[อยากสรุป] วันนี้ผมจะมารีวิวและสรุปหนังสือที่มีชื่อว่า ‘น่าจะรู้อย่างงี้ตั้งแต่ตอนอายุ 20’ หนังสือเล่มนี้เขียนโดยคุณ Tina seelig สอนวิชานวัตกรรมและการเป็นผู้ประกอบการมหาวิทยาลัย Stanford บรรยายให้บริษัทยักษ์ใ

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

อยากสรุป

•

17 มี.ค. 2021 เวลา 14:28 • หนังสือ

วันนี้ผมจะมารีวิวและสรุปหนังสือที่มีชื่อว่า

‘น่าจะรู้อย่างงี้ตั้งแต่ตอนอายุ 20’

หนังสือเล่มนี้เขียนโดยคุณ Tina seelig สอนวิชานวัตกรรมและการเป็นผู้ประกอบการมหาวิทยาลัย Stanford

บรรยายให้บริษัทยักษ์ใหญ่หลายบริษัท

แปลโดยคุณพรเลิศ อิฐฐ์ และคุณธัญลักษณ์ เศวตศิลา

หนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับความคิดและการพลิกปัญหาให้เป็นโอกาส

เป็นการรวมประสบการณ์จากการสอนในชั้นเรียนในมหาวิทยาลัย Stanford

แต่ละบทจะมีแบบฝึกหัดที่ใช้จริงในชั้นเรียน

ทำให้เราเหมือนกับไปเรียนที่นั่น

ซึ่งชั้นเรียนนี้(เนื้อหาหรือแนวคิดภายในหนังสือ) จะมีความเป็นขั้วตรงข้ามกับบทเรียนในห้องเรียนปกติ

ไม่ว่าจะเป็น การบอกว่า อน่ารอให้ใครมาอนุญาตให้ประสบความสำเร็จ แค่นี้ก็เริ่มตรงข้ามแล้วครับ

และยังมีอีกหลายๆอย่างที่น่าสนใจมากครับ

โดยผมสรุปแต่ละบทไว้แล้วครับ

มีทั้งสิ้น 10 บท

มีทั้งส่วนที่เป็นรูปและข้อความเลยครับ

ความคิดเห็นส่วนตัว :

ถึงแม้หนังสือจะบอกถึงอายุ 20 แต่ผมว่าเนื้อหาที่อยู่ในเล่ม สามารถนำไปปรับใช้ได้ในทุกช่วงอายุครับ

อีกอย่างคือ ชื่อบทแต่ละบทนี่แปลกดีจริงๆ แต่มันคือ 1 ในเนื้อหาที่อยู่ในบทนั้น ๆ เช่น ชูชิแมลงสาบ

ถึงแม้จะเป็นเล่มที่ไม่หนามาก 190 หน้า

แต่ว่าแต่ละหน้านั้น มีแต่เนื้อ ๆครับ อัดแน่นไปด้วยประสบการณ์ข้อคิดดี ๆ

จากการทำจริงของบริษัทและบุคคลมากมาย

ติด 1 ในเล่มที่ผมชอบมากที่สุดในปีนี้แน่นอนครับ

ซื้อ 1 แถม 2 :

ในแบบฝึกหัดนี้คุณ Tina ได้ให้นักศึกษาในชั้นเรียน

ทำอย่างไรก็ได้

ให้เวลา 2 ชั่วโมงทำอย่างไรก็ได้ให้เงิน 5 ดอลลาร์

ทำเงินให้ได้มากที่สุด

แต่ละกลุ่มก็มีวิธีการแก้ปัญหามากมาย

แต่คำใบ้มันอยู่ที่

กลุ่มที่ทำเงินได้มากๆ ไม่ได้ใช้เงิน 5 ดอลล่าร์เลย

พวกเขาใช้ทักษะการสังเกต และให้ความคิดสร้างไหลออกมา

เช่น พวกเขาเห็นปัญหาในเมืองที่คนต่อคิวร้านอาหารนาน

จึงจับคู่กันไปต่อคิวจองโต๊ะให้ และขายคิวละ 20 ดอลลาร์

หรือจะเป็นบริการเติมลมยางฟรีครั้งละ 1 ดอลลาร์

เมื่อทำไปเรื่อยๆ จึงเปลี่ยนเป็นให้เท่าไหร่ก็ได้ เป็นต้น

แต่ละโครงการเมื่อเสร็จสิ้นก็ทำเงินได้ตั้งแต่ 200 300

จนมากสุดคือ 600 ดอลลาร์

แบบฝึกหัดนี้เป็นการฝึกให้นักศึกษาคิดแบบผู้ประกอบการ

และการสร้างนวัตกรรมได้ เป็นหนึ่งในวิชาที่คุณ Tina สอน

และได้ข้อคิด คือ

1 โอกาสมีอยู่อย่างล้นเหลือ

ถ้าเรามองไปรอบๆตัวเรา จะพบว่ามีปัญหาให้เข้าไปแก้ไขเสมอ จากตัวอย่างเรื่องทั่วๆไป

คือ การต่อคิวร้านอาหารและการเติมลมยางจักรยาน

2 เราสามารถคิดวิธีแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์เพื่อแก้ไขปัญหา ไม่ว่าปัญหานั้นจะใหญ่แค่ไหน

