดพบกับคนรักที่ร้านกาแฟ นัดเดทกันที่ร้านกาแฟ ทะเลาะกัน เคลียร์กัน หรือแม้แต่บอกเลิกรากันก็ที่ร้านกาแฟ
บางครั้ง บางคน ก็อาจจะชอบเพียงกลิ่นและบรรยากาศของร้านกาแฟ จึงไม่น่า
แปลกใจที่เราจะพบผู้คนมากมาย นั่งร้านกาแฟได้ทุกวี่วัน โดยไม่ดื่มกาแฟแม้แต่แก้วเดียว
แต่สำหรับคอกาแฟแล้ว กาแฟแต่ละแก้วให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน และแน่นอนว่า
กาแฟแต่ละชนิดนั้น นำพาเรากลับไปสู่ความทรงจำที่แตกต่างกัน
แล้วถ้าความความทรงจำเป็นเหมือนกลิ่นหอมของกาแฟ ความทรงจำจะมีสักกี่กลิ่น กี่รสชาติกันนะ
“เอสเพรสโซ่” ถ้าเอสเพรสโซ่คือความทรงจำ ฉันว่ามันก็คงเป็นความทรงจำในช่วงเวลาที่ชีวิตพบผ่านกับประสบการณ์ที่ทำให้เราได้เติบโต
กาแฟกลิ่นหอมจัด รสเข้ม ที่มาเพียงช็อตเล็กๆก็ทำเอาเราตื่นไปทั้งวัน เหมือนเรื่องบางเรื่อง คนบางคน เหตุการณ์บางเหตุการณ์ ที่แม้เป็นเพียงเรื่องราวเล็กน้อยหรือช่วงเวลาสั้นๆ ก็อาจทำให้เราได้พบกับความจริงแท้บางอย่างของชีวิต
บทเรียนบางบทจากใครบางคนที่จากไป เพื่อนบางคนที่ทำให้เราเรียนรู้ความหมายของคำว่าหักหลัง ความผิดหวังที่ทำให้เราเติบโต ความทรงจำขมๆ ที่ดื่มทีไรก็ขื่นคอนี้ ทำให้เราได้สัมผัสกับความเป็นจริงของชีวิต และเรียนรู้ที่จะยอมรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง
เพราะท้ายที่สุดแล้วชีวิตย่อมคัดกรองคนที่จริงใจกับเราเอาไว้ และชีวิตย่อมทำคนที่ไม่ใช่หล่นหายพลัดพรายไปกับวันเวลา ฉันดื่มกาแฟรสเข้มหอมจัดแก้วเล็กในมือพลางคิดถึงคนสำคัญที่หลงเหลืออยู่เพียงแค่ไม่กี่คนในชีวิต
“อเมริกาโน่” กาแฟเข้มที่เติมน้ำร้อนให้เจือจาง กลิ่นหอมกรุ่นลอยมากับสายลมอ่อนๆ รสชาติที่ขมจางแต่เข้มข้นนั้น ฉันดื่มมันพลางคิดถึงคนรักเก่าที่จากไป บางความทรงจำก็เหมือนกาแฟรสเข้มที่เจือจางแล้วด้วยน้ำเปล่าๆ รสของมันไม่ขมจนขื่นคอ แต่ก็ยังคงมีความหมายต่อใจมากพอจะทำให้เราใช้เวลาในการละเลียดดื่ม
ความรักที่ครั้งหนึ่งเคยเข้มจนขม ความรักที่เมื่อยามผิดหวังโลกทั้งใบก็พังลง คนที่เราเคยรักกลับกลายเป็นคนที่เราเคยเกลียด มาวันนี้เวลาก็เหมือนน้ำที่เจือจางความรู้สึกนั้น ฉันไม่รักและไม่เกลียดเธออีกต่อไป ฉันเพียงคิดถึงความหลังของเราและอมยิ้มให้กับความสุขจากกลิ่นหอมของกาแฟในมือ
ฉันชอบอเมริกาโน่ที่สุด เพราะมันยังคงความเข้มขมแบบพอให้รู้รสและกลิ่นแท้ๆของกาแฟ ในขณะเดียวกันมันก็บางเบาจนเราดื่มง่าย คล้ายความทรงจำที่เจือจางด้วยกาลเวลา
ความรักที่เคยมีความหมาย ความจริงของชีวิตที่เราได้เรียนรู้ หอมกลิ่นอเมริกาโน่คราใด ก็ให้รู้สึกคิดถึงรักขมจางๆที่กลายมาเป็นเรื่องเล่าสุดโปรดนั้นทุกคราวไป
“คาปูชิโน”กาแฟเข้มๆ ผสมด้วยฟองนมนุ่มๆ กลิ่นหอมที่มาพร้อมความหวานมัน ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดถึง เรื่องราวนุ่มๆของชีวิต
ถ้าจะมีความทรงจำสักช่วงตอนผุดโผล่ขึ้นมายามดื่มคาปูชิโน่ มันต้องคงเป็นความทรงจำที่นุ่มนวลของชีวิต
อาจเป็นการเดินทางสักช่วงตอนที่นำเอาเรื่องราวดีดีมาให้ คิดถึงเพื่อนเก่าบางคนที่เฮฮาได้ทุกครั้งที่พบกัน แม้วันนี้จะห่างหายกันไป แต่เราก็รู้ดีว่า หากกลับมาพบปะกันอีกครั้ง เพื่อนก็ยังคงหอมหวานและมันเสมอ
ถ้าจะมีอะไรสักอย่างเป็นตัวแทนของความเข้มข้น หอม หวาน มัน ของชีวิต ฉันก็คิดว่ามันคงหมายถึงเพื่อน กลิ่นหอมของมิตรภาพนั้นยาวนานและไม่สร่างซา
ความทรงจำที่อบอวลไปด้วยมิตรภาพนั้น ถูกตกแต่งไว้ด้วยลวดลายของรอยยิ้ม บาริสต้าบรรจงแต่งแต้มฟองนมนุ่มให้เป็นลวดลายบนแก้วคาปูชิโน่เช่นใด มิตรภาพก็บรรจงสร้างสรรค์เรื่องราวดีงามสร้างลวดลายให้กับชีวิตของเรา เช่นนั้น
ในวันที่กลิ่นกาแฟยังหอมกรุ่น ความอบอุ่นจากแก้วแผ่ซ่านมายังอุ้งมือ ฉันค้นพบว่า ไม่ว่าความทรงจำจะงดงามสักแค่ไหนหรือขมขื่นสักเพียงใด
วันหนึ่งมันก็จะกลายเป็นเพียงเรื่องเล่าทีแต่งแต้มสีสันให้กับชีวิต กาแฟที่เราดื่มเติมเต็มช่วงเวลาเช้าของวันให้สดชื่นอย่างไร ความทรงจำก็เติมเต็มประสบการณ์ให้ชีวิตได้อย่างนั้น
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
