จิ๋นซีฮ่องเต้...ตอนที่ ๑๓
วันรุ่งขึ้นเมื่อฉินอ๋องเจิ้งไปหาเพื่อนก็พบว่า หมู่บ้านของพวกทาสถูกวางเพลิงไฟลุกท่วมอยู่...
ฉินอ๋องเจิ้งเสียใจเหมือนจะคลั่ง วิ่งฝ่ากองเพลิงเข้าไปที่บ้านของเจิ้นตวน...เพื่อทันได้อุ้มลูกชายของเจิ้นตวน แต่สุดท้ายเด็กน้อยก็สิ้นใจในอ้อมกอดของฉินอ๋องเจิ้ง...ส่วนคนอื่นในครอบครัว ตายในกองไฟหมดแล้ว...
แล้วก็พอดีทหารของฉินตามมา...ท่านอ๋อง มหาอุปราชหลี่ให้เชิญตัวท่านกลับวัง...
ฉินอ๋องเจิ้งยอมกลับวัง แต่ก่อนกลับ อ๋องเจิ้งสั่งทหารไว้สองอย่าง...
...ฝังกลบคนตายอย่างดี และ...ล้างตระกูลเจ้าของสวนส้มให้หมดอย่าให้เหลือ...
ระหว่างที่อ๋องเจิ้งออกท่องเที่ยวนอกวัง ก็มีคนมาคอยรายงานเรื่องฮองไทเฮากับเล่าไหวอยู่เหมือนกัน...และที่หลี่ปู้เว่ยเชิญอ๋องเจิ้งกลับวัง ก็เพราะเรื่องนี้แหละ...
พอเจอหน้ากัน หลี่ปู้เว่ยถึงกับสารภาพว่าเรื่องนี้ตนเอาไม่อยู่ อาเจิ้งลองไปคุยกับแม่ดูที...
ฉินอ๋องเจิ้งไปที่ตำหนักไทเฮา ก็เห็นภาพบาดตาบาดใจพอดี...จะเรียกว่าบาดตาบาดใจก็ไม่ถูก ควรเรียกว่าภาพที่น่าละอายมากกว่า...
สองแม่ลูกก็เปิดฉากทะเลาะกันยกใหญ่...อ๋องเจิ้งก็ลากดาบมาจะฆ่าเล่าไหวให้ได้...ฝ่ายไทเฮาก็ยืนกราน ถ้าจะฆ่าเล่าไหวต้องฆ่าแม่ด้วย...
แล้วนางก็ยกเรื่องเดิมขึ้นมาย้ำ...หลี่ปู้เว่ยมีอำนาจ ลูกเองก็มีอนาคต ส่วนแม่ล่ะ แม่มีอะไร...แล้วไทเฮาก็บอกข่าวที่ยิ่งน่าละอายเข้าไปใหญ่...
...เจ้าจะฆ่าเล่าไหวไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาเป็นพ่อของลูกในท้องแม่แล้ว...ผ่างๆๆๆ
แต่เหตุการณ์วุ่นวายครั้งนี้ น่าสังเกตว่ามีเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นอยู่อย่าง...คือระหว่างที่สองแม่ลูกล้งเล้งกันอยู่ ขันทีก็มาทูลว่าฮองเฮาจะคลอดลูกแล้ว...
ฮองเฮาคือเมีย ไทเฮาคือแม่...อย่าสับสนนะ
ฉินอ๋องเจิ้งก็ละล้าละลัง จะเอายังไงดีโว้ย...ทางนึงแม่กูก็ทำเรื่องน่าขายหน้า กูกำลังจะฆ่าไอ้เล่าไหวอยู่ อีกทางเมียก็ดันมาคลอดลูก...
หลี่ปู้เว่ยก็เจ้ากี้เจ้าการ ท่านอ๋องต้องทำยังงั้นก่อน ยังงี้ทีหลัง...ฉินอ๋องเจิ้งก็ตวาดให้หุบปาก แล้วมึงไสหัวไป...
นี่นับเป็นครั้งแรกเลย ที่ฉินอ๋องเจิ้งตวาดหลี่ปู้เว่ยจนเงียบไปได้...
สรุปทางออกของเรื่องน่าขายหน้านี้คือ...ฉินอ๋องเจิ้งส่งไทเฮาไปอยู่ที่ใหม่นอกเมืองหลวง แล้วห้ามไม่ให้เข้ามาพบอีก...
...เมืองที่ไทเฮาและเล่าไหวไปอยู่ชื่อว่า...ไท่หยวน
...เมื่อมาอยู่ไกลหูไกลตา คนที่สมใจที่สุดคือเล่าไหว...จากนักโทษที่รอประหาร มาได้ดิบได้ดีเพราะทวนพู่ดำมหึมา คราวนี้มาอยู่เมืองไท่หยวนพร้อมตำแหน่งคนสนิทมากของไทเฮา...เล่าไหวก็เริ่มซ่องสุมผู้คน
ถูกคนนั้นสรรเสริญ คนนี้เยินยอ เล่าไหวก็เริ่มคิดการใหญ่ขึ้นๆ จนเรื่องการยึดครองแผ่นดินก็ชักจะแว๊บๆเข้ามาในหัวมั่งแล้ว...
...หลายเสียงพูดเป่าหู...ระดับท่านแล้ว เล่ายังไหวเลย อย่างอื่นก็น่าจะไหวอยู่นะ...หลี่ปู้เว่ยน่ะมันสามัญชน ยังได้เป็นถึงมหาอุปราช...ส่วนท่านนะ ถ้านับตามจริงคือพ่อเลี้ยงฉินอ๋องเจิ้งเชียวนา...
เก้าอี้มหาอุปราชควรเอามารองตูดท่านมากกว่า...
เล่าไหวก็ตาลุกวาวทันที...เข้าออดอ้อนเจ้าจีไทเฮา ไทเฮาก็หน้ามืดตาม...เขียนจดหมายหาลูกชาย...อ๋องเจิ้ง ขอตำแหน่งมหาอุปราชให้เล่าไหวเหอะนะ...
...ฉินอ๋องเจิ้งอ่านจดหมายจากแม่ด้วยมือสั่นเทา เพราะต้องควบคุมอารมณ์อย่างหนัก หันไปถามหลี่ซือที่ตอนนี้เป็นคนสนิทไปแล้ว...เอาไงดีวะหลี่...
หลี่ซือวิเคราะห์ว่า นี่คงไม่ใช่ความต้องการของไทเฮาเอง แต่คงเป็นการขอจากเล่าไหวมากกว่า แล้วตอนนี้ไทเฮาคงพระพักตร์มืดอยู่ก็เลยยอมเขียนตามที่มันขอ...
ไอ้เรื่องให้ตามที่ขอน่ะไม่มีทางอยู่แล้ว...แต่ข้ามีทางออกที่ดีกว่านี้...
...เราส่งจดหมายของไทเฮาให้หลี่ปู้เว่ยดีกว่า...ให้มันไปฟัดกันเอง...ฉินอ๋องเจิ้งเห็นด้วย แต่อ๋องเจิ้งเองยังเติมแผนที่เด็ดไปกว่าของหลี่ซือซะอีก...
อ๋องเจิ้งนำจดหมายไปให้หลี่ปู้เว่ยอ่าน หลี่ปู้เว่ยก็พลอยติดไข้มือสั่นตามไปด้วยพูดอะไรไม่ออกด้วยความโกรธ...อ๋องเจิ้งก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าจัดการให้ ก็เรียกประชุมขุนนางเฉพาะคนสำคัญในคืนนั้นเลย...
อ๋องเจิ้งเล่าให้ที่ประชุมฟังว่ามีจดหมายจากไทเฮาขอให้แต่งตั้งเล่าไหวเป็นมหาอุปราช ทุกท่านเห็นว่าไง...
แน่นอน ทุกคนย่อมจะคัดค้านกันระงม...ฉินอ๋องเจิ้งก็บอกว่า เรื่องนี้เกี่ยวพันกับตำแหน่งของท่านมหาอุปราชหลี่ ท่านหลี่อาจจะไม่สะดวกที่จะออกความเห็นในที่ประชุมนี้ ไว้ข้าหารือกับท่านหลี่แล้วจะแจ้งในที่ประชุมครม.พรุ่งนี้...
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