นี่คือคำจำกัดความของคำว่าผู้ประกอบการ ที่คุณ Tina

ได้บอกไว้

3 เรามักจะตีกรอบปัญหาแคบไป

จากแบบฝึกหัดนี้ถ้ามัวแต่มองแคบๆ ก็จะแก้ไขปัญหาไม่ได้

แต่ถ้าเราแก้ปัญหาด้วยมุมมองที่กว้างขึ้น

เราจะสามารถแก้ไขปัญหาอย่างสร้างสรรค์ได้แบบนักศึกษากลุ่มนี้

จากบทแรกนี้ ผมเห็นแล้วรู้สึกอยากไปลงเรียนวิชานี้เลยครับ

ละครสัตว์เชิร์ก ดูชัว ใช้วิธีเพิ่มการมาดูของลูกค้า

ด้วยการดูว่าแบบดั้งเดิมและแบบตรงข้ามเป็นอย่างไร

แล้วมานั่งดูกันว่าแบบไหนที่ต้องการให้มันอยู่ต่อไป

คิดว่าปัญหาใดก็ตามสามารถแก้ไขได้

พร้อมกับมองว่าโลกนี้เต็มไปด้วยโอกาส

ชูชิหน้าแมลงสาบ :

ชื่อบทนี้จะมาจากกิจกรรมของคุณ Tina เกี่ยวกับการแหกกฎบางข้อเพื่อแก้ปัญหาที่แตกต่างออกไป

โดยแผ่นแรกให้เขียนไอเดียธุรกิจภายใต้หัวข้อที่ดีที่สุด

และอีกแผ่นเขียนภายใต้หัวข้อที่แย่ที่สุด

จากนั้นฉีกแผ่นดีสุดแล้วนำหัวข้อแย่สุด

ของแต่ละกลุ่มไปให้กลุ่มอื่นๆ

โดยให้เปลี่ยนแนวคิดนี้ให้กลายเป็นยอดเยี่ยมที่สุด

จึงเกิดกลุ่มหนึ่งทำ ชูชิหน้าแมลงสาบ

ด้วยการใช้วัตถุดิบที่ไม่เหมือนใคร

และมีคุณภาพ จับกลุ่มกับคนชอบเปิดพิสดาร

แบบฝึกหัดดังกล่าวเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการสร้างความหลากหลายในการแก้ปัญหา

ตัวเลือกที่มากมายนี้ชี้ให้เห็นเลยว่า

‘สิ่งเดียวที่จำกัดตัวเราไว้มีแต่พลังงานและจินตนาการของเราเท่านั้น’

คนในโลกนี้มี 2 ประเภทนั่นคือ

1 คนที่รอให้คนอื่นอนุญาตก่อนจึงจะลงมือสิ่งที่อยากทำ

2 คนที่อนุญาตให้ตัวเองทำสิ่งที่อยากทำ

คนประเภทที่ 1 จะรอให้ใครมากระตุ้น

แต่ประเภทที่ 2 จะกระตุ้นตนเองใช้ประโยชน์จากสิ่งที่มีปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่แตกต่างออกไป

ฉกฉวยโอกาสด้วยตนเอง

ยกตัวอย่างคุณ Tina

เธอเรียนจบปริญญาเอกด้านประสาทวิทยาศาตร์ แต่ตั้งใจจะไปสมัครงานเป็นที่ปรึกษาด้านการจัดการ

โดยใช้คำว่า 2 อาชีพนี้เหมือนกันตรงที่

เป็นการค้นหาคำถามที่ทุกคนอยากรู้คำตอบ

เก็บและวิเคราะห์ข้อมูล เลือกผลลัพธ์ที่น่าสนใจ

และนำเสนอออกมา

ทำให้เธอได้งานนี้ในที่สุด

ชื่อบทนี้คือ โปรดหยิบกระเป๋าสตางค์ของคุณขึ้นมา

แบบฝึกหัดนี้คือ ให้จับคู่ นำกระเป๋าสตางค์ของตนออกมา

แล้วบอกข้อเสียให้อีกคนฟัง

แล้วให้คนนั้นออกแบบทำกระเป๋าที่แก้ปัญหานั้น ๆ ในฐานะลูกค้า แล้วถามว่าจะซื้อหรือไม่

