เรื่องวุ่นๆกับเหล่าน้องแมว : Ending
seven เดินขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคาซึ่งตอนนี้ ได้ถูกปรับโฉมกลายเป็นห้องของ six แฝดพี่ของเขาแล้ว แม่รุ้งเคยพูดว่าสภาพห้องไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป เมื่อเทียบกับอดีตเลยต่างกันแค่ว่าเจ้าของห้องคือ six เท่าที่ seven อยู่กับ six พี่ชายคนนี้มีความชอบและงานอดิเรกที่เรียกว่า ถอดแบบมาจากคุณตาไม่มีผิดเลย จึงไม่แปลกใจนักที่ six จะขอห้องนี้เป็นห้องส่วนตัว อีกนัยหนึ่งคือนี่จะเป็นครั้งแรกของเขาที่ต้องนอนคนเดียว
เด็กชายเห็นแฝดพี่กำลังนั่งอ่านหนังสือตำรา อยู่ข้างๆเจ้าสำลีแมวของเขาเอง six หันมาทักทาย seven ก่อนจะเดินไปเก็บหนังสือเข้าที่ สายตาของ seven มาหยุดลงที่กระเป๋าเป้ทหารวางอยู่ไม่ไกลมาก ทำให้ seven เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าอีกไม่นาน พวกเขาต้องกลับค่ายทหารแล้ว ซึ่งตัวเขายังไม่ได้จัดของเลยเนื่องจากมัวแต่โฟกัสเรื่องจัดบ้านให้แม่รุ้ง
"นายมีอะไรหรือเปล่า ถึงขึ้นมาหา" six ถามขึ้น ดึงสติของ seven กลับมาอีกครั้ง
"อยากมาเจอพี่ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ" seven ย้อนถามกลับบ้าง
"ลืมคำถามนั้นไปละกัน นายเตรียมของไว้ยัง" six เปลี่ยนคำถาม
"ยังเลยแต่เดียวจะไปดูสระว่ายน้ำสักหน่อย แล้วค่อยไปจัดเป้" seven ว่า
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้หลังจากที่มีการติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆแล้ว แคลวินกับทีมงานก็พยายามเร่งมือซ่อมแซมในส่วนที่ พวกเขาคาดการณ์ว่าพวกบุกรุกจะลักลอบเข้ามาให้เร็วที่สุด ส่วนในตัวสระนั้นทางโฟร์ได้มีการเพิ่มน้ำลงไป โดยให้เหตุผลว่า five จะใช้ในการฝึกดาบใต้น้ำ กลายเป็นว่าเจ้าพวกตัวแสบก็ได้กุศลด้วย
เพราะเจ้าเสือน้อยมันไม่ได้กลัวน้ำ มันสามารถลงว่ายน้ำร่วมกับพวกเขาได้ ตรงข้ามกับเจ้าสีนวลที่ปฏิเสธทุกสรรพสิ่งที่เป็นน้ำ ต่อมา three ก็ส่งเป็ดยางสีเหลืองมาให้ เฝื่อว่าเจ้าเหมียวๆจะชอบ ซึ่งก็เป็นแบบนั้นเพราะเจ้าเสือน้อยชอบเกาะหลังเป็ดยาง ดูไปดูมามันเหมือนเป็ดยางคือเรือของเจ้าเสือน้อยเลย แต่เนื่องจากสระยังบูรณะไม่เสร็จ แม่รุ้งจึงไม่อนุญาตให้พาพวกมันมาเล่นน้ำ
ทว่ายังไม่ทันที่จะบูรณะเสร็จเลย เจ้าเสือขาวก็ก่อวีรกรรมจนได้ นั้นคือการไปแหย่รังผึ้งที่อยู่บนต้นไม้ที่คนงานพึ่งจะโค่นลงมาได้ ไอ้แหย่ไม่เท่าไหร่แต่การตบเพียงครั้งเดียวของเจ้าเสือขาว ได้ส่งผลให้รังผึ้งนั้นร่วงหล่นลงมาแตกกระจายคาพื้น ทำให้เหล่าฝูงผึ้งต่างพากันไล่รุมจะต่อยเจ้าเสือขาว เดชะบุญที่พอดี six อยู่แถวนั้นพอดี จึงแก้ปัญหาด้วยการใช้เวทย์ไฟ จัดการฝูงผึ้งได้สำเร็จเจ้าเสือขาวถึงยังไม่ถึงชะตาขาด
เรื่องนี้ทำให้แม่รุ้งตำหนิพวกเขาเนื่องจากเจ้าเสือขาว ไม่ใช่แมวของพวกเขาหากแต่เป็นแมวของ "สิปโปทัย" มาฝากเอาไว้เพราะไปทำธุระนอกเมือง นับแต่นั้น six จึงมักพาเจ้าแมวขนสีขาวไปไหนมาไหนด้วยกัน ซึ่งทำให้แคลวินทำงานสะดวกมากขึ้น และในที่สุดสระน้ำก็ได้รับารซ่อมบูรณะเสร็จแล้ว
"ก็ดีนะงั้นพี่ไปด้วยคนสิ พี่ five อยู่ที่นั้นด้วย" six ว่า ซึ่ง seven ก็ไม่คัดค้านแต่อย่างใด
ทั้งสองเดินลงจากห้องใต้หลังคาและตรงมายังสระน้ำที่โดนแปรโฉมใหม่หมด จนแทบไม่น่าเชื่อว่านี่คืออดีตสระน้ำรกร้าง แหล่งมัวสุมของเหล่าคนเร่ร่อนที่มาเล่นยากัน แถมกำแพงบ้านก็แข็งแรงทนทานอีกด้วย เรียกง่ายๆว่าหมดห่วงเรื่องคนบุกรุกแน่นอน ที่ริมสระยังมีเก้าอี้สำหรับพักผ่อนหย่อนใจด้วย ซึ่งเมื่อคู่แฝดมาถึงก็พบ nine กำลังนั่งดูทีวีอยู่ ส่วนโฟร์กับ eight นั่งอาบแดดในชุดกางเกงว่ายน้ำ จะขาดก็แค่ five เท่านั้น
แต่ยังไม่ทันที่ seven จะเปิดปากถาม five ก็โผล่ขึ้นจากน้ำทำเอาพวกเจ้างาดำแตกตื่นพอสมควร five เดินขึ้นจากน้ำพร้อมกับดาบในมือสองเล่ม โฟร์ยื่นผ้าเช็ดตัวให้กับอีกฝ่าย พลางคิดว่านับตั้งแต่ five ได้สู้กับพวกเผ่าเงือกมา น้องชายคนนี้ก็เอาแต่ฝึกดาบใต้น้ำตลอด ก็เพื่อความพร้อมในการรบตลอดเวลานั้นเอง
"พี่ขึ้นจากน้ำแต่ละครั้ง แมวพวกผมตกใจหมดเลย" eight พูดและปลอบเจ้าเสือน้อยด้วยการลูบหัวมัน ด้าน five แค่ยิ้มแห้งๆให้เท่านั้น
"โทษทีนะ พี่ลืมไปว่าแมวเป็นสัตว์ตกใจง่ายนะ" five กล่าว
ไม่นานป้านกก็เดินมาบอกว่าลุงไม้กำลังเดินทาง คาดว่าอีกประมาณ 3 ชั่วโมงก็คงมาถึงบ้านแล้ว แปลได้ว่าพวกเขาต้องรีบเตรียมตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าและเอากระเป๋าลงมาเพื่อรอลุงไม้ แต่คนที่เหงื่อตกที่สุดก็คงไม่พ้น seven ที่ยังไม่ได้จัดของอะไรเลย นาทีนั้นเอง เด็กชายก็รีบวิ่งไปที่ห้องเพื่อจัดกระเป๋าให้ทันเวลานั้นเอง
พฤติกรรมของ seven ทำให้พวกโฟร์รู้ในทันทีว่า เด็กชายยังไม่ได้จัดกระเป๋าเลยจึงพากันอมยิ้มกันเล็กน้อย มีเพียง six ที่มีสีหน้าเรียบเฉยมาก ทั้งหมดตัดสินใจพากันเดินออกจากสระ เพื่อจะไปเอากระเป๋าของห้องแต่ละคน และรอลุงไม้ขับรถมารับ ทางฝั่งของ seven ที่วิ่นลนลานขึ้นมาถึงห้อง ก็ต้องตกใจปนประหลาดใจเพราะมีคนจัดกระเป๋าให้กับเขาแล้วนั้นเอง ซึ่งก็คือแม่รุ้งที่กำลังยืนพิงกระจก มองดูเหล่าสัตว์น้ำที่แหวกว่ายไป-มาอยู่ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของจริงมันเป็นภาพที่เกิดขึ้นจากเวทมนต์ของ seven เอง
"แม่จำได้ว่าสมัยลูกยังตัวเล็กๆ ลูกชอบอ้อนขอให้พ่อพาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ หรือไม่ก็ให้พาไปเล่นน้ำทะเล" แม่รุ้งกล่าว แต่ seven ยังนิ่งเงียบอยู่
"ผมชอบมันเพราะมันทำให้ผมรู้สึกสงบ" seven ตอบและเดินตรงมาหามารดา
เขารู้ดีว่ามารดาคงจะใจหายพอสมควร ที่ต่อจากนี้จะไม่เห็นพวกเขาอยู่ในบ้านอีกแล้ว เด็กชายได้แต่หวังว่าเจ้าพวกตัวแสบจะสามารถคลายความเหงาของแม่รุ้งได้ seven จับมือแม่รุ้งเบาๆ ซึ่งทางแม่รุ้งก็เริ่มรู้ตัวว่าตนเอง กำลังทำให้บุตรชายไม่สบายใจจึงลูบหัวอีกฝ่ายและส่งยิ้มให้ ขณะเดียวกันเจ้าสำลีก็เดินมาถูขาทั้งสองแม่ลูกพร้อมส่งเสียงร้อง เชิงบอกว่ามันอยู่ในห้องนี้ด้วย
"ว่าไงเจ้าตัวยุ่ง" seven อุ้มมันขึ้นมาและเจ้าสำลีก็เอาหัวแนบชิดกับแก้มของ seven
"แม่จัดกระเป๋าให้แล้วนะ ตอบแทนที่ลูกอยู่ช่วยดูแลบ้านนะ" แม่รุ้งกล่าว พอดีกับที่ "สำราญ" คนรับใช้เดินมาขนกระเป๋าออกไป
"แม่ครับ ผมสงสัยนะครับ แม่คิดยังไงกับคุณแคลวินครับ" seven ถามขึ้นและเมื่อเริ่มรู้ตัวว่าไม่ควรถามก็นึกอยากจะโขกหัวตัวเองจริงๆ แต่แม่รุ้งกับหัวเราะออกมาเล็กน้อยในท่าทีของบุตรชาย
"นึกว่าจะไม่ถามกันแล้วเสียอีก แม่รู้ว่าแคลวินเขาคิดยังไงกับแม่นะ แต่แม่อยากให้มันเป็นเพื่อนแบบนี้ไปดีกว่า" แม่รุ้งตอบ
"แม่ยังคิดถึงพ่ออยู่ใช่ไหมครับ" seven ยังถามต่อซึ่งแม่รุ้งก็พยักหน้าตอบ
"ที่จริงพ่อเคยพูดกับแม่นะ ว่าหากพ่อเป็นอะไรไปอย่าได้ปิดกั้นหัวใจตนเอง เพื่อพ่อเลยไม่อย่างนั้นพ่ออาจไปไม่สงบนะ มันก็อาจจะเป็นอย่างที่พ่อบอกก็ได้นะ อนาคตมันเป็นของไม่แน่ไม่นอน วันหนึ่งแม่กับแคลวินอาจจะรักกันก็ได้ จริงไหม" คำพูดของแม่รุ้งทำเอา seven ขมวดคิ้วในทันที
"หา"
ไม่นานนักเสียงร้องเรียกจากโฟร์ก็ดังขึ้น เนื่องจากลุงไม้ได้เดินทางมาถึงแล้ว ทำให้บทสนทนาของสองแม่ลูกจึงต้องยุติลง แต่ถึงกระนั้นความสงสัยในคำพูดของมารดา ยังคงค้างคาใจเด็กชายอย่างมาก และดูเหมือนว่าแม่รุ้งจะรับรู้ได้จึงได้แอบมากระซิบข้างหูบุตรชายเบาๆ ก่อนจะเดินนำ seven ไปพร้อมกับยิ้มแย้มด้วยความอารมณ์ดี
Ending
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
