[ลัดเลาะ] เสน่ห์ของความซวย ตอนที่ 2 #เรื่องเล่าจากคลังภาพ ความเดิมจากตอนที่ 1 ผมได้เล่าถึงความซวยของผม ที่หมายจะไปถ่ายภาพกับทุ่งดอกบัวตอง แต่กลับไปตกอยู่ท่ามกลางกลุ่มฝน จนได้สัมผัสกับการโอบกอดของเมฆหมอก และบรร

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

15 มี.ค. 2021 เวลา 14:15 • ท่องเที่ยว

เสน่ห์ของความซวย ตอนที่ 2

#เรื่องเล่าจากคลังภาพ

ความเดิมจากตอนที่ 1 ผมได้เล่าถึงความซวยของผม ที่หมายจะไปถ่ายภาพกับทุ่งดอกบัวตอง แต่กลับไปตกอยู่ท่ามกลางกลุ่มฝน จนได้สัมผัสกับการโอบกอดของเมฆหมอก และบรรยากาศชวนหลงไหล และด้วยเมฆฝนกลุ่มเดิม ก็ได้นำพาบรรยากาศแปลกใหม่ มาสู่ผมและชาวคณะดังที่ผมจะเล่าต่อไปนี้

ถนนคนเดิน เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับภาคเหนือของไทยมานาน และถนนคนเดินที่มีชื่อเสียงที่สุดในตอนนั้น ก็คงจะหนีไม่พ้นที่จังหวัดเชียงใหม่ จนกลายเป็นต้นกำเนิดของถนนคนเดินทั่วประเทศ การมาเที่ยวภาคเหนือแล้วได้เดินเที่ยวชิมช๊อปใช้ หรือแม้กระทั่งเดินเข้าไปซึมซับบรรยากาศเฉย ๆ ดูจะเป็นสิ่งที่นักท่องเที่ยวอย่างเรา ๆพึ่งกระทำอย่างขาดมิได้ และในช่วงฤดูหนาวที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนเอง ก็มีถนนคนเดินให้นักท่องเที่ยวได้เพลิดเพลินกันทุกวัน ซึ่งเมื่อ 2 ปีก่อนผมก็เคยได้มาเดินดู เดินช๊อป และเดินกิน บรรยากาศถนนคนเดินที่นี่ เล็ก ๆแต่เรียบง่าย ถูกใจสายชิวยิ่งนัก

แม้ว่าถนนคนเดินจะสร้างรายได้ให้ชาวบ้าน ไม่น้อย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว ไม่ใช่วิถีจริง ๆของผู้คนในถิ่นนั้น ๆ ข้าวของหลายอย่างที่วางขายก็จะเน้นไปทางด้านของฝาก หรือของใช้ที่ชวนให้ระลึกถึงเมื่อเรากลับไปสู่ชีวิตจริง

ในยามที่ผมและชาวคณะเดินทางมาถึง มันควรจะเป็นเวลาที่ถนนคนเดิน จะคราคร่ำไปด้วยร้านค้าและนักท่องเที่ยวขาจร แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มฝนที่พวกเราได้เจอมาตลอดทางจากดอยแม่อูคอ จะชำระล้างวิถีแปลกปลอมออกไป เผยให้เห็นเนื้อในของความเป็นชุมชนเมืองแม่ฮ่องสอนที่แท้จริง ดั่งคำกล่าวที่ว่า "ต่างจังหวัดค่ำลงก็ปิดไฟนอน" ดูจะเป็นคำกล่าวที่ไม่เกินจริงเลยในค่ำคืนนี้ ถนนที่เราคาดหวังว่าจะมีร้านค้าตั้งเรียงราย กลับกลายเป็นถนนว่างเปล่า ทุกอย่างดูเงียบสงบจนแทบจะสงัด และด้วยความเซ็งนิด ๆผิดหวังหน่อย ๆเราจึงออกเดินสำรวจเมืองขนาดกระทัดรัดแห่งนี้ จนมาถึงยังหน้าที่ทำการไปรษณีย์ ที่ดูเหมือนว่าจะตั้งตัวเป็นศูนย์อาหารย่อม ๆ ที่มีของทานเล่นยอดนิยมอย่างน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ หรือแม้กระทั่งโรตี เราจึงตัดสินใจสั่งน้ำเต้าหู้กับโรตีมานั่งทาน พร้อมชื่นชมบรรยากาศความเงียบงันของเมืองแม่ฮ่องสอนไปพลาง

ถ่ายเมื่อ 2 ธันวาคม 2012

เรานั่งจิบน้ำเต้าหู้ทานโรตี พูดคุยสัพเพเหระตามประสาคนสนิท และด้วยบรรยากาศเช่นนี้ดูเหมือนมันจะมีมนต์ขลัง บวกกับพลังที่หดหายไปกับการเดินทาง อาหารและเครื่องดื่มรสชาติธรรมดา ๆ ที่สั่งไปตอนแรกดูจะไม่เพียงพอต่อการย่อย การกระจายรายได้ถูกจัดสรรอย่างทั่วถึงทุกร้านค้าที่ตั้งอยู่ในเวิ้งแห่งนี้ พอรู้ตัวอีกทีกระเพาะก็ไม่สามารถจะรับอะไรเพิ่มได้อีกแล้ว ในระหว่างรอให้หายแน่นท้องเราก็ไม่พลาดที่จะเก็บภาพบรรยากาศเมืองที่เงียบสงัดแห่งนี้ไว้ดูยามคิดถึง