ปรากฏว่าซื้อแทบจะทุกคนเลยครับ

เรื่องนี้บอกกับเราได้ว่า

1 ปัญหามีทุกหนทุกแห่ง ไม่เว้นแต่กระเป๋าของเรา

2 การตีแผ่ปัญหาไม่ใช่เรื่องใช้ความพยายามมาก

3 เห็นผลตอบรับของการแก้ไขปัญหารวดเร็ว

4 ถึงจะผิดพลาดแต่เสียหายไม่มากนัก

แบบฝึกหัดนี้สามารถใช้ได้กับทุกอย่างครับ

ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋า รถ เสื้อผ้า ร้านกาแฟ ฯลฯ

มันจะทำให้ธุรกิจของเรานั้นสามารถปรับปรุงให้ดีขึ้นได้มากด้วยวิธีที่ง่ายด้วยครับ

ความล้มเหลวอาจจะเป็นยาขมสำหรับใครหลายๆคน

แต่ที่ silicon valley นั้น คือ ซอสปรุงรสที่เป็นสูตรลับเลยครับ

เพราะความล้มเหลวคือธรรมชาติของการสร้างนวัตกรรม

ไม่เอาหรอก วิศวหน่ะ เรื่องของผู้หญิง

ในชื่อบทเป็นแบบนี้ได้เพราะ

เป็นตอนที่คุณ Tina ไปพิพิธภัณฑ์แล้วถามเด็กคนหนึ่งว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร

แต่เขาบอกไม่อยากเป็นวิศวกร

จากเรื่องนี้บอกได้ถึงว่าอิทธิพลจากคนรอบข้างมีผลต่อเรามาก

เพราะแม่ของเด็กคนนี้มีเพื่อนผู้หญิงที่เป็นวิศวกรมาหาแม่บ่อย

จึงทำให้คิดว่า ไม่เอาหรอกวิศวะ มันเป็นเรื่องของผู้หญิง

เป้าหมายในแต่ละคนล้วนเปลี่ยนไปตลอด

คุณ Tina มองว่าการที่เรายึดกับสิ่งที่เราวางแผนมากไป

มันจะสร้างข้อจำกัดให้ตนเองได้

สิ่งที่ควรทำมากที่สุด คือ เปิดตาให้กว้าง เพราะเส้นทางในอนาคตจะมีเรื่องไม่คาดฝันมากมาย

ประสบการณ์ที่น่าสนใจที่สุดของเรา

อาจจะมาจากการที่เราไม่ได้ตามเส้นทางก็ได้ครับ

บทเรียนเกี่ยวกับอาชีพที่สำคัญที่สุด คือ

เราต้องมองหาบทบาทที่ไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นงาน

เป็นจุดเชื่อมระหว่าง ความรัก ทักษะ

และความต้องการของตลาด

แล้วนอกจากเราจะพบงานในฝันแล้ว

เราจังได้พบสิ่งที่ทำให้เรามีความหมายมากขึ้นด้วยครับ

เปลี่ยนน้ำมะนาวให้เป็นเฮลิคอปเตอร์

ชื่อบทนี้มาจาก วันหนึ่งมีคนมาถามคุณ Tina เกี่ยวกับ

การทำน้ำมะนาวในร้านขายของชำ

พอคุยไปได้สักพัก จึงรู้ว่าเขาชื่อ เอดูอาร์โด

พึ่งย้ายมาจากชิลี

ต้องการมาเรียนรู้เกี่ยวกับการเป็นผู้ประกอบการที่ซิลิคอนวัลเลย์

มามองหาเกี่ยวกับนวัตกรรมเพื่อช่วยธุรกิจครอบครัว

เธอจึงแนะนำเขาให้ผู้ประกอบการเท่าที่จะทำได้

เวลาผ่านไป 2-3 เดือน เธอพบกับความประหลาดใจที่

เอดูอาร์โด เชิญเธอไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ของเขา

ซึ่งเรื่องนี้มันเกิดขึ้นจากน้ำมะนาวเท่านั้นครับ

ริชาร์ด ไวส์แมน ได้ศึกษาจุดร่วมของคนที่โชคดี คือ

1 ใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ

เอาใจใส่ทุกเหตุการณ์ จึงทำให้สร้างคุณค่าให้กับ

แต่ละเหตุการณ์ได้มากกว่าคนอื่น

2 เปิดรับโอกาสและเต็มใจทดลองทำสิ่งต่าง ๆ

ทำทุกสิ่งที่ตนเองไม่คุ้นเคย ทั้งไปสถานที่แปลกใหม่หรืออ่านหนังสือเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย

3 ชอบเข้าสังคม

ชอบสบตาและยิ้มให้คน ส่งผลให้พบกับความสัมพันธ์ที่ดีและยาวนานกว่าคนทั่วไป

4 คาดหวังว่าจะมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับตนเอง

ถึงจะมีสิ่งที่เกิดโดยไม่ตาดฝัน แต่ก็สามารถดึงข้อดีออกมาใช้ได้อย่างดีมากๆ

สุดท้ายแล้วการสร้างความโชคดีให้ตนเอง คือ

การพลิกสถานการณ์ที่เลวร้ายให้ดีขึ้นกลับตาลปัตร

หรือดีอยู่แล้วให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

โดยเปิดรับประสบการณืที่หลากหลายและผสมมันให้เกิดวิธีที่แปลกใหม่นั่นเองครับ

วาดเป้ารอบ ๆ ลูกธนู

นั่นคือ การสร้างทีมให้เหมาะสมกับความสามารถของแต่ละบุคคล

เปรียบลูกธนูเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุด จากนั้นจึงค่อยเลือกงาน(เป้า)

ผลงานที่เกิดขึ้นจะมีประสิทธิภาพมากกว่า

ได้ทำในสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับความสามารถหรือความสนใจ

เคล็ดลับที่จะพาเราข้ามหลุมพราง(ที่คนส่วนใหญ่ตกลง)ไป

1 ฝึกการขอบคุณผู้อื่น

เรื่องนี้แม่ของคุณ Tina สอนมาเลยว่า การที่ใครทำอะไรบางอย่างให้เรา

นั่นก็แปลว่า เขามีบางสิ่งที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำตอนนั้น

ดังนั้นเวลาที่มีใครทำอะไรให้เรา เราควรจะขอบคุณครับ

2 ทักษะการต่อรอง

กุญแจของการต่อรอง คือ ค้นหาประโยชน์ของทุกฝ่าย

3 การช่วยเหลือผู้อื่น

เราจะต้องเต็มใจเมื่อใครก็ตามขอให้เราช่วยเหลือ

ประเด็นคือ คนที่มีน้ำใจและชอบช่วยเหลือผู้อื่น

จะเป็นคนที่ใคร ๆก็อยากช่วยเหลือเป็นการตอบแทนทั้งนั้น

4 การทำสิ่งที่ถูกมากกว่าสิ่งที่ชาญฉลาด

การกระทำของเราจะส่งผลต่อมุมมองของคนอื่นที่มีต่อเราเสมอ

5 จำกดสิ่งที่สำคัญกับตนเองแค่ 3 อย่างพอ

นี่จะออกข้อสอบไหม

การถามเช่นนี้เหมือนกับการจำกัดความสามารถของเรา

มันเท่ากับที่เราทำตามแค่ที่เจ้านายสั่งครับ

คุณ Tina จึงให้เราสร้างเรื่องที่น่าอัศจรรย์

นั่นคือ การตัดสินใจทำให้เกินความความหวังอยู่ตลอดเวลา

โดยเริ่มจากการที่เราทำลายขีดจำกัดทั้งหลาย

และเต็มใจที่จะทำให้ได้ตามศักยภาพที่แท้จริงของตนเอง

แล้วเราจะพบผลลัพธ์ที่น่าทึ่งครับ

สิ่งแปลกปลอมในการทดลอง

ระหว่างที่คุณ Tina เขียนหนังสือเล่มนี้ก็ไปพบกลอนที่เขียนในสมุด

ที่เขียนตอนเรียนมหาวิทยาลัย ที่มีชื่อว่า

สิ่งแปลกปลอมในการทดลอง

บอกว่าความไม่แน่นอน คือ แก่นของชีวิตและต้นตอโอกาส

และมันคือ ไฟที่จุดประกายให้เกิดความสร้างสรรค์และนวัตกรรม

โอกาสอันไม่สิ้นสุดเกิดจากการดึงตัวเองออกจากเขตแดนแห่งความสบายใจ

เต็มใจที่จะล้มเหลว เมินเฉยต่อความเป็นไปไม่ได้ทั้งปวง และฉกฉวยทุกโอกาสที่จะสร้างเรื่องอัศจรรย์

เมื่อเราท้าทายสมมติฐานของตัวเอง และเมื่อเราอนุญาตให้ตัวเองมองโลกรอบตัวว่าเต็มไปด้วยโอกาส

และความเป็นไปได้เหลือคณานับ

ผมว่าประโยคนี้สรุปหนังสือเล่มนี้ได้ดีเลยครับ

ขอบคุณสำหรับการรับชมครับ

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน