มาเปลี่ยนตัวเองจาก ทึ่ม เป็น ท้อป (Top) ด้วยการฝึกเทคนิค"จำด้วยภาพ" Pattern Recognition
ใครคิดว่าตัวเองเป็นคนความจำไม่ดีบ้างครับ?
คิดว่าทำไมเราจึงมีความจำไม่ดี
สมองเราด้อยประสิทธิภาพ
อายุเราเริ่มมาก
หรือมันจะเป็นเพราะกรรมพันธุ์😓
ไม่ว่าคุณจะรู้สึกว่าตัวเองความจำไม่ดีเพราะอะไรก็ตาม
ผมอยากจะบอกว่า...
บางทีสาเหตุที่คุณความจำไม่ดี อาจจะไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแต่เป็นเพราะคุณไม่เคยฝึกฝนมันต่างหาก
คุณอาจจะมองว่า ไม่จริงมั้ง ทุกวันนี้เราก็ต้องจำโน่น จำนี่แทบทุกวัน จำมาตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือแล้ว ทำไมถึงคิดว่าไม่ได้ฝึกความจำ
ใช่ครับ เราต้องจำอะไร ต่อมิอะไรมากมายแต่สิ่งที่เรามักไม่ได้ทำคือการจัดระเบียบความทรงจำ บวกกับเทคโนโลยีตัวช่วยในปัจจุบันหลายอย่างก็ทำให้สมองเราเลิกใช้ความจำไปตั้งหลายอย่าง เช่นเบอร์โทรศัพท์ เส้นทางหรือแม้แต่สูตรอาหาร
..
หลายคนถูกเพื่อนเรียกว่าเจ้าทึ่มเพราะความจำไม่ดี ขี้ลืมไปเสียทุกเรื่อง ...
วันนี้ผมจะชวนเจ้าทึ่มทั้งหลายมาฝึกฝนความทรงจำ เพื่อที่จะเปลี่ยนจากเจ้าทึ่มให้กลายเป็นเจ้าท้อป Top กันเสียที...
วิธีการฝึกความจำที่จะมาแนะนำในวันนี้ ได้รับการยอมรับจากบุคคลที่เป็นนักคิดชั้นหัวกะทิของโลกเราว่า พวกเขาต่างก็เคยฝึกฝนเทคนิคการใช้ความจำแบบนี้
เราเรียกวิธีนี้ว่า"การฝึกจำด้วยภาพ"
..
โดยธรรมชาติมนุษย์เรา การจดจำอะไรในรูปแบบตัวหนังสือ ชื่อหรือคำศัพท์ค่อนข้างมีข้อจำกัดในการจดจำโดยเฉพาะกับคนที่ศักยภาพทางสมองต่ำกว่าคนอื่น
หากไม่เชื่อ ให้คุณนึกถึงเวลาคุณพบคนที่เคยรู้จัก แต่ไม่ได้พบกันมานาน สิ่งแรกที่คุณจะจำเขาได้คือรูปร่าง หน้าตา ท่าทางของคน ๆ นั้น
ก่อนจะตามมาด้วยจำชื่อได้ ใช่ไหมครับ?
ซึ่งบางคนเราจำชื่อเขาไม่ได้ด้วยซ้ำไป ทั้ง ๆ ที่เมื่อเราเห็นหน้า เราแน่ใจว่าเรารู้จักเขาจริง ๆ
..
วิธีการจำด้วยภาพถูกคิดค้นขึ้นมาเพื่อแก้ข้อจำกัดนี้ โดยวิธีการฝึกจำด้วยภาพถูกค้นพบมานับพันปีตั้งแต่ในยุคโรมัน
เทคนิควิธีการจำด้วยภาพถูกเรียกว่า Roman room method หรือวิธีจำแบบห้องโรมัน
วิธีการคือ..
ให้เริ่มจากการคิดภาพห้องโปรด ห้องใดห้องหนึ่ง ที่คุณมั่นใจว่า เมื่อคุณหลับตาลง ภาพของห้องนี้ที่คุณจินตนาการถึง มันต้องชัดมาก
เช่นห้องนอนคุณเอง เป็นต้น
ต่อมาให้จินตนาการต่อไปตามความจริงว่า ห้องโปรดของคุณมีอะไรวางอยู่ตรงไหนบ้าง
เอาให้ตรงตามความเป็นจริงเลยนะครับ
โต๊ะอยู่ตรงไหน?
หน้าต่างอยู่ตรงไหน?
แจกัน ทีวี อยู่ตรงไหน?
ขั้นตอนต่อมาสำคัญมาก⭐
คุณต้องเริ่มนำเอาเรื่องราวที่ต้องการจดจำมาประกอบเข้ากับห้องเมื่อสักครู่
โดยย้ำว่า..คุณต้องจำเป็นภาพเหมือนกัน อย่าจำเป็นชื่อหรือตัวอักษรเด็ดขาด
ยกตัวอย่าง คุณต้องการจำข้อมูลลูกค้าคนสำคัญ เพื่อใช้ในการพูดคุยช่วงเวลาไปติดต่องาน
สมมติว่าลูกค้าชื่อคุณสมชาย ชอบเล่นกอล์ฟ มีลูกสาวสองคนชื่อเปิ้ลกำลังจะไปเรียนที่อังกฤษ กับอีกคนชื่อแป้ง คนชื่อแป้งเพิ่งออกรถยนต์ใหม่สีแดงสดและเคยพูดว่าอยากให้คุณช่วยหาทะเบียนรถเลข 999 ให้ที
หากข้อมูลแบบนี้ ให้ใช้เทคนิคการจำแบบนี้นะครับ...