ในยุคนั้นกิจกรรม planking ตามที่แปลก ๆ เป็นที่นิยมอย่างมาก

เมื่อปรับความตึงของท้องจนได้ที่ก็พอมีแรงที่จะเดินกลับที่พัก เพื่อแยกย้ายกันไปพักผ่อน เวลาก็ล่วงเลยมาประมาณ 4 ทุ่มเศษ หลังจากที่สาว ๆหลับกันหมด ผมกับเพื่อนซี้ชื่อกั๋งดันนอนไม่หลับ จึงมองหน้ากันเลิกลัก แล้วชวนกันออกไปหาที่นั่งคุย

เราเดินออกมานอกโรงแรม เหลียวซ้ายแลขวา ร้านรวงแถวนี้ก็ปิดหมด แต่เราก็เหลือบไปเห็นร้านขายเครื่องดื่ม รูปทรงเป็นอาคารเก่าแก่ดูคลาสสิค มีป้ายชื่อว่า CROSSROADS อยู่ตรงสี่แยกใจกลางเมืองแม่ฮ่องสอน เป็นทางเลือกเดียวสำหรับคอเครื่องดื่มธัญพืชฟองฟอดสีเหลืองที่อุดมไปด้วยวิตามินบี ที่จะชิวเอ้าท์นั่งคุยกันตามประสาคนคอเดียวกัน

เรารีบเดินตรงไปประหนึ่งว่ากลัวร้านจะปิดใส่ ทันทีที่ถึงร้าน ผมพบกับบุคคลสองคนเป็นสาวสวยและหนุ่มหล่อซึ่งผมเดาว่าเขาทั้งคู่เป็นเจ้าของร้าน ผมกับเพื่อนก็เจรจาสั่งเครื่องดื่มที่ว่าไว้ข้างต้นมากินกัน แล้วก็เริ่มนั่งสนทนาถึงเรื่องราวต่าง ๆที่ในโลกนี้จะมีให้เราพูดถึงได้ พร้อมกับชื่นชมวิวสี่แยกที่ว่างเปล่า มีเพียงแสงไฟสีส้ม และสัญญาณไฟเขียวไฟแดงอัตโนมัติสลับกันไปตลอดเวลา

ซักพักใหญ่ผมก็ได้ยินพูดเสียงดังมาจากเค้าท์เตอร์ หญิงสาวที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านเริ่มทักทายกับลูกค้าที่ทั้งร้านมีแค่สองคนคือผมกับเพื่อน เธอถามสารทุกข์สุกดิบว่าพวกเราไปไหนมาบ้าง จะไปไหนต่อบลาๆๆ ต่อมาไม่นานชายหนุ่มที่คาดว่าเป็นแฟนของเธอก็เข้าร่วมวงสนทนาด้วย ในตอนนั้นคนแปลกหน้า2 คู่มาเจอกันโดยบังเอิญแต่กลับมีเรื่องราวให้คุยกับได้มากมาย เราเริ่มจากเรื่องเที่ยว ประเภทณีวัฒนธรรม จนลามไปเศรษฐกิจการเมือง ไปยันราคาที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ทุกอย่างอบอุ่นเป็นกันเองเหมือนอยู่บ้านญาติ แต่เวลาก็ไม่เคยคอยใคร เรานั่งอยู่ที่นี่จนถึงเที่ยงคืนกว่า ทั้งที่เขาชวนให้เรานั่งต่อได้ แต่ด้วยความเกรงใจผมจึงเช็คบิลเพื่อให้ เขาได้เก็บร้านไปพักผ่อน สุดท้ายก็ได้เวลาแยกย้ายพร้อมกับเก็บค่ำคืนนี้ไว้ในความทรงจำที่ดีครั้งหนึ่งในชีวิต

เหมือนว่าฝนกลุ่มนั้นดูเผิน ๆ จะเป็นความซวยของผมในวันนี้ แต่มันกลับชำระล้างสีสันแต่งแต้มออกไป เผยให้เห็นเนื้อในอันผ่องใสของดินแดนแห่งนี้

" ผมว่าในพื้นที่แต่ละพื้นที่มีเสน่ห์ต่างกันไป แต่บางครั้งการเพิ่มอะไรเข้าไปมากเกิน อาจดึงดูดสายตาได้ประเดี๋ยวประด๋าว จนในท้ายที่สุดการมาเยือนก็ไม่มีค่าอันใด เพราะว่าไปที่ไหนมันก็ไม่ต่างกัน อย่างให้เป็นอย่างนั้นเลย "

ภาพจาก Facebook เชียงใหม่ที่คุณไม่เคยเห็น

* หมายเหตุ ในขณะที่ผมค้นหาภาพร้าน CROSSROADS ใน internet เพราะผมไม่ได้ถ่ายภาพร้านไว้ ก็ต้องมาพบกับข่าวน่าเศร้า จาก page "เชียงใหม่ที่คุณไม่เคยเห็น" เพราะเมื่อวันที่ 17 เม.ย. 2020 ร้านได้เกิดเพลิงไหม้ขึ้น ผมเองก็ได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครเป็นอะไรและกลับมายืนหยัดได้ใหม่ในเร็ววันครับ

เขียนโดย โจน ทะยาน ตะลุย

สามารถกลับไปอ่านตอนที่ 1 ได้ที่ link นี้