นิทานเรื่อง ชีวิตอันไร้ค่า
ชาวนาแก่คนนึงมีอายุมากแล้วไม่สามารถทำนาได้อีกแล้ว วันๆ หนึ่งก็ได้แต่นั่งอยู่ที่ระเบียงดูลูกหลานทำนาเท่านั้น
ลูกชายของชาวนาแก่คนนี้ก็ทำนาไปแล้วก็หันมามองพ่อที่ระเบียงอยู่เป็นครั้งคราว
เมื่อมองดูพ่อซึ่งแก่เฒ่าไม่สามารถทำนาได้นั่งที่ระเบียงก็ได้แต่คิดว่า "พ่อไม่มีประโยชน์แล้ว" "พ่อไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว"
เมื่อคิดดังนี้ก็ทำให้ตัวเองไม่พอใจพ่อ เขาถึงได้สร้างโลงศพไม้ขึ้นและลากโลงศพไปที่ระเบียงที่พ่อนั่งอยู่และบอกให้พ่อไปนอนในโลงนั้น
พ่อที่ชราก็ไม่ได้พูดอะไร และก็ได้ไปนอนในโลงศพด้วยตัวเอง เมื่อลูกปิดฝาโลงก็ได้ลากโลงไปที่หน้าผาอันสูงชันที่อยู่ใกล้ๆ นาของตัวเอง
เมื่อลูกชายจะดันโลงศพของพ่อให้ตกหน้าผาไป เขาก็ได้ยินเสียงเคาะจากในโลง เขาจึงเปิดโลงขึ้นมา
เขาเห็นพ่อผู้แก่ชรานอนนิ่งอยู่ ผู้เป็นพ่อมองไปที่ลูกแล้วพูดว่า "พ่อรู้ว่าเจ้าจะโยนพ่อลงหน้าผา แต่ก่อนที่จะทำแบบนั้น พ่อจะแนะนำอะไรเจ้าอย่างนึง"
ลูกชายถามว่า "พ่อจะแนะนำอะไรหรือ" พ่อบอกว่า "เจ้าโยนพ่อลงหน้าผาไปพ่อก็ไม่ว่าอะไร แต่ว่าขอให้เก็บโลงไม้นี้ไว้ ลูกของเจ้าต้องใช้มัน"
กงกรรมกงเกวียน สังสารวัฎช่างน่ากลัว
วันนี้ยังมีทางออก
ขอเดินตามรอยพระบาท
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และ พระอริยะเจ้าทั้งหลาย
หนทางยังมีอยู่
ผู้เดินทางยังไม่ขาดสาย
ลงมือเสียแต่วันนี้
ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลา
จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป
เพราะถึงเวลานั้น
พวกเราก็จะต้องระหกระเหินไร้ทิศทาง
ไปอีกแสนนาน…
— อุบาสกนิรนาม (หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ในปัจจุบัน)
Image by Barney Elo from Pixabay
- 12
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