เมื่อเราเริ่มจินตนาการภาพห้องโปรดของเราชัดเจน เราก็เริ่มนำภาพเชื่อมโยงเข้ามาทีละอย่าง
เริ่มจากคิดถึงภาพโปสเตอร์ ดาราที่ชื่อเต๋า สมชาย เข็มกลัด ติดอยู่เหนือเตียงนอน
คิดถึงภาพไม้กอล์ฟวางพาดอยู่ปลายเตียง
คิดถึงภาพผลแอปเปิ้ลวางอยู่บนโต๊ะทำงาน มีหอนาฬิกาบิ๊กเบนงอกออกมาจากผลแอปเปิ้ล
ถัดจากผลแอปเปิ้ลมีกระป๋องแป้งตั้งอยู่ แป้งยี่ห้อนี้เป็นรูปรถสีแดง ติดราคาไว้ 999 บาท
เมื่อจินตนาการข้อมูลครบทุกอย่างแล้ว ให้จำภาพนี้ไว้ให้นานที่สุด เด่นชัดที่สุด
...
เมื่อถึงเวลาพบลูกค้า ให้คุณค่อย ๆ นึกภาพที่จินตนาการไว้ทีละภาพ เช่นเมื่อเห็นภาพผลแอปเปิ้ลมีหอนาฬิกาบิ๊กเบนงอกออกมา คุณก็จะนึกชื่อลูกสาวคนโตของลูกค้าออก พร้อมกับสามารถสอบถามเรื่องการไปเรียนต่อประเทศอังกฤษได้
พอนึกถึงภาพไม้กอล์ฟปลายเตียง คุณก็จะจำได้ว่าลูกค้าท่านนี้ชอบตีกอล์ฟ คุณก็จะสามารถถามลูกค้าได้ว่าช่วงนี้ท่านไปตีกอล์ฟบ่อยไหม?
รวมทั้งสามารถเชื่อมโยงความจำเมื่อนึกถึงภาพอื่น ๆ ตามมาเรื่อย ๆ
..
นอกจากวิธีจำแบบนี้ยังมีชาวญี่ปุ่น ผู้ที่เคยได้รับการบันทึกว่าสามารถเรียนจบมหาวิทยาลัยโตเกียวได้ด้วยคะแนนสูงที่สุด ชื่อว่าคุณมิโทชิ มิยากุจิ ได้ให้คำแนะนำการประยุกต์เทคนิคการจำด้วยภาพในรูปแบบที่เขาใช้อยู่ผ่านหนังสือชื่อว่า "มิยากุจิ เคล็ดลับจำแม่น เลิกซะทีกับการหลง ๆ ลืม ๆ"ไว้ด้วยว่า..
เขาจะใช้วิธีการถ่ายภาพเส้นทางการเดินทางที่ใช้เป็นประจำ แล้วนำข้อมูลที่ต้องการจะจำมาแปะติดไว้กับภาพนั้น
ทุกครั้งที่เดินผ่าน ก็หันไปมองภาพที่มีข้อมูลแปะอยู่
ส่วนเวลาเดินทางผ่านเส้นทางตามในภาพ ก็ให้นึกถึงข้อมูลที่แปะไว้ควบคู่ไปด้วย
ทำบ่อย ๆ เข้า สุดท้ายเราก็จะจำมันได้แบบติดแน่นชัดเจน
คุณมิยากุจิ บอกว่านี่คือเคล็ดลับที่เขาใช้มาตลอดสมัยเรียนหนังสือ
..
นอกจากนี้ยังมีการประยุกต์อีกรูปแบบหนึ่ง โดยเป็นเทคนิคของ Roger Seip เรียกว่าเทคนิคตั้งค่าสมองของคนที่ประสบความสำเร็จ Train your brain for success
โรเจอร์แนะนำให้ใช้วิธีจำโดยเอาสิ่งที่ต้องการจะจำมาผูกติดกับอวัยวะของเรา
เช่น พรุ่งนี้เราต้องไปต่อทะเบียนรถ ไปซื้อผงซักฟอก ซื้อไข่ไก่และจองตั๋วเครื่องบิน
ให้เราจินตนาการภาพเป็นตัวเรายืนอยู่ มือขวาถือผงซักฟอก มือซ้ายถือทะเบียนรถ ปากคาบตั๋วเครื่องบินแล้วมีถุงไข่ไก่ห้อยคอ
โรเจอร์บอกว่า ภาพที่ดูตลก ๆ แบบนี้มันจะทำให้เราจำได้แม่นยำ
เมื่อเราเริ่มนึกถึงภาพมือขวาถือผงซักฟอก เดี๋ยวภาพส่วนอื่น ๆ มันจะค่อย ๆ นึกออกตามมาเอง
..
เคยมีคนเปรียบเทียบว่า สมองคนเราเหมือนแมวอ้วน ถ้าเราไม่ฝึก
มันจะเอาแต่นอน แต่ถ้าเราฝึก มันจะฉลาดและคล่องแคล่วขึ้นทุกวัน
..
ส่วนตัวผม ผมมีวิธีฝึกความจำด้วยการจำของในตู้เย็นครับ😁
ทำไมผมใช้วิธีนี้เหรอครับ?
ก็ตู้เย็นที่บ้านผมมันรกมาก มีของใส่อยู่ในตู้เย็นเป็นร้อยชิ้น...
ผมแค่คิดว่า ถ้าผมจำของในตู้เย็นได้ครบเมื่อไหร่..?
ในโลกนี้ก็คงไม่มีอะไร ที่ผมจำไม่ได้อีกแล้วล่ะ......😌☝️🍆🍔🍖🍗🍛🍝🌭🍄🌾🌶️🌮🌯🍅🥖🥕🥓🥗🥘🥑🍟🦐🍣🦞🍳🍞
..
อ้างอิง
ติดตามอ่านบทความได้ที่
- 40
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
