เช้ารุ่ง อีกวัน
ขอบคุณ ลมหายใจ ที่ทำให้ชีวิตยังคงดำรง
แม้ที่ผ่านมาหลายวันนี้ ลมหายใจจะเปื้อนฝุ่นควันก็ตามทีเถิด
ใครจะคิดและคาดถึง
ควันใสๆบางเบา ธุลีฝุ่นเล็กจ้อย วันหนึ่ง
เมือพวกมันหลอมรวมกัน
มันกลับกลืนเมืองคอนกรีต จนโกลหล
ดอยแกร่งทมึนถูกโอบปิดไม่เห็นความโอฬารสง่า
หายนะ แห่ง การหายใจเข้าออก
ปลุกคนทั้งโลก ให้หันมาขบคิด การกระทำแห่งมนุษย์
. .
เศษหนังกับอุปกรณ์ซ่อมรองเท้ากองสุมอยู่มุมห้อง ป้ายเชิญชวนผู้คนถูกจัดวางให้เห็นสะดุดตาที่หน้าบ้าน
* ฝากคู่รักของคุณให้เราดูแล *
ผมเหยียดกายลงนอนเปล เขียนอักษรเป็นยาหอมให้สมองได้สูดเสพบำรุงสำหรับเช้านี้
เช้าแห่งการเฝ้ารอ ปรนนิบัติรองเท้าที่ป่วยใข้ของผู้คน
..
สองวันผ่านมาเสาร์และอาทิตย์ เป็นวันหยุดของผู้คนในระบอบแห่งการงาน ความเป็นสากลบังคมและตีเกรณ์ให้เสร็จสรรพ น้อยคนนักจะเลือกที่จะเลือกวันหยุดด้วยใจตัวเองได้
วันหยุดของผู้คน แต่เป็นวันงานของฉัน
งานปั้นลมเป็นความสุข ผ่านลูกโป่งนานาสี
ฉันแจกจ่ายความสุขพองลมนี้แด่ผู้คน ผู้จับจ่ายความสุขในตลาดชื่อ* จริงใจ* ในเชียงใหม่
ตลาดเล็กๆใต้ร่มต้นฉำฉา ตลาดที่คราคร่ำไปด้วยนักเดินทางแสวงสุข จากทุกมุมโลก
ที่แห่งนี้ ฉันพบเจอผู้คนมากมาย
ภาษาแห่งความสุขผ่านลูกโป่งที่ถูกบิดดัดเป็นรูปทรงนานาเชื่อมฉัน กับผู้คน เหล่านั้น
.......
การได้เดินทาง การได้ฝังกายพักนิ่งในสถานที่ใดทึ่หนึ่งสักช่วงเวลา การได้พบปะพูดคุย เรียนรู้เรื่องราวดีๆในชีวิตของมิตรสหาย ทึ่พานพบ
มันคือขุมพลังอันยิ่งใหญ่ที่สามารถขับและเคลื่อนชีวิตเราไปข้างหน้าอย่างเข้าใจถึงความเป็นธรรมดาของสรรพสิ่งในโลก ขับเคลื่อนไปบนถนนที่ระคนไปด้วยความสุขที่เย็นเหมือนสายฝนในฤดูเข้าพรรษา
เสียงหัวเราะหัวเราะสุขเสนาะหู ของช่างย้อมผ้าจากเปลือกไม้
ถ้อยคำคมไร้จริตมายาของหนุ่มจากดอย
ไกล ผู้รักษ์ถิ่น
กรุ่นไอรักบริสุทธิ์ของพ่อลูกอ่อนช่างตีแหวน
ยิ้มอารีของมิตร จากแดนอาทิตย์ อุทัย
อ้อมกอดอุ่นของ สหาย ตาน้ำข้าว
พลังบริสุทธิ์ผ่านจินตการบนรูปวาดของเพื่อนตัวน้อยผู้เกิดมากับความหยั่งรู้ เรื่อง สิ่งมีชีวิต ในน้ำ
ความเนิบช้า และ นิ่งงาม ของ กสิกรรมหนุ่มผู้ปลูกกาแฟด้วยปุ๋ยแห่งความรักและความปราณีสำนึกคุณ
กาแฟที่ชุบชูใจผู้คนให้ดื่มด่ำสุขด้วยธารกาแฟที่ไหลซึมซับรสป่าผ่านปลายมือละเมืยดชง
ฯลฯ
เดิมๆ ซ้ำๆ วนๆ เป็นวัฏจักรแห่ง ชีวิต เหมือนการเดินทางของเข็ม นาฬิกา
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กับลมหายใจเข้าออก
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กับกิจวัตรในช่วงวัน
การงานแห่ง อาชีพ การงานแห่งจิตวิญญาณ
เราจักมีเวลา หยุดนิ่ง และฉุกคิดถึง
แก่นสาระ ในความ วนซ้ำของชีวิต บ้างใหม?
ทุกจักหวะ ของลมหายใจ
ทุกจังหวะเคลื่อนไหวของ ปีกผีเสื้อ
ทุกการแย้มบานของดอกไม้หอม
ล้วน มี ปริศนาธรรม ให้ถอดรหัส
...เมือไหร่ ? วัฐจักรแห่งการซ้ำวนเหล่านี้ จะสิ้นสุด?
และจะสิ้นสุด อย่างไร?
..
นาฬิกาไร้เข็มบนหน้าจอโทรศัพท์บอก แปดโมงกว่าแล้ว
นาฬิกาความหิวก็ส่งเสียงปลุกเป็นดนตรีจากท้อง
กินอยู่ หายใจ เรียนรู้
ความซ้ำๆเดิมๆ วนๆ ในอากัปแห่งชีวิต
ร่ายอักษรแห่งเช้านี้ คงบันทึกความถามนั้น
ในความทรงจำ ผ่าน หมอกควันที่กลืนเมือง
....
ช่างซ่อมรองเท้า(ริเขียนอักษร)
สารภี เชียงใหม่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
