"เกิดมาทำไม"
เล่าสู่กันฟังตอนที่.3
จีด้า.ยังค้างคาใจกับตอนที่แล้ว...
มาต่อตอนนี้เลยแล้วกัน😊
จริงๆโดยส่วนตัวคิดว่าตัวเอง.. เล่าเรื่องไม่เก่งนะ..จะเล่าจากความรู้สึกและความทรงจำที่จำได้..
บางที...ความรู้สึกก็หลุด..เข้าไปในอดีต..
ไม่ใช่เจาะเวลาหารักนะ😁..บางความทรงจำ
จีด้าก็ไม่อยากย้อนไป..
แต่พอเล่าไปเล่ามา..มันกลับดิ่งสู่ห้วงความรู้สึกนั้น.. ใครเป็นบ้างคะ..
เราคิดว่าเราโตแล้วเป็นผู้ใหญ่แล้ว..
มีสิ่งต้องทำเยอะแยะมากมายในแต่ละวัน
ที่ต้องทำ..เราชอบคิดว่าความทรงจำในอดีต
ไม่น่าจะทำร้ายเราได้..
แต่มันกลับไม่ใช่แบบนั้น..
เหมือนสิ่งที่ขาดหายไปไม่ได้เติมเต็ม..
ความรู้สึกว่างเปล่าในตอนนั้น.. มันยังคงอยู่
ถึงเราจะอยากลืมแค่ไหน..มันก็สลัดไม่พ้น
เหมือนใจที่มีแผลเป็น..ยังไงก็ย่อมทิ้งรอยไว้
พร่ำบ่นมาซะยืดยาวเลย😅
เข้าเรื่องของตอนนี้ดีกว่าเนอะ
"บ้านของยาย"
บ้านน้อยหลังนี้..อีกไม่กี่วันคงถูก..รื้อถอนแล้ว.. เพราะว่าเจ้าของที่ดินไม่ให้เช่าอยู่ต่อ
เมื่อตอนตรุษจีนที่ผ่านมา ตกลงขายซากไม้เก่าๆของตัวบ้านเป็นที่เรียบร้อย..
จีด้าเดินมองทุกมุมของบ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่ดีๆ..เมื่อเดินเข้าไปในบ้าน จะเห็นโต๊ะไม้ที่วางอยู่ตรงกลางของบ้าน..
มีเก้าอี้ไม้เรียบๆยาวๆไว้สองฝั่งของโต๊ะ
คิดถึงตอนที่ตากับยายยังมีชีวิตอยู่..ได้นั่งกินข้าวพร้อมตายายและน้าๆ..ยายทำกับข้าวอร่อยมาก...คิดถึงรสมือของยาย..มะเขือขาวลูกใหญ่นึ่งพร้อมน้ำพริกราด...นึกแล้วน้ำลายไหลหากินไม่ได้อีกแล้ว..
ซ้ายมือเป็นห้องนอน2ห้อง..ของตากับยาย..และห้องของน้าสาว..
ของทุกอย่างในบ้านตอนนี้ก็ผุพังตามกาลเวลา..ไม่ต่างจากภายนอกที่มองเห็น
พิมพ์มาถึงตรงนี้เราก็จะย้อนอดีตกลับไป
ด.ญ. ดำ ตัวน้อยมักจะเดินมาบ้านยายเสมอ.
จากบ้านที่อยู่ห่างกันแค่ประมาน200เมตรเห็นจะได้..
เราชอบมาบ้านยายเพราะบ้านยายมีขนม..
น้าๆชอบทำขนมหวานให้กิน..
กล้วยบวชชี,บวชฟักทอง,วุ้นมะพร้าว
ขนมอร่อยขั้นเทพนะจะบอกให้..ขนมสมัยตอนเด็ก..ไม่ใช่ขนมถุงแบบทุกวันนี้..
ฝีมือของน้าสาวไม่ธรรมดา..มะพร้าวขูดเองหอม ..หวาน...มัน..ละมุนลิ้น
มาบ้านยายแล้วได้กินขนม..และมานั่งฟังตาคุยเรื่องประวิติความเป็นมาของชาติกำเนิดของตัวเอง..ตามีความภาคภูมิใจ..ในสายเลือดของการที่ได้เกิดมามีสายเลือดของ..ชาวเวียดนาม..ไม่เฉพาะตาหรอก..ปู่,ย่า,ตา,ยาย,หรือแม้แต่ ลุง,ป้า,น้า,อา
ทั้งหมดทั้งมวลก็มี...ความภาคภูมิใจในสายเลือดเวียดนามกันทั้งนั้น..
ด.ญ.ดำ ชอบนั่งเล่นหน้าบ้านยาย.มีรั้วไม้เป็นซี่ห่างๆกัน..ทำให้เห็นคนเดินผ่านไปมา.
ตาก็จะคอยมานั่งคุยเรื่องในอดีตของตาให้ฟัง..
แต่เรื่องที่ฟังบ่อยๆ คงจะเป็นเรื่องประวัติความเป็นมาของประเทศเวียดนาม...
นั่งมองแววตาที่เปล่งประกาย..บ่งบอกว่าตามีความสุขที่ได้เล่า..ได้พูดถึงประเทศเวียดนาม
ด.ญ.ดำ.. ถูกปลูกฝังความรักชาติรักในสายเลือดชาวเวียดนามตั้งแต่เด็ก..
เหมือนถูกปลูกฝังโดยไม่รู้ตัว..มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าตัวเอง..ก็เป็นอีกคนที่ภาคภูมิในในการที่มีสายเลือดของนักสู้..คนเวียดนามมีความขยัน..อดทน..อึดถึก..😁
พิมพ์ถึงตรงนี้ก็รู้สึกไม่ชอบพวกที่..ทำร้ายเกียรติของชาวเวียดนาม..
ไอ้พวกเวียดนามที่ข้ามมาผิดกฎหมาย..หนีเข้าไทยมาทำมาหากินก็ไม่ว่า..แต่นี่กลับเข้ามาเพื่อมาเป็นโจรขโมย..ไปขโมยของ กรีดกระเป๋าตามข่าวที่เห็นกัน..
ต้องใช้คำว่าเกลียด.พวกนี้จริงๆ..
มันทำลาย.ความภาคภูมิใจในสายเลือดเวียดนามของเรา..หมดสิ้น..
..ขออธิบายตรงนี้ก่อนว่า..ด.ญ.ดำ. เกิดและโตที่ประเทศไทยนะค่ะ..
เรียนภาษาไทยได้สัญชาติไทยคะ
เล่าถึงตอนนี้อีกไม่กี่วัน..เค้าก็จะมารื้อถอนบ้านยายแล้ว..ใจหวิวๆ....บอกไม่ถูก..
เราจะไม่ได้เห็นความทรงจำที่ดีๆของเราแล้ว
" คงมีแค่ภาพถ่ายที่ไว้คอยให้ระลึกถึง"
บทสรุปของตอนนี้..
ภาพในความทรงจำที่ดี
รักไทย🇹🇭รักโฮจิมิน🇻🇳
ติดตามจีด้าได้อีกช่องทางที่ลิ้งค์ด้านล่างนี้จ้า
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
