หลังจากที่ทางเยอรมันได้มีการผ่อนปรนมาตรการล๊อคดาวน์ และร้านต่างๆก็เริ่มทะยอยเปิด แต่ก็ยังอยู่ในมาตรการควบคุมการแพร่ระบาดอยู่ นางมีความจำเป็นต้องออกไปซื้อของบางอย่างที่นางต้องใช้ และฉันก็ขี้เกียจใส่หน้ากากตอนอยู่ข้างนอก เลยนั่งดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่บ้าน จากนั้นนางหายจากบ้านไปสักพักใหญ่ๆ และกลับมาพร้อมกันรอยยิ้มตาสระอิหวานๆท่าประจำของนาง พร้อมกันประโยคที่ว่า
“ที่รัก ฉันมีอะไรจะให้ เธอต้องคาดไม่ถึงแน่นอน” ใช่ค่ะ ฉันคาดไม่ถึงจริงๆ
ทันใดนั้น คริสก็หยิบถุงขนาดใหญ่ถุงหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับบอกว่า
“ฉันซื้อข้าวมาให้เธอ 4.5 กิโล ฉันเห็นว่ามันลดราคาและมันถุงใหญ่ด้วย ที่รักจะได้มีข้าวกินไปนานๆ”
ฉันก็ดีใจที่สามีสุดที่รักนึกถึงฉัน พร้อมทั้งเดินไป kiss และหยิบถุงข้าวออกมาดู แต่.....
จากท้องฟ้าที่สดใสของคริสก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที ฉันเริ่มโวยวาย...
“เธอซื้อมาได้ยังไง ฉันบอกเธอแล้วว่าต้องเป็นข้าวหอมมะลิ หรือไม่ก็ข้าวไรส์เบอรี่ (ดูจะเรื่องเยอะหน่อยนะคะ 55) ฉันไม่เอาข้าวอันนี้ ที่บ้านฉันไม่มีข้าวแบบนี้และถึงมันจะเป็นข้าวเหมือนกัน แต่มันก็ไม่หอมและอร่อยเหมือนข้าวหอมมะลิ ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้ว และทุกครั้งที่เธอไปซื้อกับฉัน เธอก็รู้ว่ามันคือข้าวหอมมะลิ”