แง่งามจากโควิด กับ 365 วันของชีวิตติดเกาะ
20 มีนาคม 2563 เวลา 20.00 น. คือวันที่ประเทศออสเตรเลีย เกาะจิงโจ้แห่งนี้ประกาศปิดประเทศ ปิดพรมแดน ปิดเกาะ เนื่องจากการระบาดของโควิด-19
การปิดพรมแดนนี้ นอกจากห้ามคนเข้าแล้ว ยังห้ามคนออกอีกด้วย โดยเฉพาะคนออสซี่เอง ให้อยู่บ้านห้ามออกไปไหน
ฉัน ผู้ซึ่งได้รับสัญชาติออสเตรเลี่ยนมา 10 กว่าปีแล้ว ใช้พาสปอร์ตของประเทศออสเตรเลีย จะเหลือเหรอคะ ก็ติดเกาะสิคะ ในฐานะประชาชนคนหนึ่งของประเทศนี้เช่นกัน
นอกจากติดเกาะแล้ว ยังติดอยู่ในรัฐด้วย คือ แต่ละรัฐต่างปิดพรมแดนของกันและกัน ทำให้การเดินทางถูกจำกัดแคบลงไปอีก แม้จะเป็นการเดินทางในประเทศก็ตาม
และที่เลวร้ายที่สุดก็คือการล็อคดาวน์ เมื่อรัฐวิคตอเรียหรือเมืองเมลเบิร์นที่ฉันอยู่นี้ เจอภาวะโควิด-19 ที่หนักที่สุดในประเทศ มีการล็อคดาวน์ถึง 2 ครั้ง ระยะเวลายาวนานหลายเดือน คือห้ามออกจากบ้านเด็ดขาด ยกเว้นในกรณีจำเป็น เช่น ออกไปซื้อหาอาหาร หรือออกไปหาหมอ ไปออกกำลังกาย แต่ทั้งนี้ ระยะทางที่ออกจากบ้านได้จะต้องไม่เกิน 5 ก.ม.
อยู่อย่างไรใน 5 ก.ม.?
ครั้งแรกที่ได้ยินประกาศว่าจะต้องอยู่บ้าน ออกจากบ้านในกรณียกเว้นได้แต่ไม่เกินระยะทาง 5 ก.ม. นั้น สิ่งแรกที่คิดคือ ฉันไม่เกี่ยวจ้า ฮ่า ๆ ๆ เพราะในประกาศบอกว่าเฉพาะเขตเมืองเมลเบิร์น บ้านฉันอยู่ต่างจังหวัดรอดตัวจ้า แต่พอเช็คจริง ๆ ก็เพิ่งมารู้ตัวว่า ฉันก็เป็นคนเมลเบิร์นเหมือนกัน อยู่ในเขตของการล็อคดาวน์ 5 ก.ม.นี้ด้วย เวงละสิ
เอาวะ ลองดูกันสักตั้ง ไม่ได้เจอแต่เราคนเดียว ก็โดนกันทั้งเมืองนั่นแหละ เขาอยู่ได้ ฉันก็ต้องอยู่ได้สิ
ในครั้งแรกของการล็อคดาวน์นั้นค่อนข้างจะวุ่นวายนิดหน่อย เรื่องการกักตุนอาหารและกักตุนกระดาษชำระ ที่หลายคนอาจจะเคยเห็นในข่าวกันมาบ้าง มันคือเรื่องจริงค่ะ ฉันเป็นคนอยู่ที่นี่เองก็ยังงง ๆ ว่า เขาจะตุนกระดาษชำระกันไปเพื่ออะไร เรียกว่ามีเท่าไหร่กวาดจนหมดชั้นกันเลยทีเดียว สุดท้ายซุปเปอร์มาเก็ตต้องออกมาตราการ ซื้อได้คนละไม่เกิน 2 ม้วนต่อครั้งกันไปเลย
แต่พอมาครั้งที่ 2 ของการล็อคดาวน์นั้น ผู้คนเริ่มมีความเข้าใจมากขึ้น การกักตุนอาหารเริ่มมีน้อยลง เพราะมั่นใจว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านจะสามารถนำสินค้าขึ้นชั้นจำหน่ายได้พอเพียงสำหรับทุกคนในชุมชน ยกเว้นเรื่องกระดาษชำระ ซึ่งหมดในทันทีที่มีประกาศล็อคดาวน์ เอิ่ม...เอาไปทำอะไรกันคะ ??
เมื่อความกังวลในเรื่องอาหารและข้าวของเครื่องใช้หมดไป ทีนี้ก็มาถึงเรื่องการถูกจำกัดบริเวณ 5 กิโลเมตรนี่มันนิดเดียวเองนะ ขับรถแค่อึดใจเดียวก็สุดเขตแล้ว แล้วจะทำอย่างไร ? ถูกจำกัดนี่ก็กลัว แต่กลัวถูกปรับมากกว่า ที่นี่ใช้วิธีปรับโหด ใครละเมิดกฏ ค่าปรับคิดเงินไทยเป็นหมื่นไปจนถึงครึ่งแสนเลยทีเดียว
เดินสิคะ เดิน…
ทำโลกให้หมุนช้าลง ทำโลก 5 ก.ม.ให้กว้างขึ้นด้วยการเดิน (การเดินอยู่ในข่ายเพื่อไปออกกำลังกายจึงสามารถทำได้ค่ะ)
ฉันเริ่มออกเดินสำรวจบริเวณรอบ ๆ บ้าน กางแผนที่วัดระยะทางดูว่า ในรัศมี 5 ก.ม. เราจะเดินไปได้ถึงไหน แล้วก็มาพบว่า รอบ ๆ บริเวณบ้านนี่ช่างงดงามเหลือเกิน มีทั้งทางเดินไปน้ำตก มีทั้งทางเดินไฮกิ้งขึ้นเขา หรือแม้แต่การเดินชมสวนดอกไม้ของเพื่อนบ้านก็เพลิดเพลินจนลืมเวลาเลยทีเดียว
เดินเล่นในระยะ 5 ก.ม.
ตอนนี้ฉันรู้จักบริเวณบ้านแบบทะลุปรุโปร่งทุกซอกมุม และแถมยังแข็งแรงขึ้นด้วย เดิน 5 ก.ม. ไปกลับก็ 10 ก.ม. ชิว ๆ
หัดทำอาหาร ถนอมอาหาร
เมื่อไม่มีอะไรต้องรีบร้อน ออกไปไหนไม่ได้ เราก็หาอะไรทำอยู่บ้าน พอดีเป็นช่วงหน้ามะเขือเทศพอดี ซื้อมะเขือเทศแบบยกลังมาจากสวนของเพื่อนบ้าน เปิดดูยูทูบวิธีการทำซอสมะเขือเทศ และวิธีการเก็บถนอมซอสเอาไว้ให้ได้กินนาน ๆ ตอนนี้ที่บ้านเราไม่ต้องซื้อซอสมะเขือเทศกินอีกเลย ทำเองอร่อยกว่าจริง ๆ
ซอสมะเขือเทศโฮมเมดช่วงล็อคดาวน์
อ่านนิยาย
ฉันเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะนิยาย แต่เป็นคนอ่านหนังสือช้า เลยทำให้อ่านได้น้อยลง พอออกไปไหนไม่ได้ การขุดนิยายมาอ่านใหม่ก็เริ่มขึ้น นิยายที่อ่านมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ยังอ่านไม่จบคือ เพชรพระอุมา นวนิยายที่ยาวที่สุดในโลก จำนวน 48 เล่ม เริ่มอ่านครั้งแรกเมื่อ 38 ปีที่แล้ว เพิ่งนำมาอ่านใหม่และจบเอาตอนเมลเบิร์นล็อคดาวน์ ตอนนี้เริ่มอ่านภาค 2 แล้วจ้า ดื่มด่ำมาก ถ้าไม่มีล็อคดาวน์แงซายคงยังไม่ได้กลับบ้าน รพินทร์ ไพรวัลย์ คงนั่งหน้าแห้งตามชื่อหมู่บ้านนั่นแหละ 😂
เรียนออนไลน์
ช่วงนี้คอร์สออนไลน์ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด ฉันเองก็ใช้โอกาสนี้ในการหาความรู้เพิ่ม เพื่อต่อเติมความฝันที่ตั้งใจทำไว้แล้วแต่ยังไม่ได้มีโอกาสทำซะที ก็มาสำเร็จเอาในช่วงล็อคดาวน์นี่แหละ
ฉันเลือกเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการเขียน แม้จะมีดีกรีด้านนี้ติดตัวอยู่แล้วถึง 2 สาขาด้วยกัน คือสาขาภาษาไทย จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น และสาขาสื่อสารมวลชน จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง แถมยังทำงานด้านการเขียนมาเกือบชั่วชีวิต แต่เมื่อโลกเปลี่ยน เราก็ต้องเรียนรู้และเปลี่ยนตามโลก
โชคดีมากที่ได้พบกับอาจารย์ลักขณา พรมพรรณา อาจารย์มี e-book เกี่ยวกับการเขียนออนไลน์ และมี Workshop พูดคุยกันทุกสัปดาห์ผ่าน Zoom ทุกสัปดาห์ฉันจะนั่งคอยเวลาเวิร์คช้อป ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้กับอาจารย์และเพื่อน ๆ ร่วมคลาส สนุกสนานเถิดเทิง
ผลจากการเรียนกับอาจารย์ลักษณ์ ทำให้ตอนนี้ฉันมีผลงานการเขียนออนไลน์ เป็นบล็อกท่องเที่ยว ป้าพาไปหลง เขียนหนังสือ e-book เล่มแรกในชีวิต เที่ยวเมลเบิร์นด้วยตัวเองไปกับรถรางสาย 35 และเปิดเพจที่ Blockdit นี่ด้วย นี่ก็เป็นอีก 1 ผลงานที่ได้มาจากการล็อคดาวน์และโดยการแนะนำจากอาจารย์ลักษณ์
หนังสือ e-book วางจำหน่ายที่ mebmarket.com และ naiin.com
ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว ที่รัฐบาลออสเตรเลียประกาศปิดพรมแดน ตอนนั้นแทบไม่มีใครเชื่อและไม่เข้าใจว่า ทำไมระยะปิดประเทศถึงได้ยาวนานถึง 1 ปี (ตามการคาดการณ์ของรัฐบาล) และประหวั่นพรั่นพรึงกันมากว่า เราจะอยู่กันอย่างไร
มาตอนนี้ครบ 365 วันแล้ว การล็อคดาวน์ผ่อนคลายแล้ว ผู้คนในประเทศเริ่มกลับมาใช้ชีวิตปกติ แต่ออสเตรเลียยังคงปิดประเทศ ปิดเกาะอยู่เช่นเดิม แต่ถามว่า สนมั้ยล่ะ ? ตอบเลยว่าไม่ !
เมื่อใดที่เราสามารถมองหาแง่งามของทุก ๆ สถานการณ์ได้ ไม่ว่าสถานการณ์นั้นจะเลวร้ายสักเพียงใด เราก็จะอยู่กับมันได้อย่างมีความสุข
จะปิดเกาะไปอีกสักปีก็ไหวนะ เพราะกำลังปั่น e-book เล่ม 2 อยู่จ้า "ออกไปซบไหล่เขา" หนังสือที่จะเล่าประสบการณ์ความสุขที่เกิดขึ้นในช่วงล็อคดาวน์ ฝากติดตามให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
ผู้เขียน
การศึกษา : ปริญญาศิลปศาสตร์บัณฑิต ภาควิชาภาษาไทย
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ประสบการณ์ : เขียนบทความ สารคดี บทละคร บทวิทยุ - โทรทัศน์
เรียนและรักษ์ภาษาไทย ชอบออกไปดู ไปดม ไปชมโลกด้วยความหลงใหลแล้วนำกลับมาเล่า
ฝากผลงาน หนังสือ E-Book เที่ยวเมลเบิร์นด้วยตัวเองไปกับรถรางสาย 35
และเพจท่องเที่ยว ป้าพาไปหลง
สนใจคอร์สการเขียนกับอาจารย์ลักขณา พรมพรรณา
- 13
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
